رآکتور انرژی آبی آبی. رآکتور VVER یا رآکتور WWER ( به روسی: Водо - водяной энергетический реактор ) ( کوتاه شده عبارت Water - Water Energetic Reactor ) مجموعه ای از راکتورهای هسته ای از نوع آب سبک، آب فشرده که توسط شرکت روسیِ OKB Gidropress طراحی و ساخته می شوند. این رآکتورها شامل مدل های مختلفی است که محدوده توان خروجی آن ها از ۳۰۰ تا ۱۷۰۰ مگاوات است. مدل رآکتور استفاده شده در نیروگاه هسته ای بوشهر، VVER - 1000/446 با ظرفیت تولید ۱۰۰۰ مگاوات است.
کشورهای مختلفی در سراسر جهان از رآکتور VVER استفاده می کنند که شامل ایران، ارمنستان، بلغارستان، چین، جمهوری چک، فنلاند، مجارستان، هند، اسلواکی، اوکراین و روسیه هستند. این راکتور در کشورهایی همچون ترکیه، بلاروس، فنلاند و بنگلادش در حال ساخت است.
اولین نمونه رآکتور VVER قبل از سال ۱۹۷۰ در شوروی ساخته شد که رایج ترین آن رآکتور VVER - 440 مدل V230 با ظرفیت تولید ۴۴۰ مگاوات بود. نسخه اصلاح شده از VVER - 440، مدل V213 بود که دارای اولین استانداردهای ایمنی هسته ای توسط طراحان شوروی بود. پس از سال ۱۹۷۵، رآکتور بزرگتر و پیشرفته تر VVER - 1000 ساخته شد و در حال حاضر ورژن VVER - 1200 به عنوان نسخه تکامل یافته VVER - 1000، با ظرفیت تولید ۱۲۰۰ مگاوات در حال ساخت است.
ویژگی های متمایز VVER در مقایسه با انواع دیگر رآکتورهای آب فشرده عبارتند از:
• مولد بخار افقی
• سوخت هسته ای شش ضلعی
• نفوذناپذیر به پایین در مخازن تحت فشار
• دارای ظرفیت بالای فشار در مایع خنک کننده در رآکتور
میله های سوخت رآکتور در فشار ۱۵ مگاپاسکال به طور کامل در آب غوطه ور می شوند به صورتی که به دمای جوش نرمال ( ۲۲۰ تا بیش از ۳۰۰ درجه سانتی گراد ) نرسد. سوخت با غنای پایین ( حدود ۲٫۴ تا ۴٫۴ درصد اورانیم - ۲۳۵ ) اورانیوم دی اکسید یا معادل آن را فشرده و به میله سوخت تزریق می کنند.
زمانی که برای اولین بار رآکتور VVER ساخته شد، طول عمر در نظر گرفته شده برای بهره برداری، ۳۵ سال بود. تعمیرات اساسی در اواسط عمر، از جمله جایگزینی کامل قطعات حیاتی از قبیل کانال های سوخت و میله کنترل تصور می شد. بسیاری از نیروگاه های هسته ای روسیه شامل رآکتورهای VVER، در حال حاضر در مرز ۳۵ سالگی و عبور از آن هستند. طی مطالعات بیشتر طراحی های اخیر، طول عمر تا ۵۰ سال با جایگزینی تجهیزات مجاز می باشد.
در سال ۲۰۱۰ قدیمی ترین رآکتور VVER - 1000 در نیروگاه هسته ای نووورونژ، برای نوسازی و افزایش عمر بهره برداری برای ۳۰ سال دیگر، تعطیل شد. این اولین اقدام برای افزایش طول عمر بهره برداری بود. این تغییرات شامل نوسازی مدیریت، حفاظت و سیستم های اضطراری و بهبود سیستم های امنیتی و ایمنی تشعشع بود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکشورهای مختلفی در سراسر جهان از رآکتور VVER استفاده می کنند که شامل ایران، ارمنستان، بلغارستان، چین، جمهوری چک، فنلاند، مجارستان، هند، اسلواکی، اوکراین و روسیه هستند. این راکتور در کشورهایی همچون ترکیه، بلاروس، فنلاند و بنگلادش در حال ساخت است.
اولین نمونه رآکتور VVER قبل از سال ۱۹۷۰ در شوروی ساخته شد که رایج ترین آن رآکتور VVER - 440 مدل V230 با ظرفیت تولید ۴۴۰ مگاوات بود. نسخه اصلاح شده از VVER - 440، مدل V213 بود که دارای اولین استانداردهای ایمنی هسته ای توسط طراحان شوروی بود. پس از سال ۱۹۷۵، رآکتور بزرگتر و پیشرفته تر VVER - 1000 ساخته شد و در حال حاضر ورژن VVER - 1200 به عنوان نسخه تکامل یافته VVER - 1000، با ظرفیت تولید ۱۲۰۰ مگاوات در حال ساخت است.
ویژگی های متمایز VVER در مقایسه با انواع دیگر رآکتورهای آب فشرده عبارتند از:
• مولد بخار افقی
• سوخت هسته ای شش ضلعی
• نفوذناپذیر به پایین در مخازن تحت فشار
• دارای ظرفیت بالای فشار در مایع خنک کننده در رآکتور
میله های سوخت رآکتور در فشار ۱۵ مگاپاسکال به طور کامل در آب غوطه ور می شوند به صورتی که به دمای جوش نرمال ( ۲۲۰ تا بیش از ۳۰۰ درجه سانتی گراد ) نرسد. سوخت با غنای پایین ( حدود ۲٫۴ تا ۴٫۴ درصد اورانیم - ۲۳۵ ) اورانیوم دی اکسید یا معادل آن را فشرده و به میله سوخت تزریق می کنند.
زمانی که برای اولین بار رآکتور VVER ساخته شد، طول عمر در نظر گرفته شده برای بهره برداری، ۳۵ سال بود. تعمیرات اساسی در اواسط عمر، از جمله جایگزینی کامل قطعات حیاتی از قبیل کانال های سوخت و میله کنترل تصور می شد. بسیاری از نیروگاه های هسته ای روسیه شامل رآکتورهای VVER، در حال حاضر در مرز ۳۵ سالگی و عبور از آن هستند. طی مطالعات بیشتر طراحی های اخیر، طول عمر تا ۵۰ سال با جایگزینی تجهیزات مجاز می باشد.
در سال ۲۰۱۰ قدیمی ترین رآکتور VVER - 1000 در نیروگاه هسته ای نووورونژ، برای نوسازی و افزایش عمر بهره برداری برای ۳۰ سال دیگر، تعطیل شد. این اولین اقدام برای افزایش طول عمر بهره برداری بود. این تغییرات شامل نوسازی مدیریت، حفاظت و سیستم های اضطراری و بهبود سیستم های امنیتی و ایمنی تشعشع بود.
wiki: رآکتور انرژی آبی آبی