رساله الطیر

رسالَةالطّیْر
(یا: شبکةالطیر) کتابی در تصوف، از ابن سینا. این رسالۀ کوتاه، متنی تمثیلی در مراحل سیر و سلوک از زبان پرنده ای است که چون انسان طبعی خسیس دارد و در تور صیاد گرفتار شده و با حیله از آن رهیده است. این رساله را نخستین بار احمد بن خدیو اَخسیکتی (۴۶۶ـ۵۲۸ق) از عربی به فارسی ترجمه و عمر بن سهلان ساوی، از عرفای قرن ۶ق، آن را شرح کرده است. شیخ فریدالدین عطار این رساله را به نظم درآورده و نام آن را منطق الطیر نهاده است. این رساله را محمدباقر سبزواری و شهاب الدین عمر سهروردی نیز شرح کرده اند. متن رساله همراه با شرح سهلان ساوی نخستین بار در ۱۳۷۰ش به چاپ رسیده است.