زبان دانمارکی ( به دانمارکی: Dansk sprog ) یک زبان ژرمنی شمالی است که نزدیک به ۶ میلیون تن، که بیشتر در دانمارک، گرینلند و جزایر فارو زندگی می کنند بدان سخن می گویند. همچنین، ۵۰هزار دانمارکی در بخش های شمالی شلسویگ - هولشتاین در کشور آلمان به این زبان نیز سخن می گویند و زبان دانمارکی در آنجا مقام زبان اقلیت دارد. [ ۶] در ایسلند دانمارکی را در کنار زبان انگلیسی به عنوان یک زبان خارجی در مدرسه ها آموزش می دهند ( گاه نروژی یا سوئدی جایگزین دانمارکی می شود ) . در آمریکای شمالی و جنوبی، در کشورهای آرژانتین، ایالات متحدهٔ آمریکا و کانادا انجمن های دانمارکی زبان پویا هستند. به علت مهاجرت و جایگزینی زبان در گرینلند، میان ۱۵–۲۰٪ مردم دانمارکی زبان مادری شان است.
همانند دیگر زبان های ژرمنی شمالی، دانمارکی یک بازمانده از زبان نورس باستان است. نورس باستان زبان رایج میان ژرمن ها در اسکاندیناوی در عصر وایکینگ ها بود. زبان دانمارکی و سوئدی از گویش نورس شرقی گرفته شده اند، در حالی که زبان نروژی میانه ( پیش از تأثیر گرفتن از دانمارکی ) و نروژی بوکمل در کنار فارویی و ایسلندی جزو دسته نورس غربی به شمار می روند. یک نظریه اخیر دیگر بر پایه فهم متقابل زبان های امروزی دانمارکی، سوئدی و نروژی را به عنوان «اسکاندیناویایی سرزمینی» و فارویی و ایسلندی را به عنوان «اسکاندیناویایی جزیره ای» دسته بندی می کند. هرچند که در نوشتار زبان ها با یکدیگر فهمیدنی و روشن هستند اما دانمارکی در صحبت کردن با سوئدی و نروژی تفاوت های آشکاری دارد بنابراین فهم متقابل بستگی به منطقه و گویش های هر زبان دارد.
تا سده شانزدهم میلادی، زبان دانمارکی پیوسته ای از گویش های مختلف از شلسویگ تا اسکونه بدون زبان معیار و املای مشخص بود. همراه با اصلاحات پروتستانی و اختراع دستگاه چاپ، یک زبان معیار بر پایه گویش کپنهاگ توسعه یافت. این زبان در آموزش و اداره کشور گسترش یافت اما آلمانی و لاتین تا سده هفدهم همچنان مهم ترین زبان های نوشتاری بودند. پس از اینکه دانمارک سرزمین های خود را به سوئد و آلمان از دست داد، جنبش ملی گرایانه در دانمارک شکل گرفت و زبان دانمارکی به عنوان بخش مهمی از هویت دانمارکی پذیرفته شد و به زودی در سده های ۱۸ و ۱۹ میلادی آثار ادبی مهمی برای زبان ساخته شدند. امروزه گویش های قدیمی دانمارکی از بین رفته اند، هرچند لهجه های مختلف بر پایه منطقه وجود دارند. تفاوت اصلی این زبان میان نسل ها است، به ویژه در میان نسل جوان که نوآورانه تر است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفهمانند دیگر زبان های ژرمنی شمالی، دانمارکی یک بازمانده از زبان نورس باستان است. نورس باستان زبان رایج میان ژرمن ها در اسکاندیناوی در عصر وایکینگ ها بود. زبان دانمارکی و سوئدی از گویش نورس شرقی گرفته شده اند، در حالی که زبان نروژی میانه ( پیش از تأثیر گرفتن از دانمارکی ) و نروژی بوکمل در کنار فارویی و ایسلندی جزو دسته نورس غربی به شمار می روند. یک نظریه اخیر دیگر بر پایه فهم متقابل زبان های امروزی دانمارکی، سوئدی و نروژی را به عنوان «اسکاندیناویایی سرزمینی» و فارویی و ایسلندی را به عنوان «اسکاندیناویایی جزیره ای» دسته بندی می کند. هرچند که در نوشتار زبان ها با یکدیگر فهمیدنی و روشن هستند اما دانمارکی در صحبت کردن با سوئدی و نروژی تفاوت های آشکاری دارد بنابراین فهم متقابل بستگی به منطقه و گویش های هر زبان دارد.
تا سده شانزدهم میلادی، زبان دانمارکی پیوسته ای از گویش های مختلف از شلسویگ تا اسکونه بدون زبان معیار و املای مشخص بود. همراه با اصلاحات پروتستانی و اختراع دستگاه چاپ، یک زبان معیار بر پایه گویش کپنهاگ توسعه یافت. این زبان در آموزش و اداره کشور گسترش یافت اما آلمانی و لاتین تا سده هفدهم همچنان مهم ترین زبان های نوشتاری بودند. پس از اینکه دانمارک سرزمین های خود را به سوئد و آلمان از دست داد، جنبش ملی گرایانه در دانمارک شکل گرفت و زبان دانمارکی به عنوان بخش مهمی از هویت دانمارکی پذیرفته شد و به زودی در سده های ۱۸ و ۱۹ میلادی آثار ادبی مهمی برای زبان ساخته شدند. امروزه گویش های قدیمی دانمارکی از بین رفته اند، هرچند لهجه های مختلف بر پایه منطقه وجود دارند. تفاوت اصلی این زبان میان نسل ها است، به ویژه در میان نسل جوان که نوآورانه تر است.
wiki: زبان دانمارکی