روبرت شومان ( به آلمانی: Robert Schumann ) ( ۸ ژوئن ۱۸۱۰ – ۲۹ ژوئیهٔ ۱۸۵۶ ) آهنگساز و نوازندهٔ پیانو اهل آلمان در دورهٔ رمانتیک در نیمهٔ نخست سدهٔ نوزدهم بود. [ ۱]
روبرت شومان در شهر تسویکاو، ایالت زاکسن، آلمان به دنیا آمد. وی فرزند پنجم و آخرین فرزند خانواده بود. شومان آهنگسازی را پیش از ۷سالگی شروع کرد، ولی دوران بچگی او به اندازهٔ موسیقی، صرف ادبیات هم شد؛ زیرا پدرش، آوگوست شومان، ناشر، رمان نویس، و کتاب فروش بود. روبرت علاقه مندی به ادبیات را از او به ارث برده بود.
روبرت در ۱۴سالگی یک مقاله دربارهٔ علم موسیقی و زیبایی های آن نوشت و آن را به کتابی که توسط پدرش ویرایش شده بود و چهرهٔ انسان های مشهور نام گرفته بود، اضافه کرد. در مدتی که در تسویکائو به مدرسه می رفت، آثار شاعران و فیلسوفان بزرگ آلمانی، ازجمله فریدریش شیلر، یوهان ولفگانگ فون گوته، لرد بایرون، و همچنین تراژدی نویسان یونانی را خواند. از دیدگاه شومان، قدرتمندترین و پایدارترین وحی ادبی، جین پاول بود که می توان تأثیراتش را در رمان هایی که شومان در دورهٔ جوانی نوشته بود مشاهده کرد.
علاقهٔ شومان به موسیقی در دوران کودکی، با دیدن نوازندگی ایگناتس مشه لس، که در کارلووی واری نوازندگی می کرد، شکوفا شد. پدر شومان، که ذوق و علاقهٔ پسرش به موسیقی را تشویق می کرد و به او دلگرمی می داد، در سال ۱۸۲۶ درگذشت. پس از درگذشت پدرش، مادر و قیّمش از ادامه تحصیل روبرت در رشتهٔ موسیقی استقبال نکردند و آیندهٔ او را پوچ خواندند. به همین دلیل، روبرت پس از ترک مدرسه در سال ۱۸۲۸ و پس از ملاقات با هاینریش هاینه در طول بازدیدی تفریحی از مونیخ به ناچار برای خشنودی مادر، به قصد تحصیل حقوق وارد دانشگاه لایپزیگ شد و در سال ۱۸۲۹ تحصیلاتش را در هایدلبرگ ادامه داد.
درطول فصل عید پاک ( دوره ای ۵۰روزه که از عید پاک شروع می شود ) ، روبرت نوازندگی نیکولو پاگانینی را در فرانکفورت شنید. در ژوئیه، در نامه ای به مادرش نوشت: «تمام زندگی من در کشمکش میان نظم و نثر است، یا بهتر است بگوییم کشمکش میان حقوق و موسیقی». روبرت، پیش از کریسمس به لایپزیگ بازگشت و فراگیری پیانو را نزد استاد قدیمی اش، آقای فریدریش ویک آغاز کرد. استاد به روبرت اطمینان داد که نوازندهٔ موفقی خواهد شد.
دست راست روبرت در طول تمرین های پیانو زیر نظر آقای ویک، آسیب دائمی دید. استفادهٔ نادرست از ابزار تقویت انگشتان ضعیف، به انگشت چهارم دست راستش آسیب رساند؛ ولی برخی فکر می کردند که این آسیب یکی از تأثیرات سطحیِ داروی سیفلیس است. برخی دیگر فکر می کردند که روبرت برای آزادی بیشترِ انگشت چهارم اقدام به عمل جراحی برای جدا کردن تاندون های انگشت چهارم از سوم کرده است. به هر حال، دلیل اصلی صدمه هیچگاه مشخص نشد، ولی روبرت آرزوی نوازنده شدن را رها کرد و از آن به بعد، زندگی خود را وقف آهنگ سازی کرد. بعد از این واقعه، روبرت یک دورهٔ آموزشیِ تئوری موسیقی را زیر نظر هاینریش دورن، آهنگ ساز آلمانی، که رهبر گروه اپرای لایپزیگ بود، آغاز کرد و شش سال نزد وی بود. روبرت در این زمان تصمیم به ساخت یک اپرا از روی تراژدی هملت، اثر شکسپیر گرفت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفروبرت شومان در شهر تسویکاو، ایالت زاکسن، آلمان به دنیا آمد. وی فرزند پنجم و آخرین فرزند خانواده بود. شومان آهنگسازی را پیش از ۷سالگی شروع کرد، ولی دوران بچگی او به اندازهٔ موسیقی، صرف ادبیات هم شد؛ زیرا پدرش، آوگوست شومان، ناشر، رمان نویس، و کتاب فروش بود. روبرت علاقه مندی به ادبیات را از او به ارث برده بود.
