ریداکشن

جا انداختن استخوان که در زبان پزشکی به آن ریداکشن ( به انگلیسی: Reduction ) گفته می شود نوعی تکنیک جراحی به منظور بازگرداندن شکستگی استخوان یا دررفتگی مفصل به جای اصلی آن می باشد. زمانی که یک استخوان می شکند حالت خود را به وسیله جابجایی و از دست دادن قطعات از دست می دهد. در شکستگی هایی که هیچ گونه تغییر شکل آناتومیکی به وجود نیامده است تنها کار لازم قرار دادن استخوان در راستای طبیعی خود آن است. [ ۱] جراحان ارتوپدی به وسیله ریداکشن اقدام به بازسازی حالت آناتومیکی استخوان می کنند.
• کمک به درمان سریعتر و مناسب تر
• کاهش درد و جلوگیری از بدشکلی ( مال یونیون ) و عدم جوش خوردن ( نان یونیون ) استخوان
• بازیابی مجدد حرکت و استفاده از استخوان و اندام
ریداکشن باز ( اختصاری  ORIF ) شامل بازگرداندن استخوان به جای اصلی خود بعد از باز کردن محل شکستگی می باشد. [ ۲]
در صورت چند تکه شدن استخوان، دشواری جا انداختن یا همان ریداکشن، عدم جا افتادن استخوان در حالت ریداکشن بسته
• آسیب های عصبی
• عفونت
• خونریزی
• آمبولی چربی یا لخته خون
• نیاز به جراحی مجدد در صورت عدم التیام صحیح استخوان
• واکنش به بیهوشی[ ۳]
• کهولت سن
• وضعیت پزشکی خاص
• شکستگی باز
• دیابت
• استفاده از داروهای استروئیدی
• استعمال دخانیات
• چاقی[ ۴]
ریداکشن بسته ( اختصاری  CRIF ) شامل جااندازی استخوان به جای اصلی بدون باز کردن محل شکستگی می باشد. [ ۵]
این تکنیک در شکستگی هایی که پارگی پوست در آن روی نداده است یا به اصطلاح در شکستگی های بسته به انجام می رسد.
• آسیب های عصبی
• ورود ذرات چربی یا لخته به درون جریان خون و ایجاد آمبولی چربی و خون
• نیاز به جراحی در صورت عدم التیام صحیح استخوان
• واکنش به بیهوشی[ ۶]
• استعمال دخانیات
• مصرف الکل
• بیماری های مزمن از جمله دیابت و چربی
• استفاده از برخی داروهای خاص[ ۷]
زمانی که قطعات مورد ریداکشن قرار می گیرند توسط گج، کشش حفظ شده و توسط ایمپلنت ها که به به نوبه خود ممکن است داخلی یا خارجی باشند نگهداری می شوند. به منظور بررسی دقت و صحت ریداکشن از آزمایش های کلینیکی و اشعه ایکس، به خصوص در مورد دررفتگی مفاصل استفاده می شود که امری بسیار مهم است.