رضایت دائمی خداوند از خلیفه دوم

[ویکی فقه] رضایت دائمی خداوند از خلیفه دوم (شبهه). آیه هجده سوره فتح درباره بیعت رضوان است که خداوند رضایت خویش را از مومنان بیت کننده، اعلام می دارد. برخی با استدلال به این آیه رضایت دائمی خداوند را برای همه بیت کنندگان در بیعت رضوان اثبات کرده اند که از جمله آنان خلیفه دوم می باشد؛ با توجه به این آیه و استدلال مرتبط با آن، خلیفه دوم را از اتهام قتل حضرت زهرا (سلام الله علیها) بری دانسته اند. در این مختصر آیه بیعت رضوان را بررسی خواهیم کرد تا صحت و سقم این استدلال روشن شود.
عمر بن خطاب به اجماع تمام عالمان شیعه و سنی در روز بیعت رضوان از جمله افرادی بود که با رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) بیعت کردند. همان کسانی که الله تعالی درباره آن ها می فرماید: «لَقَدْ رَضِیَ اللَّهُ عَنِ الْمُؤْمِنِینَ اِذْ یُبَایِعُونَکَ تَحْتَ الشَّجَرَةِ فَعَلِمَ مَا فِی قُلُوبِهِمْ فَاَنزَلَ السَّکِینَةَ عَلَیْهِمْ وَاَثَابَهُمْ فَتْحًا قَرِیبًا،
فتح/سوره۴۸، آیه۱۸.
تردیدی نیست که خداوند از بیعت کنندگان در حدیبیه، رضایت خود را اعلام کرده و خلیفه دوم نیز در این بیعت حضور داشته است، اما اهل سنت اگر بخواهند با استفاده از این قضیه، اعمالی را که خلیفه دوم پس از صلح حدیبیه انجام داده، انکار و یا توجیه نمایند، باید دو مساله را ثابت کنند:۱. رضایت خداوند از بیعت کنندگان، همیشگی است و احیاناً رفتارهای ناپسندی که ممکن است از آن ها در آینده سر بزند، هیچ تاثیری در این رضایت ندارد.۲. رضایت خداوند شامل تمام بیعت کنندگان می شود و حتی کسانی را که در حال بیعت، ایمان واقعی نداشته اند و جزء مشککین و یا حتی منافقین (همچون عبدالله بن ابی) بوده اند، نیز شامل می شود.در این مقاله سعی می کنیم که این دو مساله را بررسی کنیم.
← عدم شمول رضایت خدا از همه بیعت کنندگان
۱. ↑ فتح/سوره۴۸، آیه۱۸.
...