روبرت در ۱۴سالگی یک مقاله دربارهٔ علم موسیقی و زیبایی های آن نوشت و آن را به کتابی که توسط پدرش ویرایش شده بود و چهرهٔ انسان های مشهور نام گرفته بود، اضافه کرد. در مدتی که در تسویکائو به مدرسه می رفت، آثار شاعران و فیلسوفان بزرگ آلمانی، ازجمله فریدریش شیلر، یوهان ولفگانگ فون گوته، لرد بایرون، و همچنین تراژدی نویسان یونانی را خواند. از دیدگاه شومان، قدرتمندترین و پایدارترین وحی ادبی، جین پاول بود که می توان تأثیراتش را در رمان هایی که شومان در دورهٔ جوانی نوشته بود مشاهده کرد.
علاقهٔ شومان به موسیقی در دوران کودکی، با دیدن نوازندگی ایگناتس مشه لس، که در کارلووی واری نوازندگی می کرد، شکوفا شد. پدر شومان، که ذوق و علاقهٔ پسرش به موسیقی را تشویق می کرد و به او دلگرمی می داد، در سال ۱۸۲۶ درگذشت. پس از درگذشت پدرش، مادر و قیّمش از ادامه تحصیل روبرت در رشتهٔ موسیقی استقبال نکردند و آیندهٔ او را پوچ خواندند. به همین دلیل، روبرت پس از ترک مدرسه در سال ۱۸۲۸ و پس از ملاقات با هاینریش هاینه در طول بازدیدی تفریحی از مونیخ به ناچار برای خشنودی مادر، به قصد تحصیل حقوق وارد دانشگاه لایپزیگ شد و در سال ۱۸۲۹ تحصیلاتش را در هایدلبرگ ادامه داد.
درطول فصل عید پاک ( دوره ای ۵۰روزه که از عید پاک شروع می شود ) ، روبرت نوازندگی نیکولو پاگانینی را در فرانکفورت شنید. در ژوئیه، در نامه ای به مادرش نوشت: «تمام زندگی من در کشمکش میان نظم و نثر است، یا بهتر است بگوییم کشمکش میان حقوق و موسیقی». روبرت، پیش از کریسمس به لایپزیگ بازگشت و فراگیری پیانو را نزد استاد قدیمی اش، آقای فریدریش ویک آغاز کرد. استاد به روبرت اطمینان داد که نوازندهٔ موفقی خواهد شد.
دست راست روبرت در طول تمرین های پیانو زیر نظر آقای ویک، آسیب دائمی دید. استفادهٔ نادرست از ابزار تقویت انگشتان ضعیف، به انگشت چهارم دست راستش آسیب رساند؛ ولی برخی فکر می کردند که این آسیب یکی از تأثیرات سطحیِ داروی سیفلیس است. برخی دیگر فکر می کردند که روبرت برای آزادی بیشترِ انگشت چهارم اقدام به عمل جراحی برای جدا کردن تاندون های انگشت چهارم از سوم کرده است. به هر حال، دلیل اصلی صدمه هیچگاه مشخص نشد، ولی روبرت آرزوی نوازنده شدن را رها کرد و از آن به بعد، زندگی خود را وقف آهنگ سازی کرد. بعد از این واقعه، روبرت یک دورهٔ آموزشیِ تئوری موسیقی را زیر نظر هاینریش دورن، آهنگ ساز آلمانی، که رهبر گروه اپرای لایپزیگ بود، آغاز کرد و شش سال نزد وی بود. روبرت در این زمان تصمیم به ساخت یک اپرا از روی تراژدی هملت، اثر شکسپیر گرفت.
wiki: روبرت شومان