البه ( به زبان چکی Labe ) نام رودخانه ای است در اروپای مرکزی. این رودخانه که یکی از آبراه های اصلی اروپای مرکزی است از شمال غربی جمهوری چک سرچشمه گرفته پس از گذر از کشور آلمان به دریای شمال می ریزد. طبق معاهده ورسای، رودهای البه و اودر و همچنین کانال کیل در آلمان بین المللی اعلام شد.
خاکستر باقی مانده از سوزاندن جسد آدلف هیتلر ( رهبر آلمان نازی ) در این رودخانه ریخته شد.
یکی از مهم ترین رودخانه های اروپای مرکزی است که پس از رود راین ( رود ) طولانی ترین جریان با بیشترین تردد کشتی، در آلمان است. طول آن ۱٬۱۶۵ کیلومتر و مساحت بستر آن ۱۴۴٬۰۰۰ کیلومتر مربع می باشد. «البه» از ارتفاعات «ریزن گبیرگه»∗ در جمهوری چک سرچشمه گرفته و درست از ارتفاع ۱٬۵۰۰ متری از سطح دریا جریان می یابد. «البه» پس از اتحاد با چشمه های فراوان، ابتدا به سوی غرب و سپس به طرف شمال «آبگیر بوهم»∗ جریان یافته و پس از دریافت آب رودخانه های مولداو و رود اگر، از درسدن می گذرد و زمین های پست شمال آلمان را مشروب کرده و پیش از ریختن به دریای شمال از طریق کوکسهافن، پهنای آن به پانزده کیلومتر می رسد. دهانه رود البه در هامبورگ به پهنای صد کیلومتر شروع می شود ( به نام پائین البه ) ∗ که هنگام جزرومد، پیش روی آب در بستر رود تا شهر گیزتاخت مشاهده می شود. رودخانه های جنبی در سمت چپ البه عبارت اند از مولداو - اگر - مولده - زاله∗ و در سمت راست البه عبارت اند از: ایزر - الستر سیاه - هافل∗ . امکان تردد کشتی از هامبورگ تا پراگ مدیون استقرار تأسیسات فنی در محل اختلاف سطح رودخانه البه می باشد که به وسیله توربین ها و پمپ های فشارقوی، کشتی ها را با آسانسور آبی به سطح بالاتر رودخانه هدایت می کنند. این رودخانه به وسیله کانال البه - هافل با رود اشپری∗ و دریاچه های اطراف برلین و از آنجا به وسیله کانال های اودر - هافل و کانال فینو∗ و کانال اودر - اشپری به رودخانه اودر مربوط شده است. البه از طریق یک کانال جنبی به منطقهٔ رور∗ و رودخانه «راین» ارتباط یافته و از سوی دیگر به وسیله شاخه ای از کانال میانی∗ به بخش سفلای ماگدبورگ و کانال البه - لوبک ∗ به دریای شرق∗ مربوط می شود.
رود البه از دهه ۱۹۵۰ تا اویل ۱۹۹۰ میلادی یکی از آلوده ترین رودخانه های اروپا بود. مهم ترین عامل در آلودگی این رودخانه، کارخانجات موجود در جمهوری دموکراتیک آلمان و چکسلواکی سابق است که فاقد استانداردهای زیست محیطی بودند و باعث مرگ بیولوژیکی این رودخانه شدند. در تاریخ ۸ اکتبر ۱۹۹۰ میلادی، پیمانی بین کشورهای آلمان، چکسلواکی و جامعهٔ اروپا منعقد و کمسیون محافظت از البه ∗ تشکیل گردید. از آن تاریخ به بعد با اعمال این قانون کیفیت آب این رودخانه به میزان قابل ملاحظه ای بهبود یافت. بخش میانی و پایانه این رودخانه ( به نام پارک البه به وسعت ۳۷۵٬۰۰۰ هکتار ) متعلق به منطقه حفاظت شده یونسکو می باشد. البه در اوت ۲۰۰۲ میلادی طغیان نموده و خسارات زیادی به ویژه در استان های زاکسن و زاکسن - آنهالت به بار آورد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفخاکستر باقی مانده از سوزاندن جسد آدلف هیتلر ( رهبر آلمان نازی ) در این رودخانه ریخته شد.
