رجال غضائری

[ویکی اهل البیت] این کتاب اثر شیخ ابو الحسین، احمد بن ابی عبد الله، معروف به ابن غضائری، از بزرگان شیعه در قرن پنجم هجری است. وی هم شاگردی و هم درس شیخ طوسی و نجاشی بوده و در اساتید و شاگردان اشتراکات فراوانی با آنها دارد.
وی از دانشمندان بزرگ شیعه، عالم، زاهد و استاد در علوم مختلف بود. تعبیری که بعضی اعیان درباره وی دارند، مقام عالی علمی وی را بخوبی نشان می دهد؛ گفته شده: «کان من أحفظ الشیعه بحدیث اهل البیت علیهم السلام».
وی خصوصاً در علم رجال از نوادر شیعه در زمان خود به شمار می رفت. در معرفی مقام وی همین اندازه کفایت می کند که بزرگانی چون مرحوم شیخ طوسی، مرحوم نجاشی و علمای متأخر خصوصاً مرحوم علامه، ابن داوود، سید جلیل القدر سید احمد بن طاووس هم از کتاب ایشان نقل کرده اند و هم به آرای او اعتماد نموده اند.
دانشمند نام آور و رجالی معروف شیعه مرحوم علامه عنایت اللّه قهپایی، درباره وی چنین می فرماید: «او شیخ عارف، عالم جلیل و کبیر بود. کلباسی فرمود: او از بزرگان شیعه بوده است».
ابومحمد بن طلحه بن علی بن عبدالله بن علاله
پدرش ابوالحسین بن عبدالله بن ابراهیم واسطی بغدادی حسین بن محمد بن نبدار قمی
بعضی گفته اند که مرحوم نجاشی از شاگردان وی بوده است.
کتاب جامع الاسماء الکتب المصنفة لدی الشیعة