زنان در قرون وسطی دارای چندین نقش گوناگون اجتماعی بودند. زنان در این دوره که قرن پنجم تا پانزدهم میلادی را در تاریخ اروپا به خود اختصاص می دهد نقش هایی مانند همسر، مادر، دهقان، صنعت گر، راهبه و همچنین نقش های مهم رهبری مانند رئیسه صومعه یا ملکه سلطنتی را عهده دار بودند. مفهوم زن از جهات مختلف و توسط نیروهای گوناگون در سده های میانه دگرگون شد. [ ۱]
کلیسای کاتولیک که در این دوران به عنوان یکی از بزرگ ترین واحدهای قدرت که با انتخاب آموزش لاتین، حفاظت از هنر نوشتن و قدرت متمرکز که توسط شبکه اسقف ها اداره می شد به عنوان تأثیرگذارترین نیروی فرهنگی به شمار می آید. به طور تاریخی در کلیسای کاتولیک و دیگر کلیساهای باستان نقش اسقف و دیگر نقش های مشابه مانند مقام کشیش تنها به مردان محدود می شد. شورای نخست اورانژ ( سال۴۴۱ میلادی ) انتصاب زنان را به عنوان دیکون ممنوع کرد که این قانون در شورای ایپاوان ( سال ۵۱۷ میلادی ) و شورای دوم اورلئان ( سال ۵۳۳ میلادی ) تمدید شد. [ ۲] با تأسیس رهبانیت مسحیت نقش های دیگری در کلیسا برای زنان قابل دسترس شد. از قرن پنج میلادی به بعد صومعه های مسیحی فرصتهایی را برای برخی از زنان به وجود آوردند تا با یادگیری سواد و تحصیل از راه ازدواج و نگهداری فرزندان بگریزند ونقش دینی فعالتری را بازی کنند. رئیسه صومعه زنان می توانست با در اختیار داشتن مقدار قابل ملاحظه ای از زمین، قدرت و حکمرانی بر صومعه هایی که متشکل از زنان و مردان می شد به چهره مهمی در حوضه حقوق خود تبدیل شود. اشخاصی مانند هیلدای ویتبای در مقیاس ملی و بین المللی افراد با نفوذی شدند.
ریسندگی یکی از صنایع دستی سنتی زنان در این زمان بود، که در ابتدا با استفاده از دوک و دشکی انجام می شد. چرخ نخ ریسی در قرون وسطی ثانویه اختراع شد. در اکثر سدهٔ میانه تا زمان معرفی آبجوهایی که توسط رازک تهیه می شد. مرحله دم کردن تهیهٔ آبجو بیشتر مواقع توسط زنان انجام می پذیرفت؛ و این گونه ای شغلی بود که قابلیت انجام دادن در خانه را نیز داشت. علاوه بر آن از زنانی که ازدواج کرده بودند انتظار می رفت که در کسب و کار نیز به شوهرانشان کمک کنند. چنین مشارکتی با این واقعیت تسهیل شد که کارهای زیادی را در خانه یا در نزدیکی انجام می دادند. با این حال شواهدی وجود دارد که نشان می دهد قرون وسطی ثانویه زنان به کاری غیر از شغل همسرشان نیز مشغول بوده اند. مامایی نیز به طور غیررسمی انجام می پذیرفت و رفته رفته در اواخر سده میانه به یک شغل تخصصی تغییر یافته است. زنان اغلب جان خود را در هنگام زایمان از دست می دادند. هر چند اگر از سال های زایمان جان سالم به در می بردند می توانستند به اندازه مردان و حتی تا ۷۰ سالگی زندگی کنند. امید به زندگی برای زنان در قرون وسطی ثانویه به دلیل بهبود در تغذیه افزایش یافت. به مانند مردان دهقان زندگی برای زنان دهقان نیز سخت بود. زنان در این طبقه از جامعه دارای حقوق برابری جنسیتی قابل توجهی بودند. اما اغلب اوقات این به معنی فقر مشترک بود. تا زمان بهبود تغذیه زنان امید به زندگی برای