یکی از مهم ترین رودخانه های اروپای مرکزی است که پس از رود راین ( رود ) طولانی ترین جریان با بیشترین تردد کشتی، در آلمان است. طول آن ۱٬۱۶۵ کیلومتر و مساحت بستر آن ۱۴۴٬۰۰۰ کیلومتر مربع می باشد. «البه» از ارتفاعات «ریزن گبیرگه»∗ در جمهوری چک سرچشمه گرفته و درست از ارتفاع ۱٬۵۰۰ متری از سطح دریا جریان می یابد. «البه» پس از اتحاد با چشمه های فراوان، ابتدا به سوی غرب و سپس به طرف شمال «آبگیر بوهم»∗ جریان یافته و پس از دریافت آب رودخانه های مولداو و رود اگر، از درسدن می گذرد و زمین های پست شمال آلمان را مشروب کرده و پیش از ریختن به دریای شمال از طریق کوکسهافن، پهنای آن به پانزده کیلومتر می رسد. دهانه رود البه در هامبورگ به پهنای صد کیلومتر شروع می شود ( به نام پائین البه ) ∗ که هنگام جزرومد، پیش روی آب در بستر رود تا شهر گیزتاخت مشاهده می شود. رودخانه های جنبی در سمت چپ البه عبارت اند از مولداو - اگر - مولده - زاله∗ و در سمت راست البه عبارت اند از: ایزر - الستر سیاه - هافل∗ . امکان تردد کشتی از هامبورگ تا پراگ مدیون استقرار تأسیسات فنی در محل اختلاف سطح رودخانه البه می باشد که به وسیله توربین ها و پمپ های فشارقوی، کشتی ها را با آسانسور آبی به سطح بالاتر رودخانه هدایت می کنند. این رودخانه به وسیله کانال البه - هافل با رود اشپری∗ و دریاچه های اطراف برلین و از آنجا به وسیله کانال های اودر - هافل و کانال فینو∗ و کانال اودر - اشپری به رودخانه اودر مربوط شده است. البه از طریق یک کانال جنبی به منطقهٔ رور∗ و رودخانه «راین» ارتباط یافته و از سوی دیگر به وسیله شاخه ای از کانال میانی∗ به بخش سفلای ماگدبورگ و کانال البه - لوبک ∗ به دریای شرق∗ مربوط می شود.
رود البه از دهه ۱۹۵۰ تا اویل ۱۹۹۰ میلادی یکی از آلوده ترین رودخانه های اروپا بود. مهم ترین عامل در آلودگی این رودخانه، کارخانجات موجود در جمهوری دموکراتیک آلمان و چکسلواکی سابق است که فاقد استانداردهای زیست محیطی بودند و باعث مرگ بیولوژیکی این رودخانه شدند. در تاریخ ۸ اکتبر ۱۹۹۰ میلادی، پیمانی بین کشورهای آلمان، چکسلواکی و جامعهٔ اروپا منعقد و کمسیون محافظت از البه ∗ تشکیل گردید. از آن تاریخ به بعد با اعمال این قانون کیفیت آب این رودخانه به میزان قابل ملاحظه ای بهبود یافت. بخش میانی و پایانه این رودخانه ( به نام پارک البه به وسعت ۳۷۵٬۰۰۰ هکتار ) متعلق به منطقه حفاظت شده یونسکو می باشد. البه در اوت ۲۰۰۲ میلادی طغیان نموده و خسارات زیادی به ویژه در استان های زاکسن و زاکسن - آنهالت به بار آورد.
wiki: رود البه