زنان در کلمبیا ( انگلیسی: Women in Colombia ) طبق قانون اساسی کلمبیا در سال ۱۹۹۱ از حق استقلال بدنی برخوردارند. رای دادن، تصدی مناصب دولتی؛ برای کار؛ دستمزد منصفانه یا دستمزد برابر؛ داشتن اموال؛ برای دریافت آموزش؛ برای خدمت در ارتش در برخی وظایف، انعقاد قراردادهای حقوقی؛ و داشتن حقوق زناشویی در قانون این کشور قرار دارد. حقوق زنان در کلمبیا از اوایل سده بیستم به تدریج در حال توسعه بوده است. [ ۵]
نقش زنان در کلمبیا در جنبه های نظامی بسیار مهم بوده و عمدتاً به عنوان حامی یا جاسوس خدمت می کنند، مانند مورد پولیکارپا سالاوریتا که نقش کلیدی در استقلال کلمبیا از امپراتوری اسپانیا داشت. برخی از گروه های بومی مانند وایو، جامعه ای مادرسالار دارند که در آن نقش زن محوری و مهم ترین برای جامعه آنهاست. زنان وابسته به گروه های بومی در دوران استعمار به شدت مورد هدف استعمارگران اسپانیایی قرار گرفتند. بسیاری از زنان بومی در معرض بردگی، تجاوز جنسی و از دست دادن هویت فرهنگی خود قرار گرفتند. [ ۶]
در طول دوران استعمار، قرن نوزدهم و تأسیس دوران جمهوری، نقش زنان کلمبیایی در یک جامعه تحت سلطه مردان به خانه دار شدن تنزل داده شد. تحصیلات برای زنان محدود به افراد ثروتمند بود و آنها فقط اجازه داشتند تا دوره راهنمایی در صومعه تحت آموزش کاتولیک رومی تحصیل کنند. کنگره کلمبیا در ۱۰ دسامبر ۱۹۳۴ قانونی را ارائه کرد که به زنان حق تحصیل می داد. این قانون، مانند هر موضوع مربوط به حقوق زنان در آن زمان، جنجال ایجاد کرد.
قبل از سال ۱۹۳۳ زنان در کلمبیا فقط تا مقطع متوسطه اجازه تحصیل داشتند. خورخه الیسر گایتان، نماینده لیبرال کنگره، از فرمان شماره ۱۹۷۲ در سال ۱۹۳۳ دفاع کرد که به زنان اجازه می داد تحصیلات عالی را دریافت کنند، در حالی که ژرمن آرسینیگاس محافظه کار با آن مخالف بود. این فرمان تصویب شد و توسط دولت لیبرال آلفونسو لوپز پومارجو امضا شد.
دانشگاه ملی کلمبیا اولین مؤسسه آموزش عالی بود که به دانشجویان دختر اجازه تحصیل داد. گردا وستندورپ در ۱ فوریه ۱۹۳۵ برای تحصیل در رشته پزشکی پذیرفته شد. گابریلا پلاز که در سال ۱۹۳۶ به عنوان دانشجو پذیرفته شد و به عنوان وکیل فارغ التحصیل شد، اولین زن فارغ التحصیل از دانشگاهی در کلمبیا شد. در سال ۱۹۳۶، ماریا کارولا اولین مدرسه کارهای اجتماعی را تحت حمایت دانشگاه بانوی تسبیح تأسیس کرد. پس از این، بسیاری از زنان به دلیل موفقیت های تحصیلی، خلاقیت و نظم و انضباط خود، زنان را برابر با مردان می دانستند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنقش زنان در کلمبیا در جنبه های نظامی بسیار مهم بوده و عمدتاً به عنوان حامی یا جاسوس خدمت می کنند، مانند مورد پولیکارپا سالاوریتا که نقش کلیدی در استقلال کلمبیا از امپراتوری اسپانیا داشت. برخی از گروه های بومی مانند وایو، جامعه ای مادرسالار دارند که در آن نقش زن محوری و مهم ترین برای جامعه آنهاست. زنان وابسته به گروه های بومی در دوران استعمار به شدت مورد هدف استعمارگران اسپانیایی قرار گرفتند. بسیاری از زنان بومی در معرض بردگی، تجاوز جنسی و از دست دادن هویت فرهنگی خود قرار گرفتند. [ ۶]
در طول دوران استعمار، قرن نوزدهم و تأسیس دوران جمهوری، نقش زنان کلمبیایی در یک جامعه تحت سلطه مردان به خانه دار شدن تنزل داده شد. تحصیلات برای زنان محدود به افراد ثروتمند بود و آنها فقط اجازه داشتند تا دوره راهنمایی در صومعه تحت آموزش کاتولیک رومی تحصیل کنند. کنگره کلمبیا در ۱۰ دسامبر ۱۹۳۴ قانونی را ارائه کرد که به زنان حق تحصیل می داد. این قانون، مانند هر موضوع مربوط به حقوق زنان در آن زمان، جنجال ایجاد کرد.
قبل از سال ۱۹۳۳ زنان در کلمبیا فقط تا مقطع متوسطه اجازه تحصیل داشتند. خورخه الیسر گایتان، نماینده لیبرال کنگره، از فرمان شماره ۱۹۷۲ در سال ۱۹۳۳ دفاع کرد که به زنان اجازه می داد تحصیلات عالی را دریافت کنند، در حالی که ژرمن آرسینیگاس محافظه کار با آن مخالف بود. این فرمان تصویب شد و توسط دولت لیبرال آلفونسو لوپز پومارجو امضا شد.
دانشگاه ملی کلمبیا اولین مؤسسه آموزش عالی بود که به دانشجویان دختر اجازه تحصیل داد. گردا وستندورپ در ۱ فوریه ۱۹۳۵ برای تحصیل در رشته پزشکی پذیرفته شد. گابریلا پلاز که در سال ۱۹۳۶ به عنوان دانشجو پذیرفته شد و به عنوان وکیل فارغ التحصیل شد، اولین زن فارغ التحصیل از دانشگاهی در کلمبیا شد. در سال ۱۹۳۶، ماریا کارولا اولین مدرسه کارهای اجتماعی را تحت حمایت دانشگاه بانوی تسبیح تأسیس کرد. پس از این، بسیاری از زنان به دلیل موفقیت های تحصیلی، خلاقیت و نظم و انضباط خود، زنان را برابر با مردان می دانستند.
wiki: زنان در کلمبیا