راهبرد هسته ای شامل توسعه آموزه ها و راهبردهایی برای تولید و استفاده از سلاح های هسته ای می باشد.
راهبرد هسته ای به عنوان زیرشاخه ایی از راهبرد نظامی در تلاش است تا از جنگ افزارهای هسته ای به عنوان ابزاری برای نیل به اهداف سیاسی استفاده کند. علاوه بر استفاده واقعی از سلاح های هسته ای چه به صورت تاکتیکی در میدان نبرد و چه به صورت راهبردی، بخش بزرگی از استراتژی هسته ای شامل استفاده از این سلاح ها به عنوان ابزار چانه زنی می شود.
برخی از موضوعات در نظر گرفته شده در استراتژی هسته ای عبارتند از:
• در چه شرایطی توسعه سلاح های هسته ای منافع یک کشور را تأمین می کند؟
• چه نوع تسلیحات هسته ای باید توسعه یابد؟
• در چه زمان و چگونه باید از چنین سلاح هایی استفاده کرد؟
بسیاری از استراتژیست ها معتقدند که استراتژی هسته ای با سایر انواع استراتژی نظامی متفاوت است. قدرت عظیم و وحشتناک چنین سلاح هایی، استفاده از آنها را در دستیابی به پیروزی به معنای مرسوم نظامی غیرممکن می کند.
شاید غیر منطقی باشد اما بر اساس دکترین نابودی حتمی متقابل، بخش مهمی از تمرکز راهبرد هسته ای بر اساس چگونگی پیشگیری و منع استفاده از تسلیحات هسته ای بنا شده است.
در زمینه گسترش سلاح های هسته ای و حفظ توازن قدرت، دولت ها به دنبال جلوگیری از دستیابی سایر کشورها به سلاح های هسته ای به عنوان بخشی از استراتژی هسته ای هستند.
در دکترین نابودی حتمی متقابل ( MAD ) فرض بر این است که یک نیروی بازدارنده هسته ای باید قابل اعتماد و با دوام باشد. یعنی هر نیروی بازدارنده باید حمله اول را با توانایی کافی برای نابودی کشور دیگر در یک حمله ثانویه، تحمل کند؛ بنابراین، نخستین حمله برای کشور آغاز گر حمله حکم خودکشی را خواهد داشت.
در اواخر دهه ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ همزمان با توسعه جنگ سرد، ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی روش ها و حامل های متنوعی را برای حمل سلاح های هسته ای دنبال کردند. ثابت شده که سه گونه حامل سلاح هسته ای موفقیت بیشتری دارند و به طور مجموع «سه گانه هسته ای» نامیده می شوند. این مجموعه شامل حامل های هوایی سلاح ( بمب یا موشک ) ، زیردریایی های حامل موشک بالستیک ( معمولاً دارای پیشران هسته ای بوده و به اسم SSBN شناخته می شوند ) ، و موشک های بالستیک قاره پیما ( ICBM ) که معمولاً در پایگاه های زمینی و در قالب سیلوهای موشکی یا بر روی کشنده های حامل پرتابگر مستقر هستند، می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفراهبرد هسته ای به عنوان زیرشاخه ایی از راهبرد نظامی در تلاش است تا از جنگ افزارهای هسته ای به عنوان ابزاری برای نیل به اهداف سیاسی استفاده کند. علاوه بر استفاده واقعی از سلاح های هسته ای چه به صورت تاکتیکی در میدان نبرد و چه به صورت راهبردی، بخش بزرگی از استراتژی هسته ای شامل استفاده از این سلاح ها به عنوان ابزار چانه زنی می شود.
برخی از موضوعات در نظر گرفته شده در استراتژی هسته ای عبارتند از:
• در چه شرایطی توسعه سلاح های هسته ای منافع یک کشور را تأمین می کند؟
• چه نوع تسلیحات هسته ای باید توسعه یابد؟
• در چه زمان و چگونه باید از چنین سلاح هایی استفاده کرد؟
بسیاری از استراتژیست ها معتقدند که استراتژی هسته ای با سایر انواع استراتژی نظامی متفاوت است. قدرت عظیم و وحشتناک چنین سلاح هایی، استفاده از آنها را در دستیابی به پیروزی به معنای مرسوم نظامی غیرممکن می کند.
شاید غیر منطقی باشد اما بر اساس دکترین نابودی حتمی متقابل، بخش مهمی از تمرکز راهبرد هسته ای بر اساس چگونگی پیشگیری و منع استفاده از تسلیحات هسته ای بنا شده است.
در زمینه گسترش سلاح های هسته ای و حفظ توازن قدرت، دولت ها به دنبال جلوگیری از دستیابی سایر کشورها به سلاح های هسته ای به عنوان بخشی از استراتژی هسته ای هستند.
در دکترین نابودی حتمی متقابل ( MAD ) فرض بر این است که یک نیروی بازدارنده هسته ای باید قابل اعتماد و با دوام باشد. یعنی هر نیروی بازدارنده باید حمله اول را با توانایی کافی برای نابودی کشور دیگر در یک حمله ثانویه، تحمل کند؛ بنابراین، نخستین حمله برای کشور آغاز گر حمله حکم خودکشی را خواهد داشت.
در اواخر دهه ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ همزمان با توسعه جنگ سرد، ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی روش ها و حامل های متنوعی را برای حمل سلاح های هسته ای دنبال کردند. ثابت شده که سه گونه حامل سلاح هسته ای موفقیت بیشتری دارند و به طور مجموع «سه گانه هسته ای» نامیده می شوند. این مجموعه شامل حامل های هوایی سلاح ( بمب یا موشک ) ، زیردریایی های حامل موشک بالستیک ( معمولاً دارای پیشران هسته ای بوده و به اسم SSBN شناخته می شوند ) ، و موشک های بالستیک قاره پیما ( ICBM ) که معمولاً در پایگاه های زمینی و در قالب سیلوهای موشکی یا بر روی کشنده های حامل پرتابگر مستقر هستند، می شود.
wiki: راهبرد هسته ای