ریخته گری جواهرات ( به انگلیسی: Jewelry casting ) به فرآیندی گفته می شود که طی آن فلزات گرانبها طی مراحل مختلف ( اصلی و ثانویه ) تبدیل به جواهرات زینتی می شوند. انسان از دیرباز با ذوب و ریخته گری فلزات گرانبها اقدام به ساخت جواهرات و اشیای زینتی می کرده است. امروزه اکثر جواهرات از فلزهای کمیاب و گرانقیمت مانند طلا، نقره و پلاتین ساخته می شود، هرچند بدلیجات نیز در دسته ی لوازم زینتی قرار می گیرند و از فلزهایی مانند برنج و استیل برای ساخت آن ها استفاده می شود.
روش های مورد استفاده در این فرآیند شامل ریخته گری لاست واکس، ریخته گری ماسه ای و غیره می باشد. از ویژگی های این عملیات ها می توان به دقت بالا و همچنین دور ریز کم آن ها اشاره کرد که برای تولید جواهرات از ضروریات می باشد. روش ریخته گری لاست واکس یکی از قدیمی ترین روش های ریخته گری فلزات با دقت بالا می باشد و حتی نمونه هایی از آن در تمدن دره سند نیز پیدا شده است که مربوط به 6هزار سال پیش می باشد. [ ۱] همچنین نمونه های دیگری از آن را می توان در منطقه ی بین النهرین مروبط به سده ی سوم قبل از میلاد مسیح نیز یافت. [ ۲]
در این روش ابتدا یک مدل مومی از جواهر مورد نظر ساخته می شود ( می توان از روش قالب گیری تزریقی برای ساخت این مدل مومی استفاده کرد ) ، سپس تعدادی از این مدل ها به یک بدنه ی مومی اصلی که به عنوان راهبار عمل می کند متصل می شوند. در مرحله ی بعد این مدل کلی را درون یک حمام حاوی ذرات سرامیک وارد می کنند و سپس یک لایه ماسه بر روی |آن قرار می دهند تا پوسته ایجاد شود. در آخر ان را درون کوره می گذارند تا موم آن استخراج شود و به جای آن مذاب فلزات گرانبها را می ریزند. پس از انجماد قالب را خرد می کنند و قطعه ی مورد نظر را از آن خارج می کنند. [ ۳] [ ۴]
برای ریخته گری طلا بهتر است از موم های معدنی مانند مونتان یا موم های مصنوعی مانند پلی اتیلن استفاده نمود زیرا این موم ها سیالیّت خوبی دارند و دمای ذوب ان ها نیز پایین می باشد و به خاطر این ویژگی ها می توانند برای ساخت جزئیات ریز مدل جواهرات استفاده شوند.
به طور معمول فرآیند های ثانویه نیز برای این جواهرات نیاز است. این فرآیند ها شامل پولیش و صیقلی کردن و یا آبکاری جواهر با روکش های مختلف می باشد.
مزیّت روش لاست واکس این می باشد که با هزینه ی پایین می توان تعداد بالایی از جواهرات با جزئیات بالا را تولید نمود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفروش های مورد استفاده در این فرآیند شامل ریخته گری لاست واکس، ریخته گری ماسه ای و غیره می باشد. از ویژگی های این عملیات ها می توان به دقت بالا و همچنین دور ریز کم آن ها اشاره کرد که برای تولید جواهرات از ضروریات می باشد. روش ریخته گری لاست واکس یکی از قدیمی ترین روش های ریخته گری فلزات با دقت بالا می باشد و حتی نمونه هایی از آن در تمدن دره سند نیز پیدا شده است که مربوط به 6هزار سال پیش می باشد. [ ۱] همچنین نمونه های دیگری از آن را می توان در منطقه ی بین النهرین مروبط به سده ی سوم قبل از میلاد مسیح نیز یافت. [ ۲]
در این روش ابتدا یک مدل مومی از جواهر مورد نظر ساخته می شود ( می توان از روش قالب گیری تزریقی برای ساخت این مدل مومی استفاده کرد ) ، سپس تعدادی از این مدل ها به یک بدنه ی مومی اصلی که به عنوان راهبار عمل می کند متصل می شوند. در مرحله ی بعد این مدل کلی را درون یک حمام حاوی ذرات سرامیک وارد می کنند و سپس یک لایه ماسه بر روی |آن قرار می دهند تا پوسته ایجاد شود. در آخر ان را درون کوره می گذارند تا موم آن استخراج شود و به جای آن مذاب فلزات گرانبها را می ریزند. پس از انجماد قالب را خرد می کنند و قطعه ی مورد نظر را از آن خارج می کنند. [ ۳] [ ۴]
برای ریخته گری طلا بهتر است از موم های معدنی مانند مونتان یا موم های مصنوعی مانند پلی اتیلن استفاده نمود زیرا این موم ها سیالیّت خوبی دارند و دمای ذوب ان ها نیز پایین می باشد و به خاطر این ویژگی ها می توانند برای ساخت جزئیات ریز مدل جواهرات استفاده شوند.
به طور معمول فرآیند های ثانویه نیز برای این جواهرات نیاز است. این فرآیند ها شامل پولیش و صیقلی کردن و یا آبکاری جواهر با روکش های مختلف می باشد.
مزیّت روش لاست واکس این می باشد که با هزینه ی پایین می توان تعداد بالایی از جواهرات با جزئیات بالا را تولید نمود.
wiki: ریخته گری جواهرات