ریش تراش

ریش تراش یا خودتراش گونه ای ابزار تیغ دار است که از آن برای تراشیدن موی بدن و معمولاً ریش و موهای زاید بدن استفاده می شود. نام «خودتراش» در زبان فارسی بیشتر به گونه دستی و ابتدایی این وسیله گفته می شود. گونه برقی آن ریش تراش برقی یا به اختصار «ریش تراش» گفته می شود. همچنین به آن «صورت تراش» هم گفته می شد.
تاریخ استفاده از تیغ اصلاح به تمدن های عصر برنز برمی گردد. تیغ های این دوره معمولاً از برنز یا ابسیدین ساخته می شدند و شکل آن ها بیضوی بوده است.
ریش تراش ها به دو نوع ریش تراش های دستی مانند انواع ریش تراش های یک بارمصرف ( ژیلت ها ) و انواع ریش تراش های برقی تقسیم بندی می شوند. مزایای ریش تراش یک بارمصرف در از ته زدن و پوستی عاری از هر گونه مو می باشد و رشد مو فاصلهٔ زمانی زیادی را می طلبد. از مزایای ریش تراش های برقی سهولت در استفادهٔ آنهاست. ریش تراش های برقی امروزه جایگاه ویژه ای پیدا کرده اند و شرکت های مختلفی به تولید انواع آن می پردازند.