رسالت حضرت موسی

[ویکی فقه] نبی، انسانی است که از طرف خدای تعالی به سوی مردم مبعوث می شود برای بیان احکام دین؛ اما رسول، کسی است که مبعوث می شود برای رسالتی خاص که دنبالش یا هلاکت است، اگر مردم دعوتش را رد کنند، و یا بقا و سعادت است، اگر آن را پذیرا باشند.لازم نیست که رسالت یک رسول به سوی قومی معین، بعثت به سوی همان قوم باشد؛ بلکه ممکن است رسالتش به سوی قومی خاص باشد، ولی بعثت و نبوتش به سوی تمام بشر باشد؛ و داستان رسالت موسی و عیسی (علیه السلام) به سوی بنی اسرائیل نیز از این قرار است.
خدای متعال در ارتباط با گستره رسالت حضرت موسی (علیه السلام) می فرماید: «
وَ آتَیْنا مُوسَی الْکِتابَ وَ جَعَلْناهُ هُدیً لِبنی اسرائیل»؛ «ما به موسی کتاب آسمانی دادیم و آن را وسیله هدایت بنی اسرائیل ساختیم».
آیه ۴۹ سوره آل عمران
همان گونه که در مورد حضرت عیسی (علیه السلام) می فرماید: «
وَ رَسُولاً إِلی بنی اسرائیل ...»؛ «و (او را به عنوان) رسول و فرستاده به سوی بنی اسرائیل (قرار داده، که به آن ها می گوید:) من نشانه ای از طرف پروردگار شما، برایتان آورده ام من از گل، چیزی به شکل پرنده می سازم سپس در آن می دمم و به فرمان خدا، پرنده ای می گردد...».
گستره رسالت موسی و عیسی
ظاهر چنین آیاتی نشانگر آن است که آن ها تنها رسول بر قوم بنی اسرائیل بودند. اما از آن جا که این دو پیامبر، صاحب شریعت و از پیامبران اولوا العزم بودند، و با توجه به آیات دیگر در مورد زندگی آن دو رسول برگزیده، فهمیده می شود که بعثت آن ها فراتر از قوم بنی اسرائیل بود؛ هرچند بنی اسرائیل در صف اول مأموریت هدایت آن ها قرار داشتند؛ یعنی این که آنان در درجه اول برای بنی اسرائیل مبعوث شده بودند؛ مانند پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله وسلم) که در درجه اول برای خاندان خویش، در درجه دوم برای مردم مکه و اطراف آن، و درجه بعدی برای جهانیان مبعوث شده بود.
← نمونه ای از آیات
...