زبان های هند

زبان هایی که در هند صحبت می شود متعلق به چندین خانواده زبانی هستند. مهم ترین و اصلی ترین آنها زبان های هندوآریایی هستند که توسط ۷۸٫۰۵٪از مردم هند صحبت می شود. همچنین زبان های دراویدی توسط ۱۹٫۶۴٪ هندی ها استفاده می شود. [ ۵] [ ۶] زبانهای باقیمانده که توسط ۲٫۳۱٪ از جمعیت هند صحبت می شود شامل زبان های آستروآسیایی، چینی - تبتی، کرا - دای و چند زبان مشابه و زبان تک خانواده هستند. [ ۷] هند با ۷۸۰ زبان دومین کشور از لحاظ تعداد زبان در دنیا بعد از پاپوآ گینه نو با ۸۳۹ زبان می باشد. [ ۸]
با توجه به سرشماری هند در سال ۲۰۰۱، هند ۱۲۲ زبان اصلی و مهم و ۱۵۹۹ زبان های دیگر دارد، اما منابع دیگر، آمارهای متفاوتی را نشان می دهد که این مسئله مربوط به تفاوت های تعاریف زبان و گویش است. در سرشماری ۲۰۰۱ گزارش شده حدود ۳۰ زبان توسط بیش از یک میلیون بومی استفاده شده و ۱۲۲ زبان دیگر توسط بیش از ۱۰۰۰۰ نفر از مردم صحبت می شود. [ ۹] دو زبان میانجی مهم ترین نقش را در تاریخ زبانی هند بازی می کنند: فارسی[ ۱۰] و انگلیسی. [ ۱۱] فارسی زبان رسمی در دادگاه ها در دوران امپراتوری گورکانی هند بوده است. این زبان مدت زیادی به عنوان زبان اداری و رسمی بوده و برای قرن ها نقش مهمی ایفا می کرده تا زمانی که استعمار انگلیس بر هند تسلط می یابد[ ۱۲] و زبان انگلیسی تبدیل به مهم ترین زبان در هند می شود. این زبان در تحصیلات عالیه در بسیاری نواحی دولتی هند بکار گرفته می شود، البته زبان هندی متداول ترین زبان مورد استفاده در هند امروزی می باشد؛ و نقش زبان میانجی بین شمال و نواحی مرکزی هند را ایفا می کند. [ ۱۳] تحرکات ضد هندی در جنوب هند بخصوص در ایالت تامیل نادو و کارناتاکا، بنگال غربی، آسام، پنجاب، و سایر نواحی غیر هندی وجود داشته که البته شروع به توجه به زبان هندی در این نواحی نیز آغاز شده است. [ ۱۳]
زبانهای جنوب هند از زبان های دراویدی سرچشمه گرفته اند. زبان دراویدی بسیار قدیمی است[ ۱۴] و به چهار گروه تقسیم می شود: شمال، مرکز، جنوب مرکزی و جنوب دراویدی. [ ۱۵]
آمار سال ۲۰۰۱ از زبان ها و گویش های دیگری که بیش از یک میلیون گویشور داشته و بیشتر آنها در زیرمجموعه زبان هندی طبقه بندی می شود:[ ۱۶]