[ویکی شیعه] رفاعة بن شداد بجلی. رِفاعَة بن شَدّاد بَجَلی فِتیانی، (کشته شده در ۶۶ق) از یاران حضرت علی(ع)، از رهبران توابین و از یاران مختار. او در جنگ های جمل و صفین شرکت کرد و در حکومت حضرت علی(ع)، قاضی اهواز بود. رفاعه، از نخستین کسانی بود که به امام حسین(ع) نامه نوشت و او را به کوفه دعوت کرد، اما در کربلا حضو نداشت. پس از واقعه عاشورا، در کنار سلیمان بن صرد خزاعی از سران نهضت توابین به شمار می رفت و پس از شکست این قیام، در شمار یاران مختار قرار گرفت. منابع تاریخی از جدایی وی از مختار در مدت زمان کوتاهی سخن گفته اند. او سرانجام در قیام مختار کشته شد.
نسب رفاعه، به قبیله بجیله می رسد بسیاری از افراد این قبیله در زمان خلافت حضرت علی(ع) جانب ایشان را گرفتند و در جنگ صفّین، جز اندکی، در سپاه آن حضرت بودند در زمان امام پنجم و ششم، بسیاری از آنان در شمار شاگردان و یاران آن دو امام و امامان بعدی درآمدند. نجاشی، در رجالش بیش از پنجاه نفر را نام می برد، که نسبت بجلی دارند.
نسب رفاعه، به قبیله بجیله می رسد بسیاری از افراد این قبیله در زمان خلافت حضرت علی(ع) جانب ایشان را گرفتند و در جنگ صفّین، جز اندکی، در سپاه آن حضرت بودند در زمان امام پنجم و ششم، بسیاری از آنان در شمار شاگردان و یاران آن دو امام و امامان بعدی درآمدند. نجاشی، در رجالش بیش از پنجاه نفر را نام می برد، که نسبت بجلی دارند.
[ویکی فقه] رفاعة بن شداد از اصحاب حضرت علی (علیه السلام)، می باشد وی در خانواده ای از بجیله دیده به جهان گشود، خانواده ای که به عشق هدایت، از یمن به مدینه آمد و با کلام معنوی وحی که در نفس گرم رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) می پیچید، به دین اسلام در آمد. همچنین در جنگ های جمل و صفین شرکت کرد. رفاعه، از نخستین کسانی بود که به امام حسین (علیه السلام) نامه نوشت و او را به کوفه دعوت کرد.
فدایی امامت نامی است که برای نوشتار حاضر در نظر گرفته شد. انتخاب این نام از آن رو است که هدف این نوشتار آن است که با تکیه بر منابع کهن تاریخی و ارشاد روایی، به دور از هرگونه تعصب و جانبداری، گوشه ای از ایمان و زندگی بزرگان شیعی را که در دفاع از اسلام ناب محمدی، به دست فرمان روایان اموی به شهادت رسیده اند، بررسی نماید. سترگ مردان و زنانی که در دشوارترین دوران شیعه، با خون سرخ خویش نهال نوپای امامت را سیراب و باور کردند.انسان های برجسته از یک نظر بر دو دسته اند:۱. برخی، از خردسالگی، در هوشمندی و رفتار، بر دیگران برتری دارند؛ پیامبران الهی و جانشینان آنان و نیز معدودی از نوابغ جهان در این دسته جای دارند.۲. گروه دیگر، از آغاز، برتری چشمگیری ندارند. اما با قرار گرفتن در پرتو روشنگری و هدایت بزرگان دین و با قابلیت و کوشش پیوسته در آئین الهی، بر دیگران پیشی می گیرند و با ثبت نام خود بر سینه تاریخ به نسل های آینده، درس فداکاری می دهند. افراد فدایی امامت که در صدد بازخوانی زندگی نامه آنان هستیم در این گروه جای می گیرند. از این رو همه زندگی آنها از آغاز، تا انجام در تاریخ نیست. تنها آن بخش که جنبه تحول گری و تاریخ سازی داشته است، و در تاریخ انعکاس یافته، مورد بررسی قرار گرفته است. رفاعة بن شداد بجلی یکی از این افراد است.
پیشینه قبیله بجیله در تاریخ
قبیله بجیله، از قبایل بزرگی است که در میان عرب جایگاه ویژه ای دارد. بجیله نام کنیزی بوده است که «نزار بن معد» به فرزند خود «انمار» بخشید. چون آن هنگام مصادف با چیرگی بخت النصر بر مکه و ستمگری های او بر مردم آن سرزمین بود، انمار به همراه بسیاری از عدنانیان به یمن گریخت. چون بجیله کنیز نزار، که در یمن به ازدواج انمار درآمد، یک عرب قحطانی و اهل یمن به شمار می رفت، فرزندانش را نیز به نام او خواندند و قبیله بجیله پدید آمد. این قبیله چون سالیان دراز در یمن زیست، نام قحطانی گرفت و به عرب جنوبی شهرت یافت. لیکن در اصل عدنانی بود.
بجیله در عصر اسلام
تفکر بجیله چون دیگر مردم عرب تنها در بت پرستی تبلور می یافت؛ اما با ظهور اسلام و گسترش آن در پهنه عربستان به سال نهم از هجرت، در افق هدایت قرار گرفت. در آن سال کلیه افراد این قبیله، همراه با بزرگ خود (قیس بن عربه) به حضور پیغمبر اسلام (صلی الله علیه و آله وسلّم) رسیدند و به دین اسلام درآمدند. و در حوادث و پیروزی های پس از آن نیز پیوسته شرکت می کردند.
تولد رفاعة
...
