زنان در کره جنوبی

زنان کره جنوبی در سالهای اخیر پیشرفتهای چشمگیری را در مورد تغییرات اجتماعی تجربه کرده اند، در مقایسه با زمان های گذشته، وقتی که کنفوسیوسیسم عمیقاً بر فرهنگ کره ای حاکم بود[ ۴] در جامعه امروز، اقتصاد کره جنوبی به دلیل شهرنشینی، صنعتی شدن، اقتدارگرایی نظامی، اصلاحات دموکراتیک و آزادسازی اجتماعی از اواخر دهه ۱۹۶۰ به طرز چشمگیری بهبود یافته است؛ بنابراین، نقشهای جنسیتی و هویت جنسیتی و درنهایت مدرنیته تغییر یافته است. [ ۵] بیش از نیمی از زنان کره ای شاغل هستند و علاوه بر این، بیش از ۲۵٪ از زنان متأهل به عنوان کارگر تمام وقت اشتغال دارند. در سیاست، اگرچه تعداد سیاستمداران زن به اندازه سیاستمداران مرد وجود ندارد، اما سیاستمداران زن اخیراً بیشتر از گذشته مشارکت فعالانه خود را آغاز کرده اند. به عنوان مثال، در مجلس شورای ملی، زنان ۲۰ از ۲۹۹ کرسی را اشغال می کنند.
وضعیت زنان بسته به طبقه اجتماعی و استقلال مالی آنها متفاوت است. در کلانشهرها زنان به آموزش و پرورش دسترسی بیشتری دارند، به این معنی که آنها به عنوان خانه دار کمتر در خانه محدود می شوند. بیشتر زنان شاغل در مناطق شهری در صنایع ثالثی مانند بخش خدمات مشغول به کار هستند؛ بنابراین، به عنوان زنان طبقه کارگر، قدرت بیشتری در تصمیم گیری در درون خانواده خود دارند و از نظر اقتصادی مستقل تر هستند. از طرف دیگر، در مناطق روستایی، بیشتر زنان در یک صنعت اصلی مانند بخش کشاورزی مشغول به کار هستند. در حقیقت، آنها فرصت های تحصیلی و شغلی متنوعی ندارند.
وضعیت زنان به حدی رسیده است که می توان آن را از نظر تحصیلات، بهداشت و حقوق قانونی مساوی با موقعیت اجتماعی مردان دانست. با این حال، هنوز تعصبات سیاسی و اقتصادی زیادی علیه زنان وجود دارد. [ ۶] علاوه بر این، زنان کره ای در رابطه با نقش جنسیتی سفت و سخت همچنان با کلیشه های جنسیتی روبرو هستند. این کلیشه ها شامل زنانی است که در خانه به عنوان خانه دار در خانه اقامت می کنند و تابع مردان هستند، نفوذ و نقش کمتری در مشارکت سیاسی و اقتصادی و حرکات و موارد دیگر دارند. [ ۷]
زنان در کره جنوبی در نوع پوشش و انتخاب لباس محدود نیستند و بیشتر از سبک غربی پیروی می کنند.
در جامعه سنتی کره، به زنان آموزش داده می شد که بدون آموزش رسمی پیشرفته یا آموزش اندکی به عنوان زیردست قرار گیرند. نقش آنها به عنوان خانه دار و مادران خوب در خانه محدود شده بود. [ ۶] وظایف آنها حفظ هماهنگی در خانه با اجتناب از درگیری های غیر ضروری بود. علاوه بر این، یک زن و شوهر متأهل با مراقبت از کل خانواده شوهرش از جمله والدین باید در خانه شوهر خود زندگی می کرد. از زنان انتظار می رفت فرزند به دنیا بیاورند و اگر فرزند آنها دختر می شد به دلیل تصور ترجیح دادن پسر به یک دختر، سرزنش می شدند. زنان مانند مردان نفوذ و نقشی نداشتند و در جامعه شرکت نمی کردند، درعوض از آنها انتظار می رفت که از همسر خود حمایت کنند. [ ۸]