زبان پیکتی

زبان پیکتی زبان مرده ای است که به نظر می آید تا آغاز سده های میانه گویشورانی در میان پیکت ها - بومیان شمال و مرکز اسکاتلند - داشته است. نخستین بار سینت بید در سال های آغازین سدهٔ هشتم ترسایی از این زبان به عنوان زبانی متمایز از زبان های ولزی و گائلیک باستان یادمی کند. از این زبان چیزی در دسترس نیست جز اندکی جاینام و نام کسانی که در یادمان ها آمده است.
این زبان را یک زبان سلتیک جزیره ای و به احتمال در پیوند با شاخهٔ بریتونی دانسته اند. هرچند که نظریه های دیگری هم دربارهٔ این زبان در میان است. بر طبق یک فرضیه خاستگاه پیکت ها اسکاندیناوی بوده است و بر این پایه زبان ایشان از شاخهٔ زبان های ژرمنی بوده و نیای زبان اسکاتس می باشد. نظریهٔ دیگری این زبان را هندواروپایی می انگارد.