رهط

[ویکی الکتاب] معنی رَهْطٍ: قوم وعشیره
معنی عُصْبَةِ: گروهی نیرومند و منسجم (جماعتی است که در باره یکدیگر تعصب داشته باشند ، و از نظر عدد شامل جماعتی میشود که از ده کمتر و از پانزده نفر بیشتر نباشد ، بعضی هم بین دو و چهل نفر را گفتهاند ، و به هر حال همانند کلمات ، قوم ، رهط و نفر ، جمعی است که مفرد ندار...
تکرار در قرآن: ۳(بار)
عشیره و قوم (مجمع) . اگر کسانت و عشیره ات نبود هر آینه سنگسارت میکردیم راغب گوید اطلاق رهط بر عشیره در صورتی است که از ده کمتر باشند و گفته شده: تا چهل نفر یا هفت تا ده و یا از ده کمتر گفته است. صحاح گوید: رهط قوم و قبیله مرد است و آن از ده کمتر است که همه مرد باشند. . در شهر نه عشیره بودند که فساد می‏کردند در المیزان گفته: گفته‏اند مراد از رهط اشخاص است لذا تمیز تسعه ئاقع شده یعنی در شهر نه نفر بودند که فساد می‏کردند. در مجمع آنها را نه نفر از اشراف قوم صالح شمرده که مردم را اغواء می‏کردن آنگاه نام آنها را از ابن عباس نقل می‏کند. زمخشری نیز آنها را اشخاص گفته و نامهایشان را شمرده است و در جواب اینکه باید ممیّز عدد از سه تا ده جمع باشد؟ گوید: رهط در معنی جمع است گوئی تقدیر چنین است «و مان فی المدینة تسعة انفس» ولی نا گفته نماند اگر رهط به معنی اوّلی گرفته شود بهتر خواهد بود. برای رهط و «نفر» فرقی است که در «نفر» خواهد آمد انشاءاللّه.

رَهط
آخرین مرتبه از مراتب ده گانۀ انساب عرب، به معنی گروه مردان از سه یا از هفت تا ده یا کم از ده. رهط را از سه تا چهل نیز نوشته اند. در نسب شناسی پیامبر اسلام (ص) بنی هاشم را رهط به حساب می آورند که از عبد مناف که فصیله است کوچک تر است.