ریاضیات و هنر

ریاضیات و هنر از راه های متنوعی با هم در ارتباطند. ریاضیات خود به عنوان یک هنر است که با زیبایی برانگیخته شده ای توصیف شده است. ریاضیات می تواند در هنرهایی مانند موسیقی، رقص، نقاشی، معماری، مجسمه سازی و پارچه بافی استفاده شود. ریاضیات و هنر یک رابطه تاریخی طولانی دارند. هنرمندان ریاضیات را از قرن ۴ قبل از میلاد استفاده می کرده اند. زمانی که مجسمه ساز یونانی پولی کلیتوس ( به انگلیسی: Polykleitos ) کنن خود را، براساس نسبت 1 : 2 برای مرد برهنه ایده آل، ساخت. ادعاهای جالبی به صورت مداوم برای استفاده از نسبت طلایی در هنر و معماری باستانی بدون مدرک موثق اراِیه شده است. در رنسانس ایتالیایی لوکا پاچیولی ( Luca Pacioli ) رساله تأثیرگذار خود را به اسم در باب تناسب الهی ( ایتالیایی: De divina proportione ) در سال ۱۵۰۹، مصور با حکاکی های چوبی لئوناردو داوینچی، در استفاده از نسبت طلایی در هنر نوشت. نقاش ایتالیایی دیگری به نام پیرو دلا فرانچسکو ایده های اقلیدس در مورد پرسپکتیو را در رساله های خود مانند De Prospectiva Pingendi و همچنین در نقاشیهایش توسعه داد. حکاک آلبرشت دورر در اثر خود به نام ملانکولیا ۱ ( Melencolia I ) ارجاعات زیادی به ریاضیات داد.