زبان صربی

زبان صربی ( به صربی: српски језик / srpski jezik ) از زبان های هند و اروپایی و هموند شاخه جنوبی زبان های اسلاوی و عمده ترین زبان این گروه است. این زبان یکی از گونه های استاندارد گویش اشتوکاوی است که بیشتر در صربستان، بوسنی و هرزگوین و توسط صرب های پراکنده در دنیا به کار می رود. استاندارد پیشین معروف به صربی - کرواتی، هم اکنون به استانداردهای صربی، کرواتی و بوسنیایی چندپاره شده است. صربی در زمره زبان های رسمی ( و اقلیت ) صربستان، بوسنی و هرزگوین، مونته نگرو، کرواسی، رومانی، جمهوری مقدونیه و مجارستان به شمار می آید.
دو دبیره برای نگارش زبان صربی به کار می رود: یک دبیره سیریلیک دگرگون شده، که توسط ووک کارادزیچ ابداع شده است و یک دبیره لاتین دگرگون شده که لیودویت گای آن را ساخته است. هر کدام از نشانه های این دو دبیره، به صورت یک به یک نمایاننده یکدیگرند.
رسم الخط صربی بسیار یکپارچه و استوار است چرا که تقریباً اصل «هر آوا یک حرف» در مورد آن صدق می کند. این قاعده بر اساس این گفته آدلونگ است که: «آنچه را که می گویید، بنویسید و آنچه را که می نویسید، بخوانید» این قاعده کلی هنگام اصلاح رسم الخط سیریلیک صربی در قرن نوزدهم توسط «ووک کارادزیچ» به کار رفت.
زبان صربی با دو الفبای متفاوت نوشته می شود: دبیره سیریلیک صربی ( ћирилица ) و دبیره لاتین صربی ( latinica ) . دبیره سیریلیک به صورت رسمی در صربستان به کار می رود. دبیره لاتین همچنین قانوناً پذیرفته شده است و تقریباً یک سوم گویشوران بومی از آن به عنوان دبیره نخست بهره می برند. اگرچه هیچ نگاشته رسمی با این الفبا موجود نیست. الفبای لاتین در ویوودینا به طور گسترده تر مورد استفاده قرار می گیرد.
دو الفبای صربی به شرح زیرند:
صربی همچون سایر گونه های صربی کرواتی دارای ۳۵ واج متشکل از ۲۵ همخوان و ۱۰ واکه است.
دستگاه همخوان های صربی کرواتی ۲۵ همخوان را در بر می گیرد. یک ویژگی آن حضور همخوان های پسالثوی و انسایشی کامی و نبود سایشی کامی است. [ ۲] در صربی کرواتی برخلاف بیشتر زبان های اسلاوی همچون روسی برای بسیاری از همخوان ها هیچ گونهٔ کامی در برابر متضاد غیرکامی آن وجود ندارد.
دستگاه واکه های صربی کرواتی به طور خلاصه متشکل از پنج واکه /a, e, i, o, u/ به دو نوع کوتاه و بلند است. [ ۲] گرچه در نوشتار به جز در واژه نامه ها، تفاوت میان آن ها نمایان نمی شود. [ ۳]