روستای اسماعیل قنبر، روستایی از توابع بخش تیمورآباد، شهرستان هامون در استان سیستان و بلوچستان ایران است.
البته این روستا تا چند سال پیش از توابع شهرستان زابل بوده است. اکثریت مردم این روستا از طایفه رهدار یا راهدار و شیعه مذهب هستند.
این روستا در بخش تیمورآباد قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۹۵، جمعیت آن ۵۲۷ نفر ( ۱۴۷خانوار ) متشکل از ۲۶۱ زن و ۲۶۶ مرد بوده و در سال ۱۴۰۰ طبق اعلام منابع محلی جمعیتی حدود ۵۴۵ نفر را داراست.
علاوه بر گندم و جو که اصلی ترین محصولات کشاورزی این روستا هستند، ذرت علوفه ای و یونجه هم در این روستا کشت می شود. در این روستا به صورت خودرو گیاه گرمسیری زنیان {به گویش محلی اَجغون} و همچنین خاکشیر رشد می کند. خاکشیر این منطقه کوچکتر از حد معمول است و زنیان آن کیفیت و عطر و بویی به مراتب بهتر از زنیان های موجود در بازار دارد.
از دیرباز در این روستا قالی سیستان با نخ های ریسیده شده به دست اهالی روستا بافته می شود و هم اکنون هم در هر خانه می توان یکی از آنها را یافت علاوه بر قالی، جاروی محلی سیستان از گیاه کرتکی {به گویش محلی کَرته} نیز صنایع دستی روستا را شامل می شود. در گذشته ابزارهای برداشت ( درو ) و جمع آوری گندم و جو و نخ ریسیِ پشم گوسفندان نیز توسط اهالی روستا تولید می شده است.
این روستا در غرب دشت سیستان و در جنوب روستای تیمورآباد واقع شده است و یکی از محورهای اصلی تردد بین شهر علی اکبر و شهر محمدآباد ( مرکز شهرستان هامون ) است. آب و هوای این روستا گرم و خشک است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفالبته این روستا تا چند سال پیش از توابع شهرستان زابل بوده است. اکثریت مردم این روستا از طایفه رهدار یا راهدار و شیعه مذهب هستند.
این روستا در بخش تیمورآباد قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۹۵، جمعیت آن ۵۲۷ نفر ( ۱۴۷خانوار ) متشکل از ۲۶۱ زن و ۲۶۶ مرد بوده و در سال ۱۴۰۰ طبق اعلام منابع محلی جمعیتی حدود ۵۴۵ نفر را داراست.
علاوه بر گندم و جو که اصلی ترین محصولات کشاورزی این روستا هستند، ذرت علوفه ای و یونجه هم در این روستا کشت می شود. در این روستا به صورت خودرو گیاه گرمسیری زنیان {به گویش محلی اَجغون} و همچنین خاکشیر رشد می کند. خاکشیر این منطقه کوچکتر از حد معمول است و زنیان آن کیفیت و عطر و بویی به مراتب بهتر از زنیان های موجود در بازار دارد.
از دیرباز در این روستا قالی سیستان با نخ های ریسیده شده به دست اهالی روستا بافته می شود و هم اکنون هم در هر خانه می توان یکی از آنها را یافت علاوه بر قالی، جاروی محلی سیستان از گیاه کرتکی {به گویش محلی کَرته} نیز صنایع دستی روستا را شامل می شود. در گذشته ابزارهای برداشت ( درو ) و جمع آوری گندم و جو و نخ ریسیِ پشم گوسفندان نیز توسط اهالی روستا تولید می شده است.
این روستا در غرب دشت سیستان و در جنوب روستای تیمورآباد واقع شده است و یکی از محورهای اصلی تردد بین شهر علی اکبر و شهر محمدآباد ( مرکز شهرستان هامون ) است. آب و هوای این روستا گرم و خشک است.
wiki: روستای اسماعیل قنبر