روش ازمایشی

[ویکی فقه] روش آزمایشی. یکی از روش های تحقیق در روان شناسی، روش آزمایشی (Experimental method) است؛ در این روش، اطلاعات حاصل بر پایه تجربه های عینی و آزمایشگاهی به دست می آید. در اکثر دانش ها، حقیقت با به کارگیری روش های علمی (Scientific methods) به دست می آید. البته روش های پژوهشی آنها یکسان نیستند بلکه هر دسته از آنها به روش خاص خود تحقیق می شوند.روان شناسی نیز که یکی از پردامنه ترین و کوشاترین علوم انسانی است، دارای روش علمی خاص خود است و همین روش علمی است که به کار می آید تا مطالعه علم رفتار را از دشواری برهاند. آنچه علم را تعریف می کند موضوع تحقیق آن نیست بلکه روش تحقیق آن است.علمی بودن یا نبودن رویکرد مهم است. در انتخاب شیوه پژوهش، روش هایی وجود دارد که در کسب، طبقه بندی، کاربرد و ارزش اطلاعات از لحاظ توانایی تشخیص متفاوتند.
در روش آزمایشی (Experimental method) معتبر، اطلاعات حاصل بر پایه تجربه های عینی و آزمایشگاهی به دست می آید. این روش مرز بین حقیقت و مجاز و درست و نادرست در بسیاری از مسایل روان شناسی را تعیین می کند.اگر بخواهیم اثر عاملی را در عوامل دیگر بسنجیم آن را متغیر و عامل یا عوامل دیگر را ثابت نگه می داریم. محرک و پاسخ، متغیر وابسته، گروه آزمایشی، گواه و آزمودنی از ابزار لازم در این روش هستند.