رنگدانه فتوسنتزی

رنگیزه فتوسنتزی ( یا رنگیزه کلروپلاست ) رنگیزه زیستی است که در کلروپلاست ها یا باکتری های فتوسنتز وجود دارد و انرژی نورِ لازم برای فتوسنتز را جذب می کند.
رنگیزه های گیاهی ( به ترتیب افزایش قطبیت ) :
• کاروتن: یک رنگیزه نارنجی
• زانثوفیل: رنگیزه زرد
• فیوفایتن آ: [ ۱] رنگیزه خاکستری قهوه ای
• فیوفایتن ب: رنگیزه زرد قهوه ای
• کلروفیل آ: رنگیزه ای به رنگ سبز - آبی
• کلروفیل ب: رنگیزه ای به رنگ زرد - سبز
کلروفیل آ رایج ترین رنگیزه در هر گیاهی است که فتوسنتز انجام می دهد. دلیل وجود این همه رنگیزه گوناگون این است که هر یک می توانند در طیف الکترومغناطیسی مختلفی نور بیشتری را به خود جذب کنند. کلروفیل آ در طول موج ۴۰۰ - ۴۵۰ و در طول موج ۶۵۰ - ۷۰۰ نانومتر خوب کار می کند. کلروفیل ب در طول موج ۴۵۰ - ۵۰۰ نانومتر و ۶۰۰ - ۶۵۰ نانومتر خوب کار می کند. زانثوفیل در طول موج ۴۰۰ - ۵۳۰ نانومتر خوب کار می کند. با این حال هیچ کدام از رنگیزه ها در جذب منطقه نوری زرد - سبز که ما آن را در طبیعیت زیاد مشاهده می کنیم خوب کار نمی کنند.
سیانوباکتر ها مانند گیاهان آب را به عنوان اهدا کننده الکترون برای فتوسنتز به کار می برند و بنابراین اکسیژن آزاد می کنند. همچنین کلروفیل را نیز به عنوان رنگیزه به کار می برند. افزون بر این، بیشتر سیانوباکتریها از فیکوبلی پروتئین ها که رنگیزه های هستند که در آب حل می شوند و در سیتوپلاسمِ کلروپلاست وجود دارند برای جذب انرژی نور و انتقال آن به کلروفیل ها استفاده می کنند. ( بعضی از سیانوباکتری ها مانند پروکلروفیت ها کلروفیل ب را به جای فیکوبیلین به کار می برند. ) تصور می شود که کلروپلاستهای موجود در گیاهان و جلبکها همگی از سیانوباکتریها تکامل یافته اند.