زمان چین

با وجود اینکه چین دارای یک زمان استاندارد واحد یوتی سی ۸:۰۰+ ( هشت ساعت جلوتر از ساعت هماهنگ جهانی ) می باشد، اما دارای ۵ منطقه زمانی جغرافیایی نیز است. زمان استاندارد رسمی ملی چین، به طور محلی زمان پکن و به طور بین المللی، زمان استاندارد چین نامیده می شود. از سال ۱۹۹۱، زمان روشنایی روز در تنظیم زمان رسمی کشور اعمال نمی شود.
تا سال ۱۹۱۳، استاندارد ساعت رسمی برای کل سرزمین چین برگرفته از وضعیت ظاهری خورشید در شهر پکن بود. از سال ۱۹۱۴، دولت جمهوری چین شروع به پذیرفتن زمان متوسط خورشیدی محلی پکن به عنوان استاندارد ساعت رسمی کرد. تا سال ۱۹۱۸، پنج منطقه زمانی استاندارد توسط رصدخانه مرکزی بییانگ پیشنهاد شده بود؛ که عبارت بودند از کونلون ( UTC+05:30 ) ، سین کیانگ - تبت ( UTC+06:00 ) و کانسو - سیچوآن ( UTC+ ) . 07:00 ) ، چونگ یوآن ( UTC+08:00 ) و چانگپای ( UTC+08:30 ) . پس از شکست دولت جمهوری چین ( بییانگ ) در سال ۱۹۲۸، مأموریت رصدخانه مرکزی به نانجینگ منتقل شد و استاندارد زمان مورد استفاده برای ساخت تقویم سنتی چینی از زمان متوسط خورشیدی پکن به UTC+08:00 تغییر یافت. در دهه ۱۹۳۰، پنج منطقه زمانی پیشنهاد شده ساعات خاص خود را به صورت کامل اعمال نکردند و در نتیجه هرج و مرج به وجود آمد. در ۹ مارس ۱۹۳۹، وزارت کشور کنفرانس استاندارد زمانی را در چونگ چینگ ترتیب داد و در آنجا تصمیم گرفته شد که پیشنهاد پنج منطقه زمانی با تغییرات جزئی در مرزهای پیشین خود، از اول ژوئن اجرایی شود، اما همچنین تصمیم گرفته شد که کل کشور طی جنگ دوم چین و ژاپن که در آن زمان آغاز شده بود، از زمان کانسو - سچوآن ( UTC+07:00 ) استفاده کنند. پس از پایان جنگ و قدرت یافتن حزب کمونیست چین، تنها سین کیانگ - تبت زمان خاص خود را مورد استفاده قرار داد و دیگر مناطق پنج گانه تصمیم گرفتند ساعت واحدی را به کار گیرند. زمان سرزمین تبت چندین بار میان ساعت پکن و سین کیانگ تغییر کرد تا نهایتاً استاندارد پکن به صورت کامل اعمال گردید. چینی ها همچنین میان سال های ۱۹۴۵ تا ۱۹۴۸, و مجدداً ۱۹۸۶ تا ۱۹۹۱ از ساعت تابستانی استفاده کردند. [ ۱]
در سال ۱۹۴۹ به دستور رئیس حزب کمونیست، مائو تسه تونگ، جمهوری خلق چین یک منطقه زمانی واحد را اتخاذ کرد تا کشور را متحد کند و برنامه کاری مشترکی فراهم کند. چین امروزه با مساحت ۹٫۳۸ میلیون کیلومتر مربع ( ۳٫۶۲ میلیون مایل مربع ) پهناورترین کشوری است که در سراسر آن تنها یک منطقه زمانی رعایت می شود؛ در حالی که وقتی در پکن نیمه شب است، خورشید تازه در سین کیانگ - در غربی ترین بخش کشور - غروب می کند. چین به عنوان «بزرگ ترین کشوری که ناحیه زمانی واحد دارد»، در رکوردهای جهانی گینس نیز ثبت شده است. [ ۲]