زبان های سنتوم و ساتم

بخش بندی زبانی سَتِم - کِنتوم ( centum - satem ) یکی از انواع بخش بندی زبان های هندواروپایی و بر اساس سیر تکاملی سه ردیف همخوان پشتی بازسازی شدهٔ زبان نیا - هندواروپایی است:[ ۱] [ ۲]
دو واژهٔ «ستم» و «کنتوم» به ترتیب برگرفته از واژه های اوستایی 𐬯𐬀𐬙𐬆𐬨 satəm و لاتین centum ( هردو به معنی «صد» ) هستند، که مثال هایی استاندارد از این دو مسیر تکاملی اند.
زبان های دستهٔ ستم اینهایند: زبان های هندوایرانی، ارمنی، بالتیک، اسلاوی و آلبانیایی. همچنین گمان می رود که زبان های نابودشده ای که سندی دربارهٔ وابستگی آنها به این دو دسته ندارند مانند داسی و تراسی نیز از دستهٔ ستم بوده باشند. در این گروه همخوان های ملازی و لبی و ملازی در زبان نیاهندواروپایی ادغام شده و به همخوان های ملازی توسعه داده شده است و همچنین همخوان های کامی به صفیری دگرش یافته اند.
زبان های دستهٔ کنتوم یا نا - سَتِم دیگر گویش های زبان های هندواروپایی را دربرمی گیرد. در این گروه ما شاهد آمیزش در همخوان های ملازی و کامی نیاهندواروپایی به ملازی با تغییر آواهای جداگانه ایم. این تغییر آوایی پیش از تغییر آوا در زبان های ستم رخ داده است. این گروه دربرگیرندهٔ زبان های ایتالیک، سلتیک، ژرمنی و هلنی می شود. شاید گروه کوچکی از زبان های نابودشده چون زبان مقدونی باستان، ونتیک و به احتمال ایلیریایی هم به این خانواده تعلق داشته اند.