حضور زنان در مجلس شورای ملی پس از اعطای حق رأی به زنان و از دوره بیست و یکم مجلس در سال ۱۳۴۲ آغاز شد و تا دوره بیست و چهارم در سال ۱۳۵۷، آخرین دوره این مجلس، ادامه یافت. در این چهار دوره جمعاً ۳۶ زن در ۵۰ کرسی حضور داشتند. [ ۱]
نیره ابتهاج سمیعی از حوزه انتخابیه رشت تنها زنی است که توانسته در هر ۴ دوره مجلس حضور یابد. [ ۲] او اولین بانوی ایرانی بود که نیابت رئیس مجلس را به عهده گرفت و نخستین بانویی است که از استان گیلان به مجلس شورای ملی راه یافته است. افزون بر وی، سه زن در سه دوره، پنج زن در دو دوره و بیست وهفت زن در یک دوره به نمایندگی مجلس شورای ملی دست یافته اند. [ ۱]
حوزه انتخابیه تهران با داشتن ۱۵ کرسی زن در دوره های مختلف مجلس ( ۱۶ با احتساب حوزه انتخابیه شمیرانات که در آن زمان مستقل بود ) ، رکورددار حضور زنان بود. حوزه های رشت، کرمانشاه و همدان، به ترتیب با داشتن ۴، ۳ و ۳ کرسی زن در رتبه های بعدی قرار داشتند. در آن دوران استان مرکزی ( به مرکزیت تهران ) با داشتن ۱۷ کرسی زن، از این نظر در کشور رکورددار بود و پس از آن استان های خراسان، اصفهان و گیلان به ترتیب با ۶، ۴ و ۴ کرسی قرار داشتند. استان های آذربایجان غربی، ایلام، بختیاری و چهارمحال، بلوچستان و سیستان، بوشهر، بویراحمد و کهگیلویه، زنجان، ساحلی ( هرمزگان ) ، سمنان و یزد در هیچ دوره ای نماینده زن را راهی مجلس نکردند.
با تصویب قانون انتخابات در دوره نخست مجلس شورای ملی، نخستین گروهی که از حق رأی و همچنین از انتخاب شدن و انتخاب کردن منع شدند، زنان بودند. محمدتقی وکیل الرعایا، نماینده همدان، تنها نماینده ای بود که در مجلس دوم این قانون را به پرسش گرفت. [ ۳]
در سال ۱۳۴۱ ( ۱۹۶۲ میلادی ) ، لایحه انجمن های ایالتی و ولایتی در هیئت دولت ایران به تصویب رسید. بر اساس این لایحه، زنان اجازه شرکت در انتخابات و نامزد شدن برای انتخابات را پیدا می کردند. روح الله خمینی جلسه ای در قم تشکیل داد و سرانجام تصمیم به ارسال تلگراف به محمدرضا شاه پهلوی در جهت به مخالفت با سه بند لایحه انجمن های ایالتی و ولایتی از جمله اعطای حق رای به زنان ایرانی گرفت که اصل مربوط به حق رأی زنان از مهم ترین اعتراضات وی بود. [ ۴] حامیان او بعدها این استدلال را کردند که در همان زمان او بارها بر این تأکید کرد که با اصل حق رای زنان مشکلی ندارد بلکه با سیاست هایی محمد رضا که آنان را به فساد می کشاند مخالفت دارد. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنیره ابتهاج سمیعی از حوزه انتخابیه رشت تنها زنی است که توانسته در هر ۴ دوره مجلس حضور یابد. [ ۲] او اولین بانوی ایرانی بود که نیابت رئیس مجلس را به عهده گرفت و نخستین بانویی است که از استان گیلان به مجلس شورای ملی راه یافته است. افزون بر وی، سه زن در سه دوره، پنج زن در دو دوره و بیست وهفت زن در یک دوره به نمایندگی مجلس شورای ملی دست یافته اند. [ ۱]
حوزه انتخابیه تهران با داشتن ۱۵ کرسی زن در دوره های مختلف مجلس ( ۱۶ با احتساب حوزه انتخابیه شمیرانات که در آن زمان مستقل بود ) ، رکورددار حضور زنان بود. حوزه های رشت، کرمانشاه و همدان، به ترتیب با داشتن ۴، ۳ و ۳ کرسی زن در رتبه های بعدی قرار داشتند. در آن دوران استان مرکزی ( به مرکزیت تهران ) با داشتن ۱۷ کرسی زن، از این نظر در کشور رکورددار بود و پس از آن استان های خراسان، اصفهان و گیلان به ترتیب با ۶، ۴ و ۴ کرسی قرار داشتند. استان های آذربایجان غربی، ایلام، بختیاری و چهارمحال، بلوچستان و سیستان، بوشهر، بویراحمد و کهگیلویه، زنجان، ساحلی ( هرمزگان ) ، سمنان و یزد در هیچ دوره ای نماینده زن را راهی مجلس نکردند.
با تصویب قانون انتخابات در دوره نخست مجلس شورای ملی، نخستین گروهی که از حق رأی و همچنین از انتخاب شدن و انتخاب کردن منع شدند، زنان بودند. محمدتقی وکیل الرعایا، نماینده همدان، تنها نماینده ای بود که در مجلس دوم این قانون را به پرسش گرفت. [ ۳]
در سال ۱۳۴۱ ( ۱۹۶۲ میلادی ) ، لایحه انجمن های ایالتی و ولایتی در هیئت دولت ایران به تصویب رسید. بر اساس این لایحه، زنان اجازه شرکت در انتخابات و نامزد شدن برای انتخابات را پیدا می کردند. روح الله خمینی جلسه ای در قم تشکیل داد و سرانجام تصمیم به ارسال تلگراف به محمدرضا شاه پهلوی در جهت به مخالفت با سه بند لایحه انجمن های ایالتی و ولایتی از جمله اعطای حق رای به زنان ایرانی گرفت که اصل مربوط به حق رأی زنان از مهم ترین اعتراضات وی بود. [ ۴] حامیان او بعدها این استدلال را کردند که در همان زمان او بارها بر این تأکید کرد که با اصل حق رای زنان مشکلی ندارد بلکه با سیاست هایی محمد رضا که آنان را به فساد می کشاند مخالفت دارد. [ ۵]
wiki: زنان در مجلس شورای ملی