ربی

[ویکی فقه] گوسفندی را که تازه متولد شده رُبّی می گویند و از آن در باب زکات سخن گفته اند.
گوسفند تازه زاییده را رُبّی گویند.برخی اهل لغت، ربّی را به گوسفندی که برای استفاده از شیرش تربیت می شود معناکرده اند؛ کلمات اهل لغت نسبت به مدت زمان پس از زاییدن مختلف است. بیست روز و دو ماه از جمله اقوال است.
تعریف فقها
معروف و مشهور میان فقها و نیز لغویان، تعریف رُبّی به گوسفند تازه بچه به دنیا آورده است. برخی آن را به أنعام ثلاثه (گوسفند، گاو و شتر) تعمیم داده اند. برخی فقها آن را به حیوانی که متکفل تربیت دو فرزند خویش است، تفسیر نموده اند. مشهور میان فقها اطلاق ربّی بر گوسفند تازه زاییده تا پانزده روز است؛ هرچند بسیاری، قول تا پنجاه روز را نیز نقل کرده اند؛ لیکن قائلی برای آن شناخته نشده است.
نصاب زکات در ربّی
در زکات ، ربّی جزو نصاب به شمار می رود؛ بدین معناکه حد نصاب با آن کامل می شود؛ هرچند برخی، قول به عدم احتساب آن را در نصاب بعید ندانسته اند.
اخذ زکات ربّی
...

[ویکی الکتاب] معنی رَبِّی: پروردگارم - پرورش دهنده من(کلمه رب بمعنای مالکِ مدبر است )
معنی رِبِّیُّونَ: دانشمندان الهی مسلک (جمع کلمه ربّی است ، که نظیر کلمه ربانی به معنای کسی است که مختص برای رب العالمین باشد ، یعنی جز به کار خدا به هیچ کار دیگر مشغول نباشد ، ولی بعضی گفتهاند مراد از این کلمه هزاران و مراد از کلمه ربّی هزار است )
معنی رَبِّ: مخفف یا ربِّی - ای پروردگارمن - ای پرورش دهنده من(درعباراتی نظیر "رَّبِّ زِدْنِی عِلْماً "وکلمه رب بمعنای مالکِ مدبر است )
معنی نَفِدَ: به اتمام رسید - تمام شد - پایان یافت(در عبارت "لَنَفِدَ ﭐلْبَحْرُ قَبْلَ أَن تَنفَدَ کَلِمَاتُ رَبِّی"چون به یک واقعیت حتمی اشاره کرده مضارع معنی شده است )
معنی مَا یَعْبَأُ بِکُمْ: به شما اعتنایی ندارد - نزد او قدر ومنزلتی ندارید -شما را باقی نمیگذارد (اصل "یَعْبَأُ "یا از ماده عبا گرفته شده که به معنای ثقل و سنگینی است که در آن صورت عبارت "مَا یَعْبَأُ بِکُمْ رَبِّی لَوْلَا دُعَاؤُکُمْ "به این معنی است که: شما نزد پروردگار من...
معنی لِزَاماً: لازم - ملازم - قرین و همراه (کلمه لزاما به معنای ملازمه باشد ، چون هر دو ، مصدر باب مفاعله ، یعنی لازم - یلازم است عبارت "قُلْ مَا یَعْبَأُ بِکُمْ رَبِّی لَوْلَا دُعَاؤُکُمْ فَقَدْ کَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ یَکُونُ لِزَاماً " به این معنی است که :بگواگر دع...
معنی لَّکِنَّاْ: ولی من (اصل آن لکن انا بوده که همزه انا بعد از نقل فتحهاش به نون حذف شده ، و دو نون در یکدیگر ادغام گردیده که در حالت وصل با نون مشدد و با صدای بالا و بدون الف قرائت میشود ، و در حالت وقف با الف ، مانند کلمه انا که ضمیر تکلم است و در حالت وصلی به صور...
معنی عَرَضَ: هر چیز غیر ثابت - زودگذر (در جمله "عرض الحیاة الدنیا "شؤون ناپایدار زندگی دنیا منظور است، و مراد از "عرض هذا الادنی " نیز لذائذ زندگی دنیا و نعمتهای زودگذر آن است ، و اگر به اشاره مذکر "هذا "به آن اشاره فرموده و حال آنکه جا داشت با ضمیر مؤنث "هذه "به...
ریشه کلمه:
ربب (۹۸۰ بار)
ی (۱۰۴۴ بار)

ربی یا رَبَن ( به عبری: רַבִּי ) در اورشلیم به آموزگار تورات گفته می شود. ربی به معنی استاد من و به صورت جمع ربانیم ( به عبری: רבנים ) پژوهشگر مرجع دینی در جامعه یهودی است. ربی گاهی نیز به صورت راو ( به عبری: רב ) به معنی استاد یا ارباب گفته می شود.
شکل اولیه ربی در دوران فریسی و روزگار تلمود، هنگامی که آموزگاران یهود به تدوین قوانین نوشته شده و شفاهی یهود پرداختند، بازمی گردد. در فرقه های مختلف یهود، الزام های گوناگونی برای برنامه های ربی و کسی که به عنوان ربی، به رسمیت شناخته شود، وجود دارد. ازنظر برخی از گروه های یهودی به جز یهودیان ارتدوکس و برخی گونه های محافظه کار، زنان نیز می توانند به مقام ربانوت دست یابند. [ ۱] [ ۲]
واژهٔ ربی از ریشه سامی
شغل ربی در کتاب مقدس یافت نمی شود و نسل های اولیه قوم اسرائیل از واژه ربی برای نامیدن کسی استفاده نمی کردند. اولین اشاره به واژه ربی در میشنا ( بخشی از تلمود ) در حدود سال ۲۰۰ میلادی است. این واژه برای ربی گملیئل بزرگ، ربی شمعون پسر او و ربی یوهانان بن زکای استفاده شده است. این افراد همه جزو اولین سران سنهدرین ( دادگاه شرعی یهودی ) بودند. در عهد جدید واژه ربی چندین بار بکار رفته است. در اناجیل متی، مرقس و یوحنا واژه ربی به صورت یونانی ῥαββί وجود دارد. این واژه در عهد جدید برای نامیدن کاتبان تورات و فریسیان و همچنین شخص عیسی مسیح بکار رفته است.
بر اساس تلمود، تلاش برای رسیدن به مقام ربی یا پژوهش گر تورات، از احکام ( میتزوه ) سرچشمه می گیرد. [ ۳] حتی کوهنها نیز باید مانند بقیه به ربیها احترام بگذارند؛ ولیکن اگر فرد ملاقات کننده دانشمند مهمتری باشد احتیاج به ایستادن ندارد. در بسیاری موارد ربیها دارای چنان قدرتی بودند که بتوانند افرادی را که به آن ها بی احترامی کنند، از جامعه طرد کنند.
دولت پادشاهی های اسرائیل ( پادشاهی شمالی ) و پادشاهی یهودا بر اساس پادشاهان، پیامبران، و اعضای دادگاه شرعی یهود بود. این افراد باید قضاوت شرعی خود ( سمیخا ) را به صورت نسل در نسل از موسی دریافت می کردند؛ ولیکن معمولاً به این افراد ربی گفته نشده و بلکه آن ها قضات ( دیانیم ) یا شوفتیم نامیده می شدند.
تمامی این افراد باید اطلاعات کاملی از تورات و دستورهای خداوند داشتند و از این رو در اصطلاح امروزی تمامی آن ها ربی بوده اند.

رَبّی
رجوع شود به:خاخام