زبان انگلیسی باستان

انگلیسی باستان ( Ænglisc ) یا آنگلو - ساکسون زبانی است که مردم سرزمین انگلستان در سال های ۴۵۰ تا ۱۱۰۰ بدان سخن می گفته اند. انگلیسی باستان با زبان کنونی انگلیسی تفاوت بسیاری دارد. این زبان لغت هایی با ریشهٔ ژرمانیک زیادی را در خود نهفته دارد. این زبان از لحاظ دستور زبان مشکل تر از زبان کنونی بوده و بیشتر به زبان آلمانی نزدیک بوده است.
این زبان به آرامی تبدیل به انگلیسی میانه شده است.
معمولاً تاریخ زبان انگلیسی را به سه دوره تقسیم می کنند:
• انگلیسی باستان از قرن هفتم تا حدود ۱۱۰۰ میلادی؛
• انگلیسی میانه از ۱۱۰۰ تا ۱۴۵۰ یا ۱۵۰۰ میلادی؛
• انگلیسی جدید از ۱۵۰۰ میلادی تا امروز.
قبلیه سلت ها به زبان سِلتی در بریتانیا سخن می گفتند. با فتح گل به دست ژولیوس سزار، استقلال سلتی ها در قاره اروپا به پایان رسید. که بعدها امپراتوری روم به فرماندهی ژولیوس سزار از سال ۴۳ پس از میلاد، شروع به فتح بریتانیا کردند و آن را یکی از استان های روم به نام استان بریتانیا نام نهادند. به دلیل ۴۰۰ سال اشغال این سرزمین توسط رومی ها، باعث نفوذ لاتین در سلتی شد. [ ۲] امپراتوری روم به دو قسمت شرقی و غربی تقسیم گردید. امپراتوری روم غربی به سرعت رو به زوال و آشوب رفت و بریتانیای روم نیز سقوط کرد. در آن زمان بریتانیای سقوط کرده، رفاه بهتری نسبت به سایر مکان های امپراتوری روم غربی داشت.
انگلستان در عهد آنگلوساکسون ها در دوره مهاجرت ها، سه قبیله «آنگِل»، «سکسون» و «جوت» از نقاط مختلف دانمارک و شمال غرب آلمان مهاجرت کردند. این قبایل مردمان سلت و رومی را که از مدت ها قبل آنجا ساکن بودند، از انگلستان به اسکاتلند و ولز و کورنوال عقب راندند. حمله سه قبیله باعث ترکیب ساختار و واژگان در زبان انگلیسی شد. آنها به زبانی متقابلاً قابل فهم شبیه به زبان فریسی شمالی صحبت می کردند که باعث بوجود آمدن زبان های آنگلو - فریسی شد. آنگل ها که بزرگترین طایفه را تشکیل می دادند جزیره راْ آنگلند یعنی سرزمین آنگل ها نامیدند و زبانی که با آن صحبت می کردند نیز به تدریج اِنگلیش و در فارسی انگلیسی نامیده شد.
برخی تاریخ نگاران بر این باور هستند انگل ها مناطق گسترده تری از خاک بریتانیا را از آن خود کردند و نام اِنگلند ( England ) از نام همین قوم گرفته شده است. سینت بید بر این باور بود که انگل ها منطقهٔ گسترده تری از خاک بریتانیا ( نزدیک به تمامی خاک آن ) را از آن خود کردند[ ۳] و نام «اِنگلند» ( England ) از نام همین قبیله گرفته شده است. واژهٔ "England" از Engla land به «معنی سرزمین انگل ها»[ ۴] ( به انگلیسی: Land of the Angles ) گرفته شده و English در انگلیسی کهن Englisc بوده است. [ ۵] افزون بر قبیله های یادشده، دسته هایی از مردمان ساکن فریزیا، نیدرزاکسن، یوتلاند و جنوب سوئد نیز در آن دوران به بریتانیا آمدند. [ ۶] [ ۷] [ ۸]