روان پزشکی

روان پزشکی[ ۱] ( به انگلیسی: Psychiatry ) شاخه ای از پزشکی است که به سبب شناسی، علامت شناسی، طبقه بندی و تشخیص، پیشگیری، درمان و پیش آگهی اختلالات روانی که عمده علائم آن اختلال در رفتار انسانی است، می پردازد. اختلال روانی سندرمی است که ویژگی بارز آن برهم خوردن قابل توجه بالینی شناخت، تنظیم هیجانی یا رفتاری فرد است و خود بازتابی است از کژکاری فرآیندهای زیستی، روانی یا رشدی که زمینه ساز عملکردهای روانی اند.
اختلالات روانی معمولاً با ناراحتی قابل توجه با نقص کارکرد در فعالیت های اجتماعی، شغلی یا سایر فعالیت های مهم زندگی فرد همراه هستند. یک واکنش مورد انتظار یا مبتنی بر فرهنگ به یک استرس یا فقدان عادی مانند مرگ عزیزان اختلال روانی محسوب نمی شود. رفتارهای غیرمتعارف اجتماعی و تعرضات بین فرد و اجتماع نیز اختلال روانی نیستند مگر اینکه این انحراف یا تعارض ناشی از یک کژکاری در عملکرد روانی فرد باشد. [ ۲]
روان پزشک، پزشکی است که در زمینهٔ تشخیص و درمان بیماری های روانی تعلیم دیده است و در آن تجربه دارد. دوره تخصصی در ایران چهار سال طول می کشد.
روان شناسی عبارت از رشته ای است که با مطالعهٔ رفتار و زندگی ذهنی سروکار دارد. رابطه روان شناسی و روان پزشکی مانند فیزیولوژی و پزشکی عمومی است؛[ ۲] یعنی جزئی از کل.
روان شناسان دوره پزشکی را طی نمی کنند و پس از گذراندن چهار سال به دریافت درجه کارشناسی نائل می شوند و اگر به روان شناسی نابهنجار و بیماری ها علاقه مند باشند، می توانند با گذراندن دو سال پس از دوره کارشناسی، درجه کارشناسی ارشد را در روان شناسی بالینی دریافت نمایند. روان شناس بالینی در تشخیص، ارزیابی و درمان با تیم درمانی، به سرپرستی روان پزشک، همکاری می کند. [ ۲]
در روان پزشکی به علت مشخص نبودن علت بیش تر اختلالات، وجود علت مشترک برای چند اختلال یا برعکس وجود چند علت برای یک پدیده، طبقه بندی بیش تر بر اساس علائم است.
دو نظام مهم طبقه بندی روان پزشکی عبارت اند از راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی تألیف انجمن روان پزشکی آمریکا و طبقه بندی بین المللی بیماری ها که سازمان بهداشت جهانی آن را تدوین نموده است. ویرایش پنجم راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی دارای ۲۲ طبقه عمده است که بیش از ۱۵۰ اختلال را در بر می گیرد.
برخی از شایع ترین اختلالات روان پزشکی:

روان پزشکی (psychiatry)
شاخه ای از پزشکی. به تشخیص و درمان بیماری های روانی می پردازد. این بیماری ها به دو دستۀ روان رنجوری، شامل اضطراب، افسردگی، و هیستری؛ و روان پریشی، مثل اسکیزوفرنی، تقسیم می شوند. درمان بیماران با دارو، روان کاوی یا شوک الکتریکی صورت می گیرد. روان پزشکی و روان شناسی بالینی عملاً نکات مشترک بسیاری دارند. تفاوت اساسی بین این دو رشته در این است که روان پزشک ها مانند پزشکان آموزش می بینند و اجازۀ تجویز دارو دارند، ولی روان شناسان دانشنامۀ دکترای روان شناسی دارند و برای کارکردن نیاز به داشتن مدرک پزشکی ندارند. نیز ← روان کاوی