دکترین نظامی

It is a guide to action, rather than being hard and fast rules. Doctrine provides a common frame of reference across the military. It helps standardize operations, facilitating readiness by establishing common ways of accomplishing military tasks.
Doctrine links theory, history, experimentation, and practice. Its objective is to foster initiative and creative thinking. Doctrine provides the military with an authoritative body of statements on how military forces conduct operations and provides a common lexicon for use by military planners and leaders.
Defining doctrine
NATO's definition of doctrine, used unaltered by many member nations, is:
"Fundamental principles by which the military forces guide their actions in support of objectives. It is authoritative but requires judgement in application".
The Canadian Army states:
"Military doctrine is a formal expression of military knowledge and thought, that the army accepts as being relevant at a given time, which covers the nature of conflict, the preparation of the army for conflict, and the method of engaging in conflict to achieve success . . . it is descriptive rather than prescriptive, requiring judgement in application. It does not establish dogma or provide a checklist of procedures, but is rather an authoritative guide, describing how the army thinks about fighting, not how to fight. As such it attempts to be definitive enough to guide military activity, yet versatile enough to accommodate a wide variety of situations. "
A U. S. Air Force Air University staff study in 1948 defined military doctrine functionally as "those concepts, principles, policies, tactics, techniques, practices, and procedures which are essential to efficiency in organizing, training, equipping, and employing its tactical and service units. "
دکترین نظامی
اصول نظامی در راستای پیشبرد اهداف عالیه
دکترین نظامی چگونگی شرکت نیروهای نظامی در لشکرکشی ها، عملیات های عمده، نبردها و درگیری ها را به طور مختصر بیان می کند.
در واقع این دکترین راهنمای اعمال نظامی است و شامل قواعد سریع و تغییرناپذیر نمی شود. دکترین، یک چارچوب مرجع عمومی برای کل نیروی نظامی است که به استاندارد شدن عملیات ها و تسهیل آمادگی نیروها کمک می کند.
دکترین، تئوری، تاریخ، تجربه و تمرین را به هم پیوند می دهد. هدف آن گسترش ابتکار و تفکر خلاقانه است. دکترین برای نظام در حکم بدنه ای مقتدر از عباراتی است که روش هدایت نیروهای نظامی را مشخص می سازد و ادبیات خاصی برای طراحان و رهبران نظامی به دست می دهد.
تعریف دکترین نظامی
تعریفی که ناتو از اصطلاح �دکترین نظامی� ارائه می دهد و توسط چندین کشور عضو نیز اقتباس شده است این طور بیان می کند: �اصول اساسی که نیروهای نظامی با استفاده از آن ها اعمال خود را در جهت اهداف خود هدایت می کنند را دکترین نظامی گویند. این دکترین نافذ است اما در عمل نیاز به تفسیر دارد. �
ارتش کانادا دکترین نظامی را به این شکل تعریف می کند:
�دکترین نظامی اصطلاحی رسمی برای اشاره به مجموعه ای از نظرات و دانش نظامی است که ارتش در زمان مناسب آن را می پذیرد. در این دکترین ماهیت نبرد، شیوهٔ آماده سازی ارتش برای نبرد و شیوهٔ درگیری در نبرد به منظور دستیابی به پیروزی مشخص می شود. این دکترین بیش از آن که دستوری باشد، توصیفی است و در زمان اجرا نیاز به تفسیر دارد. دکترین نظامی نه مرام خاصی را بنا می نهد و نه چک لسیتی برای دستورالعمل های نظامی ارائه می دهد بلکه به جای آن می کوشد راهنمای نافذ و معتبری در مورد شیوهٔ تفکر ارتش دربارهٔ جنگ و نه در مورد شیوهٔ درگیری باشد. از این رو صاحب نظران می کوشند که دکترین نظامی را به منظور هدایت فعالیت های نظامی تا جای ممکن صریح و روشن طراحی کنند و در عین حال آن را فراگیر سازند تا در شرایط گوناگون پاسخگو باشد. �
در بررسی ستادی که در دانشگاه هوایی نیروی هوایی ایالات متحده در سال ۱۹۴۸ ( ۱۳۲۶ ) انجام شده، دکترین نظامی به این شکل تعریف گردیده است: �آن دسته از مفاهیم، اصول، سیاست ها، تاکتیک ها، تکنیک ها، تمرین ها و فرایندهایی که لازمهٔ پیشرفت امور سازماندهی، تمرین، مجهزسازی و به کارگیری یگان های تاکتیکی و خدماتی است را دکترین نظامی گویند. �
گری شفیلد از دپارتمان مطالعات دفاعی کالج کینگ لندن و دانشکده فرماندهی و ستاد انگلستان تعریف جی اف سی فولر از دکترین نظامی را به عنوان �هدف اصلی یک ارتش� توصیف می کند.
