زمین چهر بادی ( انگلیسی: Aeolian landform ) عارضه یا پدیده ای است که توسط عمل فرسایش یا نهشته گذاری باد تشکیل شده است. این پدیده ها ممکن است از ماسه یا برف ساخته شده باشند یا تبدیل به سنگ، برف یا یخ شوند. [ ۱] زمین چهرهای بادی معمولاً در بیابان های ماسه ای و روی دریاچه های یخ زده یا یخ های دریا مشاهده می شوند و در سراسر زمین و در سیارات دیگر از جمله مریخ[ ۲] و پلوتون[ ۳] مشاهده و مطالعه شده اند.
زمین چهرهای بادی زمانی تشکیل می شوند که باد رسوب را به حرکت درمی آورد ( فرایندهای بادی را ببینید ) . ذرات رسوب هنگامی که نیروهای بالارونده برنولی از وزن رو به پایین آنها بیشتر است، یا زمانی که از موقعیت اولیه خود کشیده می شوند، توسط این نیروها به سمت بالا بلند می شوند. بسته به تعادل این نیروها، ذرات ممکن است تا زمان ته نشین شدن به دلیل کاهش سرعت، در سراسر سطح خزش کنند ( غلط بزنند ) ، از نقطه ای به نقطه دیگر پرش کرده یا به طور کامل در هوا معلق باشد. این بدان معنی است که روش های انتقال رسوب را می توان به ترتیب به سه دسته نهشته گذاری، جهش و معلق بودن طبقه بندی کرد. هنگامی که انتقال رسوب آغاز شود، فرایند آن از طریق جاذبه و تکانه ادامه می یابد. ذراتی که از هوا می افتند معمولاً با نیروی کافی به سطح ضربه می زنند تا ذرات بیشتری را خارج کنند.
این ضربه ها در فضا با طول جهش ذرات در حال حرکت از هم جدا می شوند، که مناطق مشخصی از فرسایش و/یا رسوب را ایجاد می کنند. با گذشت زمان، سطح مناطق با رسوب خالص بالا رفته و سطح مناطق با فرسایش خالص کاهش می یابد و باعث ایجاد زمین چهرهای اولیه می شود. زمین چهرهای بادی بزرگ تر، میدان باد سطحی را در الگوهایی تغییر می دهند که باعث رشد آنها می شود، بنابراین این زمین چهرها، پس از تشکیل، بسیار پایدار هستند.
بادروبی[ ۴] و سایش[ ۵] راه های خاص انتقال رسوب هستند که می توان آن ها را به فرآیندهای بادی نسبت داد. بادروبی به پراکندگی و حذف ذرات سنگ توسط باد اشاره دارد. بادروبی در بیابان هایی روی می دهد که ذرات متنوع بر سطح آن غالب هستند. در این مناطق خشک، تکه های ماسه و سنگ توسط رودبادها و جریان های هوا دمیده شده که مواد ریزدانه را از سطح جدا کرده و بیابانی سنگی را پشت سر به جا می گذارند. سایش مکانیزم دیگری از نیرویی است که باد به مواد سطحی وارد می کند که با اصطکاک ناشی از خراشیدن ذرات متحرک در سطح سنگ مشخص می شود و در نتیجه، با حذف مواد بیشتر، به توسعه سطح زمین ادامه می دهد. [ ۶]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفزمین چهرهای بادی زمانی تشکیل می شوند که باد رسوب را به حرکت درمی آورد ( فرایندهای بادی را ببینید ) . ذرات رسوب هنگامی که نیروهای بالارونده برنولی از وزن رو به پایین آنها بیشتر است، یا زمانی که از موقعیت اولیه خود کشیده می شوند، توسط این نیروها به سمت بالا بلند می شوند. بسته به تعادل این نیروها، ذرات ممکن است تا زمان ته نشین شدن به دلیل کاهش سرعت، در سراسر سطح خزش کنند ( غلط بزنند ) ، از نقطه ای به نقطه دیگر پرش کرده یا به طور کامل در هوا معلق باشد. این بدان معنی است که روش های انتقال رسوب را می توان به ترتیب به سه دسته نهشته گذاری، جهش و معلق بودن طبقه بندی کرد. هنگامی که انتقال رسوب آغاز شود، فرایند آن از طریق جاذبه و تکانه ادامه می یابد. ذراتی که از هوا می افتند معمولاً با نیروی کافی به سطح ضربه می زنند تا ذرات بیشتری را خارج کنند.
این ضربه ها در فضا با طول جهش ذرات در حال حرکت از هم جدا می شوند، که مناطق مشخصی از فرسایش و/یا رسوب را ایجاد می کنند. با گذشت زمان، سطح مناطق با رسوب خالص بالا رفته و سطح مناطق با فرسایش خالص کاهش می یابد و باعث ایجاد زمین چهرهای اولیه می شود. زمین چهرهای بادی بزرگ تر، میدان باد سطحی را در الگوهایی تغییر می دهند که باعث رشد آنها می شود، بنابراین این زمین چهرها، پس از تشکیل، بسیار پایدار هستند.
بادروبی[ ۴] و سایش[ ۵] راه های خاص انتقال رسوب هستند که می توان آن ها را به فرآیندهای بادی نسبت داد. بادروبی به پراکندگی و حذف ذرات سنگ توسط باد اشاره دارد. بادروبی در بیابان هایی روی می دهد که ذرات متنوع بر سطح آن غالب هستند. در این مناطق خشک، تکه های ماسه و سنگ توسط رودبادها و جریان های هوا دمیده شده که مواد ریزدانه را از سطح جدا کرده و بیابانی سنگی را پشت سر به جا می گذارند. سایش مکانیزم دیگری از نیرویی است که باد به مواد سطحی وارد می کند که با اصطکاک ناشی از خراشیدن ذرات متحرک در سطح سنگ مشخص می شود و در نتیجه، با حذف مواد بیشتر، به توسعه سطح زمین ادامه می دهد. [ ۶]
wiki: زمین چهر بادی