رای گیری نخست گزینی

رأی گیری نخست گزینی. رأی گیری نخست گزینی یا نخست نفری[ ۱] ( به انگلیسی: first - past - the - post voting ) یا همه مال برنده ( به انگلیسی: winner - takes - all ) نوعی روش رأی گیری است که نامزد حائز آرای بیشتر، حتی اگر اکثریت مطلق آرا را کسب نکرده باشد، برندهٔ انتخابات خواهد شد. تصاحب همهٔ نمایندگی ( پیروزی مطلق ) ، از ویژگی های معمول ولی نه عمومیِ نظام های انتخاباتی با حوزه های انتخابیهٔ تک نماینده است ( برخلاف نمایندگی تناسبی ) . این روش در نزدیک به یک چهارم جهان متداول است. آمریکا، بریتانیا، کانادا، پاکستان و هند از این شیوه به صورت گسترده استفاده می کنند.
این روش رایج ترین روش برای انتخاب یک نامزد است. هر رأی دهنده یک رأی به یک نامزد می دهد و نامزدی که بیشترین آرا را کسب کرده باشد برنده خواهد شد. [ ۲]
اگر سه نامزد به نام های علی و حسن و محمد وجود داشته باشند و علی ۴۰ درصد آرا را کسب کرده باشد و حسن و محمد هر کدام ۳۰ درصد آرا را، علی برنده خواهد بود.
مهم ترین ایراد این روش این است که ممکن است برنده نزد اکثریت رأی دهندگان نامحبوب ( و چه بسا منفور ) باشد. مثلاً ممکن است در مثال بالا همهٔ رأی دهندگان به حسن و محمد بر این باور باشند که حسن و محمد، جفتشان از علی شایسته ترند. اما روش نخست گزینی نامزدی را برگزیده که اکثریت معتقدند بدترین گزینه بوده است. هرچه تعداد نامزدها بیشتر شود ( حتی در حد ۴ یا ۵ نامزد ) مشکل بالا به صورت ملموس تر و حادتر احساس می شود، و رأی دهندگان حس می کنند که این روش نامزد اشتباهی را برگزیده است. [ ۳] این روش معیارهای برنده کندورسه و بازنده کندورسه را برآورده نمی کند. [ ۴]