فدایی امامت نامی است که برای نوشتار حاضر در نظر گرفته شد. انتخاب این نام از آن رو است که هدف این نوشتار آن است که با تکیه بر منابع کهن تاریخی و ارشاد روایی، به دور از هرگونه تعصب و جانبداری، گوشه ای از ایمان و زندگی بزرگان شیعی را که در دفاع از اسلام ناب محمدی، به دست فرمان روایان اموی به شهادت رسیده اند، بررسی نماید. سترگ مردان و زنانی که در دشوارترین دوران شیعه، با خون سرخ خویش نهال نوپای امامت را سیراب و باور کردند.انسان های برجسته از یک نظر بر دو دسته اند:۱. برخی، از خردسالگی، در هوشمندی و رفتار، بر دیگران برتری دارند؛ پیامبران الهی و جانشینان آنان و نیز معدودی از نوابغ جهان در این دسته جای دارند.۲. گروه دیگر، از آغاز، برتری چشمگیری ندارند. اما با قرار گرفتن در پرتو روشنگری و هدایت بزرگان دین و با قابلیت و کوشش پیوسته در آئین الهی، بر دیگران پیشی می گیرند و با ثبت نام خود بر سینه تاریخ به نسل های آینده، درس فداکاری می دهند. افراد فدایی امامت که در صدد بازخوانی زندگی نامه آنان هستیم در این گروه جای می گیرند. از این رو همه زندگی آنها از آغاز، تا انجام در تاریخ نیست. تنها آن بخش که جنبه تحول گری و تاریخ سازی داشته است، و در تاریخ انعکاس یافته، مورد بررسی قرار گرفته است. رفاعة بن شداد بجلی یکی از این افراد است.
پیشینه قبیله بجیله در تاریخ
قبیله بجیله، از قبایل بزرگی است که در میان عرب جایگاه ویژه ای دارد. بجیله نام کنیزی بوده است که «نزار بن معد» به فرزند خود «انمار» بخشید. چون آن هنگام مصادف با چیرگی بخت النصر بر مکه و ستمگری های او بر مردم آن سرزمین بود، انمار به همراه بسیاری از عدنانیان به یمن گریخت. چون بجیله کنیز نزار، که در یمن به ازدواج انمار درآمد، یک عرب قحطانی و اهل یمن به شمار می رفت، فرزندانش را نیز به نام او خواندند و قبیله بجیله پدید آمد. این قبیله چون سالیان دراز در یمن زیست، نام قحطانی گرفت و به عرب جنوبی شهرت یافت. لیکن در اصل عدنانی بود.
بجیله در عصر اسلام
تفکر بجیله چون دیگر مردم عرب تنها در بت پرستی تبلور می یافت؛ اما با ظهور اسلام و گسترش آن در پهنه عربستان به سال نهم از هجرت، در افق هدایت قرار گرفت. در آن سال کلیه افراد این قبیله، همراه با بزرگ خود (قیس بن عربه) به حضور پیغمبر اسلام (صلی الله علیه و آله وسلّم) رسیدند و به دین اسلام درآمدند. و در حوادث و پیروزی های پس از آن نیز پیوسته شرکت می کردند.
تولد رفاعة
...
wikifeqh: رفاعه
[ویکی شیعه] رِفاعَة بن شَدّاد بَجَلی فِتیانی، (کشته شده در ۶۶ق) از یاران حضرت علی(ع)، از رهبران توابین و از یاران مختار. او در جنگ های جمل و صفین شرکت کرد و در حکومت حضرت علی(ع)، قاضی اهواز بود. رفاعه، از نخستین کسانی بود که به امام حسین(ع) نامه نوشت و او را به کوفه دعوت کرد، اما در کربلا حضو نداشت. پس از واقعه عاشورا، در کنار سلیمان بن صرد خزاعی از سران نهضت توابین به شمار می رفت و پس از شکست این قیام، در شمار یاران مختار قرار گرفت. منابع تاریخی از جدایی وی از مختار در مدت زمان کوتاهی سخن گفته اند. او سرانجام در قیام مختار کشته شد.
نسب رفاعه، به قبیله بجیله می رسد بسیاری از افراد این قبیله در زمان خلافت حضرت علی(ع) جانب ایشان را گرفتند و در جنگ صفّین، جز اندکی، در سپاه آن حضرت بودند در زمان امام پنجم و ششم، بسیاری از آنان در شمار شاگردان و یاران آن دو امام و امامان بعدی درآمدند. نجاشی، در رجالش بیش از پنجاه نفر را نام می برد، که نسبت بجلی دارند.
رفاعه همراه مالک اشتر در تشییع ابوذر در ربذه حضور یافت. او در حکومت امام علی(ع) منصب قضاوت را در اهواز به عهده داشت. در منابع از نامه ای از آن حضرت، خطاب به او یاد شده که بخش هایی از آن در دعائم الاسلام آمده است. این نامه به صورت جداگانه نیز چاپ شده است.
نسب رفاعه، به قبیله بجیله می رسد بسیاری از افراد این قبیله در زمان خلافت حضرت علی(ع) جانب ایشان را گرفتند و در جنگ صفّین، جز اندکی، در سپاه آن حضرت بودند در زمان امام پنجم و ششم، بسیاری از آنان در شمار شاگردان و یاران آن دو امام و امامان بعدی درآمدند. نجاشی، در رجالش بیش از پنجاه نفر را نام می برد، که نسبت بجلی دارند.
رفاعه همراه مالک اشتر در تشییع ابوذر در ربذه حضور یافت. او در حکومت امام علی(ع) منصب قضاوت را در اهواز به عهده داشت. در منابع از نامه ای از آن حضرت، خطاب به او یاد شده که بخش هایی از آن در دعائم الاسلام آمده است. این نامه به صورت جداگانه نیز چاپ شده است.
wikishia: رفاعة_بن_شداد_بجلی