زناشویی

ای نیاکانتان همه دانا
گشته نادان چرا و تا به کجا ؟
این همان پارسیان!؟ ، این همان مردمان؟ که زی پروین ، بر چرمه تنگ بسته و هرا برافکنند ؟و از پی دانش ، چماننده ی دیزه اند ؟ وتازیان کرنگ و خنگ هی کرده و همه انگیزه اند ؟. نچ نچ نچ گمانم نه .
بمیرم ان لب شیرین پارسی گو را
که گوش هوش مرا کرده است مالامال
به پارسی دری گفته و رسا گفتند
ببین که مردم دانا چه روشنا گفتند
سخن بیخته بین دانش انگیخته بین
پارسی گویی این مردم فرهیخته بین
زَناشویی ، ؛
سخن بدین روشنا
بگوش جان آشنا
از شوی و زن پیداست یارا/ بر مرد و زن هست آشکارا
-
شوی است و زن ای پارسی / برخیز و کمتر ژاژخا
-
همچو کمابیش ، سراپا ، گفتاشنید گیرابست
سراسری ، ، رویاروی ، برابری، دستادست
کشاکشی تکاتاز گرداگرد بلندا پست
دهاده چکاچاک مردامرد زخماخست
- آ، که میانه امده از پهلوی ست . ، برابرِ - �به�. و � و � باشد اینچنین چیزی ، چون زن وشوی ، سر به سری ، مرد به مرد .
انچه در زبان عربی بدان زِنا و زانی و زناه گفته اند دگر گشت واژیست، از جنا و جانی و جناه است وانرا از گناه پارسی گرفته اند و
چون جور و زور - چیزی دینی و داوری گوی است
و پارسیان نیز سپر انداخته بزبان دری زِنازادگی و زِناکاری از این واژ بر ساخته اند
هردو جانسوزند یارا این کجا و ان کجا
میان ماه من تا ماه گردون
دگر چیز از زمین تا اسمان است