زمین شناسی دریایی ( انگلیسی: Marine geology ) یا اقیانوس نگاری زمین شناختی ( Geological oceanography ) مطالعه تاریخ و ساختار بستر اقیانوس ها است که به بررسی ژئوفیزیک، زمین شیمی، رسوب شناسی و دیرینه شناسی بستر دریا و نواحی ساحلی می پردازد. زمین شناسی دریایی پیوند گسترده ای با اقیانوس نگاری فیزیکی دارد. [ ۱] [ ۲]
مطالعات زمین شناسی دریایی اهمیت بسیاری در یافتن شواهد گسترش بستر اقیانوس و زمین ساخت صفحه ای در سال های پس از جنگ جهانی دوم داشت. بستر عمیق اقیانوسی آخرین مرز ناشناخته زمین است و تهیه نقشه های تفصیلی با اهداف نظامی ( جهت زیردریایی ها ) و اقتصادی ( معادن نفت خام و فلزات ) هدف تحقیق در بستر عمیق اقیانوسی است.
حلقه آتش پیرامون اقیانوس آرام با فعالیت های آتشفشانی و لرزه شناختی شدید و فراوان، تهدیدی عمده در بروز زمین لرزه، سونامی و فوران های آتشفشانی به شمار می رود. ساخت هر نوع سامانه هشدار بروز این وقایع نیازمند آگاهی کامل از زمین شناسی دریایی محیط های ساحلی و جزایر کمانی است.
مطالعه خط ساحلی و رسوبات بستر عمیق دریا و میزان انحلال کربنات کلسیم در محیط های مختلف دریایی، کاربرد مهمی در مطالعه تغییر اقلیم دارد.
کشف و مطالعه پشته میانی اقیانوسی، نواحی آتشفشانی و منافذ زمین گرمایی، ابتدا در دریای سرخ و سپس در خیز شرقی اقیانوس آرام و پشته میانی اقیانوس اطلس، باعث شده تا این مناطق از نواحی مهم تحقیقات زمین شناسی دریایی به شمار آیند. ارگانیزم های شدت دوست زنده که در این سامانه های زمین گرمایی یافت شده اند، نقش مهمی در افزایش شناخت ما از حیات بر روی زمین و پیدایش حیات در چنین محیط هایی داشته اند.
درازگودال های اقیانوسی طولی در در مقیاس نیم کره زمین دارند اما فرورفتگی توپوگرافی آن ها باریک است. این درازگودال ها ژرف ترین بخش بستر اقیانوس هستند.
درازگودال ماریانا ژرف ترین گودال زیر دریا و نیز عمیق ترین نقطه پوسته زمین است که تاکنون شناخته شده است. در این منطقه بر اثر فرورانش صفحه اقیانوس آرام، در حال رانده شدن به زیر صفحه دریای فیلیپین است. ژرف ترین نقطه این درازگودال در مقایسه با مرتفع ترین نقطه زمین ( کوه اورست ) فاصله بسیار بیشتری نسبت به سطح دریا دارد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمطالعات زمین شناسی دریایی اهمیت بسیاری در یافتن شواهد گسترش بستر اقیانوس و زمین ساخت صفحه ای در سال های پس از جنگ جهانی دوم داشت. بستر عمیق اقیانوسی آخرین مرز ناشناخته زمین است و تهیه نقشه های تفصیلی با اهداف نظامی ( جهت زیردریایی ها ) و اقتصادی ( معادن نفت خام و فلزات ) هدف تحقیق در بستر عمیق اقیانوسی است.
حلقه آتش پیرامون اقیانوس آرام با فعالیت های آتشفشانی و لرزه شناختی شدید و فراوان، تهدیدی عمده در بروز زمین لرزه، سونامی و فوران های آتشفشانی به شمار می رود. ساخت هر نوع سامانه هشدار بروز این وقایع نیازمند آگاهی کامل از زمین شناسی دریایی محیط های ساحلی و جزایر کمانی است.
مطالعه خط ساحلی و رسوبات بستر عمیق دریا و میزان انحلال کربنات کلسیم در محیط های مختلف دریایی، کاربرد مهمی در مطالعه تغییر اقلیم دارد.
کشف و مطالعه پشته میانی اقیانوسی، نواحی آتشفشانی و منافذ زمین گرمایی، ابتدا در دریای سرخ و سپس در خیز شرقی اقیانوس آرام و پشته میانی اقیانوس اطلس، باعث شده تا این مناطق از نواحی مهم تحقیقات زمین شناسی دریایی به شمار آیند. ارگانیزم های شدت دوست زنده که در این سامانه های زمین گرمایی یافت شده اند، نقش مهمی در افزایش شناخت ما از حیات بر روی زمین و پیدایش حیات در چنین محیط هایی داشته اند.
درازگودال های اقیانوسی طولی در در مقیاس نیم کره زمین دارند اما فرورفتگی توپوگرافی آن ها باریک است. این درازگودال ها ژرف ترین بخش بستر اقیانوس هستند.
درازگودال ماریانا ژرف ترین گودال زیر دریا و نیز عمیق ترین نقطه پوسته زمین است که تاکنون شناخته شده است. در این منطقه بر اثر فرورانش صفحه اقیانوس آرام، در حال رانده شدن به زیر صفحه دریای فیلیپین است. ژرف ترین نقطه این درازگودال در مقایسه با مرتفع ترین نقطه زمین ( کوه اورست ) فاصله بسیار بیشتری نسبت به سطح دریا دارد.
wiki: زمین شناسی دریایی