روان شناسی محیطی ( به انگلیسی: Environmental psychology ) ، از مباحث میان رشته ای در معماری، روان شناسی و بوم شناسی است که به بررسی روابطِ متقابل میان رفتار فرد و محیطِ پیرامونِ وی می پردازد. [ ۱] هیچ گاه، نظریه های طراحی، از یافته های رشته های دیگر، بی نیاز نبوده اند؛ به ویژه، در مورد ادعای طراحان، در زمینه اثر طراحی بر زندگی مردم. در این خصوص، نقش دیدگاه های فلسفی، قابل انکار نیست. ولی، برای رشد نظریه طراحی، کافی نیستند.
انقلاب صنعتی، به عنوان محرکی نیرومند، با ایجاد نهادهای اقتصادی، اداری، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی، ساختار شهرها را دگرگون کرد. بلکه تغییرات و تحولات شگرفی را در حیات اجتماعی شهر، به وجود آورد. به هرحال، شهرهای امروزی، با درهم شکستن بسیاری از سنت ها و ارزش های گذشته، نه تنها، سنگ بنای اولیه جامعه، یعنی خانواده را نابود کرده است. بلکه، به رغم تماس های فیزیکی نزدیک و صمیمانه میان افراد، روابط اجتماعی آنان را تضعیف کرده است. به قول رزا پارک، پیشگام مطالعات مستقل جامعه شناسی شهری در آمریکا:[ ۲]
شهر، محل سکونت انسان های منجمدی است که به هم نزدیک هستند. اما، رابطه ای با یکدیگر ندارند.
صحبت در مورد آغاز روان شناسی محیطی به تبع تشریفات افتتاح کنندهٔ مرسوم در نخستین پژوهش های انجام گرفته در این حوزه، امری گمراه کننده است. معماران، جغرافی دانان و دانش مندان اجتماعی مدت زیادی است که به موضوعات مرتبط با رابطهٔ محیط و رفتار علاقه نشان می دهند و بسیاری از روان شناسان محیطی فعلی نیز می توانند رد ریشه های پژوهشی خود را در کارهای صورت گرفته توسط چهره های نخستین روان شناسی بیابند. برای نمونه، روان شناسان علاقه مند به ادراک محیطی به شدت تحت تأثیر نظریه های نخستین ادراک گشتالت رشدیافته در آلمان توسط مکس ورتایمر ( ۱۹۴۳–۱۸۸۰ ) ، ولفگانگ کهلر ( ۱۹۶۷–۱۸۸۷ ) و کورت کافکا ( ۱۹۴۱–۱۸۸۶ ) بوده اند.
معماری و دیگر رشته های علمی طراحی مرتبط با آن، مانند طراحی شهری، معماری منظر، طراحی داخلی و … در کنار هم، طراحی محیط را به وجود می آورند. [ ۳] معماری، تمام محیط بیرونی زندگی بشر را دربرمی گیرد. امروزه، این قلمرو، از شهرسازی گرفته تا معماری و طراحی صنعتی، تحت کنترل معماران است. این اندیشه که کار معماری، طراحی مصنوعات ( ساختمان ها ) است؛ در جامعه ای معنا دارد که تدارک سیمای شهر، تقسیم شده و سلسله مراتبی باشد. در این چشم انداز، روابط معماری و سیاست، باید که از بیخ و بن، دگرگون شود. معماری، بخشی از سیاست است. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفانقلاب صنعتی، به عنوان محرکی نیرومند، با ایجاد نهادهای اقتصادی، اداری، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی، ساختار شهرها را دگرگون کرد. بلکه تغییرات و تحولات شگرفی را در حیات اجتماعی شهر، به وجود آورد. به هرحال، شهرهای امروزی، با درهم شکستن بسیاری از سنت ها و ارزش های گذشته، نه تنها، سنگ بنای اولیه جامعه، یعنی خانواده را نابود کرده است. بلکه، به رغم تماس های فیزیکی نزدیک و صمیمانه میان افراد، روابط اجتماعی آنان را تضعیف کرده است. به قول رزا پارک، پیشگام مطالعات مستقل جامعه شناسی شهری در آمریکا:[ ۲]
شهر، محل سکونت انسان های منجمدی است که به هم نزدیک هستند. اما، رابطه ای با یکدیگر ندارند.
صحبت در مورد آغاز روان شناسی محیطی به تبع تشریفات افتتاح کنندهٔ مرسوم در نخستین پژوهش های انجام گرفته در این حوزه، امری گمراه کننده است. معماران، جغرافی دانان و دانش مندان اجتماعی مدت زیادی است که به موضوعات مرتبط با رابطهٔ محیط و رفتار علاقه نشان می دهند و بسیاری از روان شناسان محیطی فعلی نیز می توانند رد ریشه های پژوهشی خود را در کارهای صورت گرفته توسط چهره های نخستین روان شناسی بیابند. برای نمونه، روان شناسان علاقه مند به ادراک محیطی به شدت تحت تأثیر نظریه های نخستین ادراک گشتالت رشدیافته در آلمان توسط مکس ورتایمر ( ۱۹۴۳–۱۸۸۰ ) ، ولفگانگ کهلر ( ۱۹۶۷–۱۸۸۷ ) و کورت کافکا ( ۱۹۴۱–۱۸۸۶ ) بوده اند.
معماری و دیگر رشته های علمی طراحی مرتبط با آن، مانند طراحی شهری، معماری منظر، طراحی داخلی و … در کنار هم، طراحی محیط را به وجود می آورند. [ ۳] معماری، تمام محیط بیرونی زندگی بشر را دربرمی گیرد. امروزه، این قلمرو، از شهرسازی گرفته تا معماری و طراحی صنعتی، تحت کنترل معماران است. این اندیشه که کار معماری، طراحی مصنوعات ( ساختمان ها ) است؛ در جامعه ای معنا دارد که تدارک سیمای شهر، تقسیم شده و سلسله مراتبی باشد. در این چشم انداز، روابط معماری و سیاست، باید که از بیخ و بن، دگرگون شود. معماری، بخشی از سیاست است. [ ۴]
wiki: روان شناسی محیطی