کدبردار ( به انگلیسی: Decoder ) دستگاه، مدار، مبدل، نرم افزار، الگوریتم یا شخصی است که پیام/اطلاعات کدگذاری شده توسط کدگذار را به حالت اولش باز می گرداند به طوری که اطلاعات اصلی را می توان بازیابی کرد.
در مدار منطقی رمزگشا یا دیکودر مداری است که دارای n پایه ورودی و حداکثر ۲n پایه خروجی است که بسته به ترکیب سیگنال های ورودی، در هر لحظه تنها یکی از ۲n پایه فعال می شود. دیکودرها دارای انواع دو به چهار، سه به هشت، چهار به شانزده و . . . هستند. کاربرد اصلی دیکودر در مدارهای دیجیتال، دسترسی به خانه های حافظه است. مدار دیکودر می تواند شامل یک سیگنال فعال ساز ( En ) باشد. اگر سیگنال فعال ساز وجود نداشته باشد، مدار دیکودر غیرفعال خواهد شد و عمل نخواهد کرد. دیکودرها را می توان به یکدیگر متصل کرد تا یک دیکودر بزرگتر حاصل شود. مثلاً می توان دو دیکودر ۲ به چهار را به هم متصل کرد تا یک دیکودر ۳ به ۸ به دست آید.
از آنجا که دیکودری با n ورودی مینترم های ۰ تا ۲n - ۱ را در خروجی ایجاد می کند، می توان با قرار دادن تعدادی دروازه منطقی OR، توابع بولی که به شکل SOP هستند را پیاده سازی کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر مدار منطقی رمزگشا یا دیکودر مداری است که دارای n پایه ورودی و حداکثر ۲n پایه خروجی است که بسته به ترکیب سیگنال های ورودی، در هر لحظه تنها یکی از ۲n پایه فعال می شود. دیکودرها دارای انواع دو به چهار، سه به هشت، چهار به شانزده و . . . هستند. کاربرد اصلی دیکودر در مدارهای دیجیتال، دسترسی به خانه های حافظه است. مدار دیکودر می تواند شامل یک سیگنال فعال ساز ( En ) باشد. اگر سیگنال فعال ساز وجود نداشته باشد، مدار دیکودر غیرفعال خواهد شد و عمل نخواهد کرد. دیکودرها را می توان به یکدیگر متصل کرد تا یک دیکودر بزرگتر حاصل شود. مثلاً می توان دو دیکودر ۲ به چهار را به هم متصل کرد تا یک دیکودر ۳ به ۸ به دست آید.
از آنجا که دیکودری با n ورودی مینترم های ۰ تا ۲n - ۱ را در خروجی ایجاد می کند، می توان با قرار دادن تعدادی دروازه منطقی OR، توابع بولی که به شکل SOP هستند را پیاده سازی کرد.
wiki: رمزگشا