رحیم بن میرزامحمد بروجردی

[ویکی فقه] رحیم بروجردی، از فقها و پیشوایان مذهبی مشهد و مؤلف چند اثر علمی است.
در ۱۲۲۴ در بروجرد زاده شد. پدرش میرزا محمّد نام داشت. پس از فراگرفتن مقدمات و دوره اولیه سطح، در زمره شاگردان شیخ اسدالله بروجردی معروف به «حجة الاسلام» (متوفی ۱۲۷۱) درآمد و فقه را در سطح بالا از او فراگرفت و اصول را از حاج سیدمحمد شفیع جاپلقی (متوفی ۱۲۸۰) آموخت. در هفده سالگی به نجف رفت و در زمره شاگردان شیخ محمدحسن صاحب جواهر (متوفی ۱۲۶۶) درآمد و چون بر المختصرالنافع شرحی نوشت که استادش آن را پسندید، از شیخ محمدحسن تصدیق اجتهاد گرفت.

تدریس ایشان
بروجردی در نجف و سپس در کربلا به تدریس پرداخت، تا آن که به درخواست بزرگان مشهد در ۱۲۵۸ به قصد تدریس و ارشاد به آن شهر رفت و مورد توجه قرار گرفت؛ و چون ساکن محله بالاخیابان مشهد بود به «بالاخیابانی» معروف شد.

تولیت آستان قدس
در ۱۲۶۶، پس از سرکوب شدن محمدحسن خان سالار و فرونشستن آشوب مشهد، میرزاتقی خان امیرکبیر، بروجردی را به نیابت تولیت آستان قدس منصوب کرد. وی حدود یک سال آن منصب را برعهده داشت و تا حدودی موفق به اصلاح امور شد تا در ۱۲۶۷، میرزاعبدالباقی گیلانی به جای او این سمت را برعهده گرفت.

وفات ایشان
...