روان شناسی ترافیک

روان شناسی ترافیک، روان شناسی رفت و آمد یا روان شناسی شدآمد رشته ای در روان شناسی است که به بررسی رابطه بین فرآیندهای روانی و رفتار کاربران جاده می پردازد. به طور کلی، روان شناسی ترافیک با هدف به کارگیری جنبه های نظری روان شناسی به منظور بهبود تحرک ترافیک از طریق کمک به توسعه و به کارگیری اقدامات متقابل تصادف، و همچنین با هدایت رفتارهای مورد نظر از طریق آموزش و ایجاد انگیزه در کاربران جاده، انجام می شود. [ ۱] [ ۲]
رفتار اغلب در ارتباط با تحقیقات تصادف به منظور ارزیابی علل و تفاوت ها در درگیری تصادف مورد مطالعه قرار می گیرد. [ ۳] روانشناسان ترافیک سه انگیزه رفتار راننده را متمایز می کنند: رفتار منطقی یا برنامه ریزی شده، رفتار تکانشی یا احساسی و رفتار عادتی. علاوه بر این، از کاربردهای اجتماعی و شناختی روان شناسی، مانند اجرای برنامه های آموزشی، ایمنی جاده ها، و همچنین برنامه های درمانی و توانبخشی استفاده می شود. [ ۴]
تئوری های گسترده شناخت، [ ۵] روان شناسی جنبه های حسی - حرکتی و عصب شناختی نیز در زمینه روان شناسی ترافیک اعمال می شود. مطالعه عواملی مانند توجه، حافظه، شناخت فضایی، بی تجرگی، استرس، بی اشتهایی، محرک های حواس پرتی/ مبهم، خستگی و کارهای ثانویه مانند مکالمات تلفنی برای درک و بررسی تجربه و اعمال کاربران جاده ها مورد استفاده قرار می گیرد. [ ۶] [ ۷] [ ۸]