روش کایروپولوس یا تکنیک کایروپولوس ( به انگلیسی: Kyropoulos method، KY method یا Kyropoulos technique ) روشی برای رشد توده ای از بلور است که برای بدست آوردن از تک بلورها استفاده می شود. این نام از روی اسپیرو کایروپولوس نامگذاری شده است ، وی این روش را در سال 1926 به عنوان روشی برای رشد بلورهای شکننده هالید قلیایی و فلزات خاک قلیایی برای اپتیک دقیق پیشنهاد کرد. [ ۱] [ ۲] بزرگترین کاربرد روش کایروپولوس ، پرورش بول های بزرگ یاقوت کبود تک کریستالی است که برای تولید بسترهایی برای تولید LED های مبتنی بر نیترید گالیم و به عنوان یک ماده نوری با دوام استفاده می شود. [ ۳]
این روش ( که اغلب به آن روش کِی وای گفته می شود ) به دلیل محدودیت های اساسی در ابعاد کریستال های رشد یافته ، در سال 1926 به عنوان ادامه روش ورنویل و فرایند چکرالسکی ارائه شد. [ ۴] در ابتدا از آن برای رشد تک بلورهای هالیدهای فلز قلیایی استفاده می شد. [ ۵] روند تبلور مستقیم مواد ذوب شده با کاهش دمای بول در حالی که هنوز در بطری است متفاوت است. در مقایسه با سایرین ، این تکنیک امکان تولید کریستالهای منفرد بسیار بزرگی را فراهم می کند که به دلیل محدودیت در آنها بدون ترک و آسیب است. . [ ۴]
در حال حاضر توسط چندین شرکت در سراسر جهان برای تولید یاقوت کبود برای صنایع الکترونیک و اپتیک استفاده می شود. [ ۶]
اکسید آلومینیوم با خلوص بالا ( فقط چند قسمت در هر میلیون ناخالصی ) در یک بوته ی آهنگری ( ظرف مخصوص فلز مذاب ) با دمای بالاتر از 2100 درجه سانتی گراد ذوب می شودب. طور معمول کوره از تنگستن یا مولیبدن ساخته می شود. یک کریستال بذر باجهت گیری دقیق در آلومینای ( آلومینیم اکسید ) مذاب فرو می رود. کریستال بذر به آرامی به سمت بالا کشیده می شود و ممکن است همزمان بچرخد. با کنترل دقیق شیب های دما ، سرعت کشش و سرعت کاهش دما ، می توان شمعی بزرگ ، تک کریستالی و تقریباً استوانه ای از مذاب تولید کرد. در مقایسه و در عوض فرایند چکرالسکی ، روش کایروپولوس کل حجم مواد اولیه را در بول متبلور می کند. اندازه و نسبت ابعاد بوته آهنگری نزدیک به کریستال نهایی است و کریستال به سمت پایین در بوته آهنگری بزرگ می شود ، نه اینکه مانند روش چوچرالسکی کشیده شود و از بوته خارج شود. کشش بذر به سمت بالا با سرعت بسیار کندتری نسبت به رشد کریستال رو به پایین انجام می شود و اساساً برای شکل گیری هلال رابط جامد - مایع ( سطح بالای منحنی یک مایع ) از طریق کشش سطحی عمل می کند. سرعت رشد با کاهش آرام دمای کوره تا زمانی که کل مواد مذاب جامد شود کنترل می شود. آویختن بذر از یک سنسور وزن می تواند بازخوردی را برای تعیین سرعت رشد فراهم کند ، اگرچه اندازه گیری های دقیق به دلیل تغییر و شکل ناقص قطر کریستال ، شکل محدب ناشناخته رابط جامد مایع و تعامل این ویژگی ها با نیروهای شناور و همرفت درون مذاب پیچیده است. [ ۷] روش کایروپولوس با شیب های دمای کوچکتر در عوض و در مقایسه با تبلور نسبت به