رفع نیاز متکدی

[ویکی فقه] برای رفع نیاز فقیر در قرآن راه های بیان شده است.
چون متکدی ممکن است در واقع مصداق یکی از عناوین فقیر، مسکین، ابن السبیل و مانند این ها باشد، برای برطرف کردن نیازهای او می توان از احکامی که مورد مصرف آن ها یکی از این موارد است، بهره جست؛ مانند مصارف زکات که در آیه ۶۰ توبه ذکر شده است :«اِنَّمَا الصَّدَقتُ لِلفُقَراءِ والمَسکین... وابنِ السَّبیل». برخی مفسران «مساکین» را در این آیه فقرایی دانسته اند که حاجت خود را اظهار می کنند ، چنان که شخص در راه مانده (ابن السبیل) در آیه نیز می تواند یکی از مصادیق سائل باشد.
حق فقیر در اموال مردم
بر پایه آیاتی نیز قرآن در اموال انسان ها حقی برای متکدیان و افراد محروم نهاده است:«وفی اَمولِهِم حَقٌّ لِلسّائِلِ والمَحروم» که به نظر بسیاری از مفسران «حق» در این آیات، زکاتی است که خداوند برای این افراد در اموال انسان ها گذاشته است. بر اساس برخی روایات مراد از «حق» در این آیات، اموالی است که مؤمنان نذر می کنند که روزانه یا هفتگی یا ماهیانه به سائلان بپردازند.
موارد مصرف انفال
و به همین ترتیب، اعطای کمک مالی به متکدیان می تواند از موارد مصرف انفال مذکور در آیه ۷ حشر و خمس یاد شده در آیه ۴۱ انفال باشد، چنان که در آیات متعدد دیگر منع کنندگان از زکات و دیگر حقوق واجب مساکین، شایسته عذاب الهی دانسته شده اند :«و لایحُضُّ عَلی طَعامِ المِسکین». برخی مفسران مراد را کسانی دانسته اند که وقتی سائلی نزد آنان می آید، دیگران را به اطعام وی وا نمی دارند.
← گوشت قربانی
...