زبان های فینی یا بالتوفینی شاخه ای از خانواده زبان اورالی هستند که در پیرامون دریای بالتیک، عمدتاً در فنلاند و استونی، توسط حدود ۷ میلیون نفر مردم فینی گفتگو می شوند.
به طور سنتی هشت زبان فینی شناخته شده است. [ ۲] نمایندگان مدرن خانواده زبان فنلاندی و استونیایی هستند که زبان رسمی کشورهای مادری آن ها است. [ ۳] سایر زبان های فینی در منطقه دریای بالتیک اینگریایی و ووتی، در اینگریا در کناره خلیج فنلاند صحبت می شوند؛ و زبان لیوونیایی که زمانی در اطراف خلیج ریگا صحبت می شده است. زبان های دورتر شمالی کارلیایی، لودیک و وپس در منطقه دریاچه اونگا و لادوگا هستند.
علاوه بر این، از دهه ۱۹۹۰، تعدادی از گروه های اقلیت فینی زبان ظهور کرده اند که به دنبال به رسمیت شناختن به عنوان زبان های متمایز هستند و زبان هایی با استاندارد ادبی جداگانه را ایجاد کرده اند. [ ۲] کارلین شمالی، کارلین تور و لیوی - کارلین نشان دهنده سه گویش اصلی کارلین هستند، که قبلاً تنها یک زبان شفاهی بود. زبان وورو و ستو ( نوادگان مدرن استونیایی جنوبی ) در جنوب شرقی استونی صحبت می شوند و پیش از آن گویش های استونیایی بودند. گویش های مینکیلی و کون در شمال سوئد و نروژ صحبت می شوند و وضعیت قانونی زبان های اقلیت های مستقل را دارند. این زبان ها قبلاً به گویش های فنلاندی شناخته شده بودند و دارای فهم متقابل هستند.
زبان های کوچکتر در معرض خطر قرار دارند. آخرین سخنوری که زبان مادری اش لیوونیایی بود در سال ۲۰۱۳ فوت کرد، و تنها در حدود دوازده نفر با زبان مادری ووتی باقی مانده است. صرفنظر از این، حتی برای این زبان ها، شکل دادن به زبان استاندارد و آموزش در آن ادامه دارد. [ ۴]
زبان های فینی یک زنجیره گویشی با چندین مرز جدایی واضح را می سازند[ ۵] و به همین دلیل گاه به جای زبان ها، از عنوان گویش های فینی استفاده می شود. [ ۶] از مهم ترین زبان های این خانواده عبارتند از:
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبه طور سنتی هشت زبان فینی شناخته شده است. [ ۲] نمایندگان مدرن خانواده زبان فنلاندی و استونیایی هستند که زبان رسمی کشورهای مادری آن ها است. [ ۳] سایر زبان های فینی در منطقه دریای بالتیک اینگریایی و ووتی، در اینگریا در کناره خلیج فنلاند صحبت می شوند؛ و زبان لیوونیایی که زمانی در اطراف خلیج ریگا صحبت می شده است. زبان های دورتر شمالی کارلیایی، لودیک و وپس در منطقه دریاچه اونگا و لادوگا هستند.
علاوه بر این، از دهه ۱۹۹۰، تعدادی از گروه های اقلیت فینی زبان ظهور کرده اند که به دنبال به رسمیت شناختن به عنوان زبان های متمایز هستند و زبان هایی با استاندارد ادبی جداگانه را ایجاد کرده اند. [ ۲] کارلین شمالی، کارلین تور و لیوی - کارلین نشان دهنده سه گویش اصلی کارلین هستند، که قبلاً تنها یک زبان شفاهی بود. زبان وورو و ستو ( نوادگان مدرن استونیایی جنوبی ) در جنوب شرقی استونی صحبت می شوند و پیش از آن گویش های استونیایی بودند. گویش های مینکیلی و کون در شمال سوئد و نروژ صحبت می شوند و وضعیت قانونی زبان های اقلیت های مستقل را دارند. این زبان ها قبلاً به گویش های فنلاندی شناخته شده بودند و دارای فهم متقابل هستند.
زبان های کوچکتر در معرض خطر قرار دارند. آخرین سخنوری که زبان مادری اش لیوونیایی بود در سال ۲۰۱۳ فوت کرد، و تنها در حدود دوازده نفر با زبان مادری ووتی باقی مانده است. صرفنظر از این، حتی برای این زبان ها، شکل دادن به زبان استاندارد و آموزش در آن ادامه دارد. [ ۴]
زبان های فینی یک زنجیره گویشی با چندین مرز جدایی واضح را می سازند[ ۵] و به همین دلیل گاه به جای زبان ها، از عنوان گویش های فینی استفاده می شود. [ ۶] از مهم ترین زبان های این خانواده عبارتند از:
wiki: زبان های فینی