ریو دلا پلاتا

ریو دلا پلاتا ( به اسپانیایی: Río de la Plata، ترجمهٔ تحت اللفظی: رودخانهٔ نقره ) دهانه ای است که از هم رسی رود اروگوئه و رود پارانا در جنوب شرقی خط ساحلی آمریکای جنوبی به وجود می آید. این دهانه تا ۲۹۰ کیلومتر پس از اتصال دو رود، تا اقیانوس اطلس ادامه می یابد و بخشی از مرز بین دو کشور اروگوئه و آرژانتین را به همراه پایتخت های ساحلی این دو تشکیل می دهد ( بوئنوس آیرس در جنوب غرب و مونته ویدئو در شمال شرق ) .
حوضه آبخیزی که از شاخه های مهم ریورپلاته به وجود می آید ( رودهای پاراگوئه، اروگوئه و پارانا ) یک پنجم کل مساحت قاره را در بر می گیرد که شامل کل مساحت پاراگوئه، بخش هایی از اروگوئه، جنوب شرق بولیوی، جنوب و مرکز برزیل و شمال آرژانتین می باشد.
این دهانه همچنین محل انباشت میلیون ها مترمکعب گل و لای می باشد که توسط رودها حمل می شود.
ریو د لاپلاتا در زبان اسپانیایی به معنای «رود نقره ای» می باشد. در کشورهای انگلیسی زبان، این دهانه با نام ریورپلاته یا ریورپلات شناخته می شود.
ریو دلا پلاتا برای نخستین بار در سال ۱۵۱۶، توسط خوان دیاز د سولیس مشاهده شد. این دریانورد اسپانیایی که به همراه گروهی، در پی گذرگاهی بین اقیانوس اطلس و اقیانوس آرام بودند در مکانی که امروزه بخشی از کشور اروگوئه ( بخش اداری کولونیا ) می باشد پیاده شدند. گروه توسط بومیان چارواس مورد حمله قرار گرفت. تنها، خدمه جوانی به نام فرانسیسکو دل پوئرتو از این حادثه جان سالم به در برد. وی بعدها توسط کشتی اکتشافی به فرماندهی سباستیان کابوتو به اروپا انتقال یافت.
اولین مستعمره اروپاییان در این منطقه، شهر بوئنوس آیرس بود که در فوریه ۱۵۳۶ توسط پدرو د مندوزا مشاهده شد.
در سال ۱۵۷۸ فرانسیس دریک ( drake ) از این منطقه دیدن کرد.
ریو دلا پلاتا زیستگاه گونه کمیابی از دلفین ( دلفین لاپلاتا ) ، لاک پشت های دریایی و گونه های مختلف ماهی می با شد.