رطوبت گیر، رطوب زدا یا درایر نوعی لوازم خانگی است و معمولاً با هدف سلامت و آسایش یا برای از بین بردن بوی کپک زدگی، سطح رطوبت در هوا را کاهش می دهد. رطوبت گیرهای بزرگ نیز در ساختمان های تجاری، مانند سالن اسکیت روی یخ، برای کنترل سطح رطوبت استفاده می شوند. [ ۱]
رطوبت گیرها در فرایندشان، آب را از هوای تهویه شده خارج می کنند. این آب جمع شده ( چگالش شده ) معمولاً برای نوشیدن استفاده نمی شود و دور ریخته می شود. [ ۲]
جزء اصلی این رطوبت گیرها موتوری مثل موتور یخچال است که درون رطوبت گیر قرار می گیرد، به همین دلیل به آن ها رطوبت گیر یا خشک کن یا درایر یخچالی نیز گفته می شود.
رطوبت موجود در هوا در دمای ۳ درجهٔ سانتی گراد تبدیل به شبنم ( مایع ) شده و از حالت بخار به شکل مایع تغییر ماهیت می دهد. این اصل در رطوبت گیرهای تبریدی مورد استفاده قرار گرفته است. همان طور که گفته شد در این مدل رطوبت گیر از یک موتور مثل موتور یخچال استفاده می شود. هوای گرم حاوی رطوبت در ابتدا وارد یک مبدل حرارتی شده و در اثر برخورد با هوای سردی که می خواهد از رطوبت گیر ( درایر ) خارج شود تا اندازه ای خنک می گردد. پس از آن هوای گرم حاوی رطوبت وارد اپراتور شده و دمای آن تا ۳ درجهٔ سانتی گراد کاهش می یابد، در اثر این کاهش دمای هوای حاوی رطوبت، رطوبت موجود در هوا تغییر ماهیت داده و از حالت بخار تبدیل به مایع می گردد. برای تخلیهٔ رطوبت حاصله نیز دو حالت وجود دارد. یکی این که رطوبت گیر دارای مخزن قابل تخلیه بوده و رطوبت درون این مخزن می ریزد که بزرگی آن نیز بسته به نوع و مدل رطوبت گیر متفاوت است و در مدل های جدیدتر رطوبت گیر دارای خروجی مخصوص رطوبت بوده و با اتصال یک شلنگ می توان رطوبت را به بیرون از رطوبت گیر هدایت نمود.
در صورت کلی استفاده از رطوبت گیرهای تبریدی در اکثر مناطق بیشتر است. نصب و راه اندازی این نوع رطوبت گیرها بسیار ساده و راحت بوده، نیازی به متخصص ندارند، قابل استفاده در مکان های کوچک بوده و به راحتی قابل حمل هستند و نیازی به تجهیزات جانبی جهت تخلیهٔ رطوبت و کانال کشی نداشته و هزینهٔ نگهداری و تعمیرات آن ها بسیار پایین است.
از این نوع رطوبت گیرها برای تجهیزات و تأسیسات و مکان های فوق العاده حساس استفاده می شود. میزان رطوبت گیری در نوع جذبی بیشتر بوده، ولی هزینه های نگهداری و تعمیر آنها بسیار بالاست. در این نوع از رطوبت گیرها از دو مخزن مجزا با سیکل گردشی استفاده می شود، در قسمت ورودی هوای فشرده از یک شیر قابل تنظیم استفاده می شود. هوای کمپرسور بعد از ورود به مخزن اولی و عبور از مواد جاذب شیمیایی مقداری از رطوبت خود را از دست داده و سپس وارد مخزن دومی می شود. در این حال مخزن اولی از طریق شیر قابل تنظیم تخلیه می گردد. در اینجا هزینهٔ تولید هوای فشرده توسط کمپرسور از سیکل خشک سازی خارج می گردد، که به دلیل تخلخل مواد شیمیایی جاذب سیستم با افتی در حدود ۲۰٪ فشار مواجه شده، که این دو مورد باید با افزایش هزینهٔ سوخت جاری یا برق، جبران گردد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفرطوبت گیرها در فرایندشان، آب را از هوای تهویه شده خارج می کنند. این آب جمع شده ( چگالش شده ) معمولاً برای نوشیدن استفاده نمی شود و دور ریخته می شود. [ ۲]
جزء اصلی این رطوبت گیرها موتوری مثل موتور یخچال است که درون رطوبت گیر قرار می گیرد، به همین دلیل به آن ها رطوبت گیر یا خشک کن یا درایر یخچالی نیز گفته می شود.
