زبان پشه ای

زبان پشه ای یکی از زبان های گروه داردی از زیرشاخه هندوآریایی شاخه هندوایرانی خانواده زبان های هندواروپایی است که در بخش هایی از افغانستان به آن سخن می گویند. [ ۳]
سخنوران این زبان بیشتر در ولایت های لغمان و ننگرهار که ولایاتی پشتون نشین هستند، متمرکز شده اند. بسیاری از پشه ای ها خود را پشتون هایی می دانند که به یک زبان خاص سخن می گویند و اکثراً به پشتو و فارسی نیز مسلطند. به دلیل همسایگی، زبان پشه ای از زبان های فارسی و پشتو تأثیر زیادی پذیرفته است. [ ۴]
اتنولوگ سخنوران این زبان را ( ۱۹۸۲ ) حدود ۲۱۷٬۰۰۰ تخمین می زند. درصد باسوادی در بین پشه ای ها کمتر از ۱۰٪ است. چهار گونه شمال غربی، شمال شرقی، جنوب غربی و جنوب شرقی از این زبان وجود دارد که هرکدام دربرگیرنده چند لهجه ( گویش ) هستند. [ ۳]
زبان پشه ای در چند دهه گذشته دارای رسم الخط ( الفبا ) شده است. پشه ای ۴۷ واج دارد که برخی واج های آن با واج های دیگر زبان های هندوآریایی تفاوت هایی دارند. به طور مثال در این زبان حرفی وجود دارد که شبیه شین است ولی دقیقاً شین نیست و متفاوت است که در زبان های عربی و فارسی و پشتو وجود ندارد یا الفی که در زبان پشه ای است به چندین لحن گفته می شود. [ ۴]