فرایند چکرالسکی شناخته می شود. مانند فرایند چکرالسکی ، کریستال عاری از هرگونه نیروهای مکانیکی خارجی رشد می کند ، بنابراین دارای مقدار کمی نقص شبکه ای کمی و تنش داخلی است. [ ۳] این فرایند را باید در یک فضای بی اثر مانند آرگون یا در خلا زیاد انجام داد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین روش ( که اغلب به آن روش کِی وای گفته می شود ) به دلیل محدودیت های اساسی در ابعاد کریستال های رشد یافته ، در سال 1926 به عنوان ادامه روش ورنویل و فرایند چکرالسکی ارائه شد. [ ۴] در ابتدا از آن برای رشد تک بلورهای هالیدهای فلز قلیایی استفاده می شد. [ ۵] روند تبلور مستقیم مواد ذوب شده با کاهش دمای بول در حالی که هنوز در بطری است متفاوت است. در مقایسه با سایرین ، این تکنیک امکان تولید کریستالهای منفرد بسیار بزرگی را فراهم می کند که به دلیل محدودیت در آنها بدون ترک و آسیب است. . [ ۴]
در حال حاضر توسط چندین شرکت در سراسر جهان برای تولید یاقوت کبود برای صنایع الکترونیک و اپتیک استفاده می شود. [ ۶]
اکسید آلومینیوم با خلوص بالا ( فقط چند قسمت در هر میلیون ناخالصی ) در یک بوته ی آهنگری ( ظرف مخصوص فلز مذاب ) با دمای بالاتر از 2100 درجه سانتی گراد ذوب می شودب. طور معمول کوره از تنگستن یا مولیبدن ساخته می شود. یک کریستال بذر باجهت گیری دقیق در آلومینای ( آلومینیم اکسید ) مذاب فرو می رود. کریستال بذر به آرامی به سمت بالا کشیده می شود و ممکن است همزمان بچرخد. با کنترل دقیق شیب های دما ، سرعت کشش و سرعت کاهش دما ، می توان شمعی بزرگ ، تک کریستالی و تقریباً استوانه ای از مذاب تولید کرد. در مقایسه و در عوض فرایند چکرالسکی ، روش کایروپولوس کل حجم مواد اولیه را در بول متبلور می کند. اندازه و نسبت ابعاد بوته آهنگری نزدیک به کریستال نهایی است و کریستال به سمت پایین در بوته آهنگری بزرگ می شود ، نه اینکه مانند روش چوچرالسکی کشیده شود و از بوته خارج شود. کشش بذر به سمت بالا با سرعت بسیار کندتری نسبت به رشد کریستال رو به پایین انجام می شود و اساساً برای شکل گیری هلال رابط جامد - مایع ( سطح بالای منحنی یک مایع ) از طریق کشش سطحی عمل می کند. سرعت رشد با کاهش آرام دمای کوره تا زمانی که کل مواد مذاب جامد شود کنترل می شود. آویختن بذر از یک سنسور وزن می تواند بازخوردی را برای تعیین سرعت رشد فراهم کند ، اگرچه اندازه گیری های دقیق به دلیل تغییر و شکل ناقص قطر کریستال ، شکل محدب ناشناخته رابط جامد مایع و تعامل این ویژگی ها با نیروهای شناور و همرفت درون مذاب پیچیده است. [ ۷] روش کایروپولوس با شیب های دمای کوچکتر در عوض و در مقایسه با تبلور نسبت به فرایند چکرالسکی شناخته می شود. مانند فرایند چکرالسکی ، کریستال عاری از هرگونه نیروهای مکانیکی خارجی رشد می کند ، بنابراین دارای مقدار کمی نقص شبکه ای کمی و تنش داخلی است. [ ۳] این فرایند را باید در یک فضای بی اثر مانند آرگون یا در خلا زیاد انجام داد.
wiki: روش کایروپولوس