روزالیند فرانکلین

روزالیند السی فرانکلین ( به انگلیسی: Rosalind Elsie Franklin ) ( ۲۵ ژوئیه ۱۹۲۰ - ۱۶ آوریل ۱۹۵۸ ) ، [ ۳] یک شیمی دان و بلورشناس اشعه ایکس انگلیسی بود که نقشی اساسی در شناسایی ساختار مولکول دی ان ای ( DNA ) ، آران ای ( RNA ) ، انواع ویروس ها، زغال سنگ و گرافیت ایفا کرد. اگرچه کار او بر روی زغال سنگ و ویروس ها در طول حیاتش مورد تقدیر قرار گرفت اما مشارکت هایش در زمینه شناسایی ساختار دی ان ای به دوران پس از مرگ او موکول شد.
او فارغ التحصیل مدرسه دخترانه سنت پائول بود. او بعدها تحصیلات خود را در رشته شیمی در دانشگاه کمبریج ادامه داد.
در سال ۱۹۵۱ او کارش در دانشگاه کینگز لندن را آغاز کرد، جایی که در آن تا مرز تفرق پرتو ایکس در برخورد با مولکول دی ان ای پیش رفت. در سال ۱۹۵۲ میلادی، فرانکلین و ویلکینز از یک مولکول با دستگاه ایکس - ری عکاسی کردند و نشان دادند که دی ان ای، بیش از یک رشته دارد و توانستند ابعاد این مولکول را تشخیص دهند. شفاف ترین عکس، که به عکس شماره ۵۱ معروف است، باعث شد دیگر دانشمندان بتوانند مدلی از دی ان ای بسازند. جیمز واتسون و فرانسیس کریک از یک نسخه قبل از چاپ تحقیقات فرانکلین استفاده کردند تا به چگونگی ساختار DNA برسند. آن دو مقاله معروف خود را در سال ۱۹۵۳، فقط با پانویس کوچکی در مورد اطلاعات بدست آمده توسط فرانکلین به چاپ رساندند.
روزالیند، سال ۱۹۵۸ در سن ۳۸ سالگی بر اثر سرطان تخمدان جان سپرد. چهار سال بعد کریک، واتسون و ویلکینز به دریافت جایزه نوبل نائل آمدند اما بعلت مرگ فرانکلین و درقیدحیات نبودن وی، جایزه نوبل به او اعطا نشد.
بعدها تحقیقات مختلفی، نقش بسزای وی را در کشف دی ان ای و کنار گذاشته شدن او را به اثبات رساند.
در نوامبر 1951، جیمز واتسون و فرانسیس کریک از آزمایشگاه کاوندیش در دانشگاه کمبریج شروع به ساخت یک مدل مولکولی از B - DNA با استفاده از داده هایی مشابه آنچه در دسترس هر دو تیم در کینگز بود، کردند. بر اساس سخنرانی فرانکلین در نوامبر 1951 مبنی بر اینکه DNA با دو یا سه پایه مارپیچی است، آنها یک مدل مارپیچ سه گانه ساختند که بلافاصله ثابت شد که نقص دارد.   به طور خاص، مدل دارای ستون فقرات فسفات مولکول ها بود که یک هسته مرکزی را تشکیل می داد. اما فرانکلین اشاره کرد که حلالیت تدریجی کریستال های DNA در آب به این معنی است که به شدت آبدوستگروه های فسفات به احتمال زیاد در خارج از ساختار بودند. در حالی که شکست تجربی در تیتر کردن گروه های CO - و NH2 پایه ها به این معنی بود که این پایه ها در داخل ساختار غیرقابل دسترس هستند. این شکست اولیه باعث شد که واتسون و کریک در بیشتر سال آینده روی موضوعات دیگر تمرکز کنند.

روزالیند فرانکلین (مریخ نورد). مریخ نورد روزالیند فرانکلین که پیشتر با نام مریخ نورد اگزومارس ( به انگلیسی: ExoMars rover ) شناخته می شد، یک مریخ نورد رباتیک برنامه ریزی شده و بخشی از مأموریت بین المللی اگزومارس به رهبری آژانس فضایی اروپا است. [ ۳] [ ۵] این طرح شامل راه اندازی یک وسیلهٔ نقلیه روسی؛ حامل ماژول ESA و کاوشگر روسی، برای ارسال مریخ نورد ESA به سطح مریخ است. [ ۶] پس از فرود موفق آمیز، مریخ نورد با بهره گیری از انرژی خورشیدی یک مأموریت شش ماهه را ( در ۲۰۱۸ ) برای جستجوی نشانه های احتمالی وجود زندگی در گذشته یا حال در مریخ آغاز می کند. در آن زمان مدارگرد ردیاب گاز اگزومارس، که دو سال قبل از آن در سال ۲۰۱۶ راه اندازی شده، به عنوان ماهوارهٔ رلهٔ داده های مریخ نورد به کار گرفته می شود. [ ۶] این مریخ نورد قرار است در سال ۲۰۱۸ برای پرتاب بسوی مریخ و فرود بر سطح آن سیاره در اوایل سال ۲۰۱۹ آماده شود. [ ۶] اما دشواری های مالی ممکن است انجام راه اندازی را تا سال ۲۰۲۰ به تأخیر بیندازد.
مریخ نورد اگزومارس، یک وسیلهٔ نقلیهٔ بدون سرنشین خود و خودگردان شش چرخه است که در ابتدا با وزن ۲۹۵ کیلوگرم ( ۶۵۰ پوند ) ، تقریباً ۶۰٪ بیشتر از مریخ نوردهای اسپیریت و آپورچونیتی در مأموریت اکتشافی مریخ ناسا در سال ۲۰۰۴ طراحی شده بود. [ ۷] اما حدود یک سوم وزن مریخ نورد کنجکاوی ناسا بود که در سال ۲۰۱۱ راه اندازی شد.
در فوریهٔ ۲۰۱۲، پس از خروج ناسا از این پروژه، آژانس فضایی اروپا به پروژهٔ مریخ نورد کوچکتری[ ۸] که پیش از این با وزن ۲۰۷ کیلوگرم ( ۴۵۶ پوند ) محاسبه و طراحی شده بود، بازگشت. ابزار دقیق شامل مجموعه آزمایشی آزمایشگاهی است که به نام «آزمایشگاه تحلیلی پاستور» شناخته می شود تا نشانه هایی از زیست مولکول ها یا رد پای زیستی را در گذشتهٔ مریخ بیابد. [ ۹] [ ۱۰] [ ۱۱] [ ۱۲] [ ۱۳] در میان ابزارهای دیگر، مریخ نورد اگزومارس همچنین یک متهٔ فرعی ۲ متری ( ۶ فوت ۷ اینچ ) را برای جمع آوری نمونه ها برای آزمایشگاه خود، با خود حمل می کند. [ ۱۴]