رطوبت موجود در هوا در دمای ۳ درجهٔ سانتی گراد تبدیل به شبنم ( مایع ) شده و از حالت بخار به شکل مایع تغییر ماهیت می دهد. این اصل در رطوبت گیرهای تبریدی مورد استفاده قرار گرفته است. همان طور که گفته شد در این مدل رطوبت گیر از یک موتور مثل موتور یخچال استفاده می شود. هوای گرم حاوی رطوبت در ابتدا وارد یک مبدل حرارتی شده و در اثر برخورد با هوای سردی که می خواهد از رطوبت گیر ( درایر ) خارج شود تا اندازه ای خنک می گردد. پس از آن هوای گرم حاوی رطوبت وارد اپراتور شده و دمای آن تا ۳ درجهٔ سانتی گراد کاهش می یابد، در اثر این کاهش دمای هوای حاوی رطوبت، رطوبت موجود در هوا تغییر ماهیت داده و از حالت بخار تبدیل به مایع می گردد. برای تخلیهٔ رطوبت حاصله نیز دو حالت وجود دارد. یکی این که رطوبت گیر دارای مخزن قابل تخلیه بوده و رطوبت درون این مخزن می ریزد که بزرگی آن نیز بسته به نوع و مدل رطوبت گیر متفاوت است و در مدل های جدیدتر رطوبت گیر دارای خروجی مخصوص رطوبت بوده و با اتصال یک شلنگ می توان رطوبت را به بیرون از رطوبت گیر هدایت نمود.
در صورت کلی استفاده از رطوبت گیرهای تبریدی در اکثر مناطق بیشتر است. نصب و راه اندازی این نوع رطوبت گیرها بسیار ساده و راحت بوده، نیازی به متخصص ندارند، قابل استفاده در مکان های کوچک بوده و به راحتی قابل حمل هستند و نیازی به تجهیزات جانبی جهت تخلیهٔ رطوبت و کانال کشی نداشته و هزینهٔ نگهداری و تعمیرات آن ها بسیار پایین است.
از این نوع رطوبت گیرها برای تجهیزات و تأسیسات و مکان های فوق العاده حساس استفاده می شود. میزان رطوبت گیری در نوع جذبی بیشتر بوده، ولی هزینه های نگهداری و تعمیر آنها بسیار بالاست. در این نوع از رطوبت گیرها از دو مخزن مجزا با سیکل گردشی استفاده می شود، در قسمت ورودی هوای فشرده از یک شیر قابل تنظیم استفاده می شود. هوای کمپرسور بعد از ورود به مخزن اولی و عبور از مواد جاذب شیمیایی مقداری از رطوبت خود را از دست داده و سپس وارد مخزن دومی می شود. در این حال مخزن اولی از طریق شیر قابل تنظیم تخلیه می گردد. در اینجا هزینهٔ تولید هوای فشرده توسط کمپرسور از سیکل خشک سازی خارج می گردد، که به دلیل تخلخل مواد شیمیایی جاذب سیستم با افتی در حدود ۲۰٪ فشار مواجه شده، که این دو مورد باید با افزایش هزینهٔ سوخت جاری یا برق، جبران گردد.
wiki: رطوبت گیر