زنان نزدیک به ۲۵٪ از متخصصین فیزیک پزشکی در جهان را تشکیل می دهند، و ۱۸٪ از رادیولوژیست های حرفه ای زن هستند. [ ۲] این تعداد، در مقایسه، تعداد کمی می باشد[ ۳] ، و نیاز به سرمایه گذاری و سیاست های ویژه ای را نشان می دهد. [ ۴] این اختلاف نه تنها در محیط بالینی، بلکه در محیط آکادمیک نیز یه چشم می خورد. [ ۵]
حرفهٔ فیزیک پزشکی بصورتی که امروزه می شناسیم پس از کشف اشعهٔ ایکس در ۱۸۹۵ و رادیواکتیویته در ۱۸۹۶ زائیده شد.
در میان نخستین متخصصین فیزیک پزشکی، ماری کوری را می توان نام برد[ ۶] که در ۱۹۰۳ و در ۱۹۱۱ جوایز نوبل را دریافت نمود. زنان دیگری نیز در پی او به درجات والایی در فیزیک پزشکی نائل گردیدند. دختر ماری کوری، ایرن ژولیو کوری خود نیز یک دانشمند برجسته در علوم پرتوی، و برندهٔ جایزه نوبل شد.
اما ماری و ایرن کوری تنها پیشروان این شاخهٔ علمی نبودند. [ ۷] به طور مثال، در اوایل قرن بیستم، سعی بسیاری در استفاده از رادیم در معالجهٔ سرطان انجام گردید. [ ۸] الن گلدیتش ( به انگلیسی: Ellen Gleditsch ) نروژی بود که نخستین بار نیمه عمر این رادیوایزوتوپ را اندازه گیری کرد. [ ۹] گلدیتش در شناخت ایزوتوپ های عناصر متفاوتی، نقش مهمی را ایفا کرد. [ ۱۰] کاترین شامی ( به انگلیسی: Catherine Chamie ) نیز در اندازه گیری نیمه عمر رادون نقش اساسی ایفا کرد. [ ۱۱] این رادیوایزوتوپ در دههٔ ۲۰ و ۳۰ میلادی در پروژهٔ سرطان شناسی کانادا یک عنصر محوری بود. [ ۱۲]
هریت بروکس کانادایی نیز توسط ارنست رادرفورد، بعد از ماری کوری، برترین متخصص علوم رادیولوژیکی در زمانهٔ خود لقب یافت. [ ۶] او نخستین متخصص علوم و فنون هسته ای زن در کشور کانادا است. [ ۱۳]
همچنین دوروتی کروفوت هاجکین ( به انگلیسی: Dorothy Crowfoot Hodgkin ) در سال ۱۹۳۴ با کمک اشعه ایکس ساختار پروتئین انسولین را تشخیص داد. روزالیند فرنکلین نیز از دیگر مشاهیر در تاریخ فیزیک پزشکی است که در کشف ساختار دی ان آ حضور و شرکت داشت. [ ۱۴]
در ۱۹۱۹، انجمن فیزیک بیمارستان ( به انگلیسی: Hospital Physics Association ) در انگلستان تأسیس شد. در ۱۹۵۸ نیز انجمن فیزیک پزشکی آمریکا تأسیس گردید.
در سال ۲۰۰۸، پنجاه سال پس از تأسیس انجمن فیزیک پزشکی آمریکا، به منظور بزرگداشت جایگاه زنان در فیزیک پزشکی، یک سمپزیوم ویژه در آمریکا برگزار شد[ ۱۵] که به سابقه و افتخارات زنان در فیزیک پزشکی اختصاص یافت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفحرفهٔ فیزیک پزشکی بصورتی که امروزه می شناسیم پس از کشف اشعهٔ ایکس در ۱۸۹۵ و رادیواکتیویته در ۱۸۹۶ زائیده شد.
در میان نخستین متخصصین فیزیک پزشکی، ماری کوری را می توان نام برد[ ۶] که در ۱۹۰۳ و در ۱۹۱۱ جوایز نوبل را دریافت نمود. زنان دیگری نیز در پی او به درجات والایی در فیزیک پزشکی نائل گردیدند. دختر ماری کوری، ایرن ژولیو کوری خود نیز یک دانشمند برجسته در علوم پرتوی، و برندهٔ جایزه نوبل شد.
اما ماری و ایرن کوری تنها پیشروان این شاخهٔ علمی نبودند. [ ۷] به طور مثال، در اوایل قرن بیستم، سعی بسیاری در استفاده از رادیم در معالجهٔ سرطان انجام گردید. [ ۸] الن گلدیتش ( به انگلیسی: Ellen Gleditsch ) نروژی بود که نخستین بار نیمه عمر این رادیوایزوتوپ را اندازه گیری کرد. [ ۹] گلدیتش در شناخت ایزوتوپ های عناصر متفاوتی، نقش مهمی را ایفا کرد. [ ۱۰] کاترین شامی ( به انگلیسی: Catherine Chamie ) نیز در اندازه گیری نیمه عمر رادون نقش اساسی ایفا کرد. [ ۱۱] این رادیوایزوتوپ در دههٔ ۲۰ و ۳۰ میلادی در پروژهٔ سرطان شناسی کانادا یک عنصر محوری بود. [ ۱۲]
هریت بروکس کانادایی نیز توسط ارنست رادرفورد، بعد از ماری کوری، برترین متخصص علوم رادیولوژیکی در زمانهٔ خود لقب یافت. [ ۶] او نخستین متخصص علوم و فنون هسته ای زن در کشور کانادا است. [ ۱۳]
همچنین دوروتی کروفوت هاجکین ( به انگلیسی: Dorothy Crowfoot Hodgkin ) در سال ۱۹۳۴ با کمک اشعه ایکس ساختار پروتئین انسولین را تشخیص داد. روزالیند فرنکلین نیز از دیگر مشاهیر در تاریخ فیزیک پزشکی است که در کشف ساختار دی ان آ حضور و شرکت داشت. [ ۱۴]
در ۱۹۱۹، انجمن فیزیک بیمارستان ( به انگلیسی: Hospital Physics Association ) در انگلستان تأسیس شد. در ۱۹۵۸ نیز انجمن فیزیک پزشکی آمریکا تأسیس گردید.
در سال ۲۰۰۸، پنجاه سال پس از تأسیس انجمن فیزیک پزشکی آمریکا، به منظور بزرگداشت جایگاه زنان در فیزیک پزشکی، یک سمپزیوم ویژه در آمریکا برگزار شد[ ۱۵] که به سابقه و افتخارات زنان در فیزیک پزشکی اختصاص یافت.
wiki: زنان در فیزیک پزشکی