آن ها در بدو تولد به طور قابل توجهی کمتر از مردان دهقان بود سنی حدود ۲۵ سال. به پیامد آن در برخی مکان ها چهار مرد برای هر سه زن وجود داشت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکلیسای کاتولیک که در این دوران به عنوان یکی از بزرگ ترین واحدهای قدرت که با انتخاب آموزش لاتین، حفاظت از هنر نوشتن و قدرت متمرکز که توسط شبکه اسقف ها اداره می شد به عنوان تأثیرگذارترین نیروی فرهنگی به شمار می آید. به طور تاریخی در کلیسای کاتولیک و دیگر کلیساهای باستان نقش اسقف و دیگر نقش های مشابه مانند مقام کشیش تنها به مردان محدود می شد. شورای نخست اورانژ ( سال۴۴۱ میلادی ) انتصاب زنان را به عنوان دیکون ممنوع کرد که این قانون در شورای ایپاوان ( سال ۵۱۷ میلادی ) و شورای دوم اورلئان ( سال ۵۳۳ میلادی ) تمدید شد. [ ۲] با تأسیس رهبانیت مسحیت نقش های دیگری در کلیسا برای زنان قابل دسترس شد. از قرن پنج میلادی به بعد صومعه های مسیحی فرصتهایی را برای برخی از زنان به وجود آوردند تا با یادگیری سواد و تحصیل از راه ازدواج و نگهداری فرزندان بگریزند ونقش دینی فعالتری را بازی کنند. رئیسه صومعه زنان می توانست با در اختیار داشتن مقدار قابل ملاحظه ای از زمین، قدرت و حکمرانی بر صومعه هایی که متشکل از زنان و مردان می شد به چهره مهمی در حوضه حقوق خود تبدیل شود. اشخاصی مانند هیلدای ویتبای در مقیاس ملی و بین المللی افراد با نفوذی شدند.
ریسندگی یکی از صنایع دستی سنتی زنان در این زمان بود، که در ابتدا با استفاده از دوک و دشکی انجام می شد. چرخ نخ ریسی در قرون وسطی ثانویه اختراع شد. در اکثر سدهٔ میانه تا زمان معرفی آبجوهایی که توسط رازک تهیه می شد. مرحله دم کردن تهیهٔ آبجو بیشتر مواقع توسط زنان انجام می پذیرفت؛ و این گونه ای شغلی بود که قابلیت انجام دادن در خانه را نیز داشت. علاوه بر آن از زنانی که ازدواج کرده بودند انتظار می رفت که در کسب و کار نیز به شوهرانشان کمک کنند. چنین مشارکتی با این واقعیت تسهیل شد که کارهای زیادی را در خانه یا در نزدیکی انجام می دادند. با این حال شواهدی وجود دارد که نشان می دهد قرون وسطی ثانویه زنان به کاری غیر از شغل همسرشان نیز مشغول بوده اند. مامایی نیز به طور غیررسمی انجام می پذیرفت و رفته رفته در اواخر سده میانه به یک شغل تخصصی تغییر یافته است. زنان اغلب جان خود را در هنگام زایمان از دست می دادند. هر چند اگر از سال های زایمان جان سالم به در می بردند می توانستند به اندازه مردان و حتی تا ۷۰ سالگی زندگی کنند. امید به زندگی برای زنان در قرون وسطی ثانویه به دلیل بهبود در تغذیه افزایش یافت. به مانند مردان دهقان زندگی برای زنان دهقان نیز سخت بود. زنان در این طبقه از جامعه دارای حقوق برابری جنسیتی قابل توجهی بودند. اما اغلب اوقات این به معنی فقر مشترک بود. تا زمان بهبود تغذیه زنان امید به زندگی برای آن ها در بدو تولد به طور قابل توجهی کمتر از مردان دهقان بود سنی حدود ۲۵ سال. به پیامد آن در برخی مکان ها چهار مرد برای هر سه زن وجود داشت.
wiki: زنان در قرون وسطی