در واژه نامه اصطلاحات سادهٔ نظامی حکومت شوروی، در برابر مدخل دکترین نظامی این تعریف آورده شده است: �سیستم نظریات علمی مورد قبول رسمی یک کشور در مورد ماهیت جنگ های مدرن و کاربرد نیروهای نظامی در آن ها. . . دکترین نظامی دو جنبه دارد: جنبه سیاسی - اجتماعی و جنبه فنی - نظامی. � جنبهٔ سیاسی - اجتماعی �شامل تمام پرسش هایی که در مورد روش شناسی، اقتصاد، پایه های اجتماعی و اهداف سیاسی جنگ مطرح می شوند� است و جنبهٔ فنی - نظامی باید با اهداف سیاسی سازگار باشد. این جنبه شامل �خلق ساختار نظامی، تجهیز فنی نیروهای مسلح، تمرین های آن ها و مشخصات شیوه ها و ابزارهای هدایت عملیات ها و جنگ به طور کلی� است.
رشد دکترین
بریتانیا
آیین نامه های خدمات رزمی در سال های ۱۹۰۹، ۱۹۱۷، ۱۹۲۳، ۱۹۳۰ و ۱۹۳۵ توسط وزارت جنگ چاپ شدند.
امپراتوری آلمان و پروس
دکترین نظامی پروسی در ۱۷ ژوئن ۱۸۷۰ ( ۲۷ خرداد ۱۲۴۹ ) به عنوان دستورالعمل خدمات رزمی و تمرین یگان های بزرگتر منتشر شد. این دکترین در سال ۱۸۸۷ بازبینی و به روز شد و در سال ۱۸۹۳ به عنوان دستور خدمات رزمی ارتش آلمان توسط کارل کالتنبورن و استاچو به زبان انگلیسی چاپ شد. در سال ۱۹۰۸ نیز بار دیگر با عنوان آیین نامه های خدمات رزمی ( Felddienst Ordnung ) انتشار یافت.
ایالات متحده آمریکا
وزارت جنگ ایالات متحده در فاصلهٔ بین جنگ های ناپلئونی و جنگ جهانی اول، دکترین نظامی را تحت عنوان آیین نامه های خدمات رزمی تعریف می کرد. همچنین بسیاری از افسران کتاب های راهنمای نظامی می نوشتند که توسط ناشران خصوصی همچون هاردیز تاکتیکس چاپ می شدند و مورد استفاده نیروی دولتی و نیروهای جنوب قرار می گرفت. تیمسار جرج بی مک کِلِلان در سال ۱۸۶۲ ( ۱۲۴۰ ) یک کتابچهٔ راهنما، آیین نامه و دستورالعمل برای خدمات رزمی سواره نظام نوشت.
ستاد کل فرماندهی مسئول تنظیم آیین نامه های خدمات رزمی شد. این آیین نامه ها در سال ۱۹۰۸ چاپ شدند. سپس در سال ۱۹۱۳ و ۱۹۱۴ بنابر تجربیات قدرت های اروپایی در ماه های اولیهٔ جنگ مورد بازبینی قرار گرفتند.
دکترین نظامی ارتش آمریکا تا سال ۱۹۴۱ تحت عنوان آیین نامه ها - عملیات های خدمات رزمی چاپ می شد. سپس این عنوان جای خود را به دستورالعمل خدمات رزمی ۵ - ۱۰۰ ایالات متحده داد.
ارتباط بین دکترین و راهبرد
دکترین، راهبرد نیست. وزارت دفاع ایالات متحده آمریکا راهبرد را به طور رسمی به این شکل تعریف می کند: �راهبرد، نظریه یا مجموعه ای از نظریات سنجیده در مورد کاربرد ابزارهای قدرت ملی است که به شکلی هماهنگ و همگرا برای تحقق اهداف ملی و چندملیتی مورد استفاده قرار گیرند. �
راهبرد نظامی، منطقی بنیادی برای عملیات های نظامی ارائه می دهد. سپهبد ویسکونت آلنبروک فرمانده ستاد کل ارتش سلطنتی و رئیس کمیته مشترک ستاد ارتش انگلیسی - آمریکایی در بیشینهٔ زمان جنگ جهانی دوم، هنر راهبرد نظامی را به این شکل توصیف کرده است: �استنتاج رشته ای از اهداف نظامی از اهداف سیاسی؛ ارزیابی اهداف مذکور بنابر نیازهای نظامی که ایجاب می کنند و همچنین ارزیابی پیش شرط هایی که دستیابی به هر کدام از آن اهداف مسلتزم آن ها است؛ برآورد منابع بالقوه و بالفعل در مقابل نیازها؛ و در نهایت، طراحی الگوی منسجمی از اولویت ها و راهکارهای منطقی طبق این فرایند. �
حال آن که دکترین می کوشد تا چارچوبی مفهومی برای یک نیروی نظامی ارائه دهد:
نیرو چگونه خود را تعریف می کند ( �ما که هستیم؟� )
مأموریت آن چیست. ( �ما چه کار می کنیم؟� )
مأموریت چگونه باید اجرا شود. ( �کارمان را چگونه انجام می دهیم؟� )
در طول تاریخ مأموریت چگونه اجرا شده است ( �قبلاً چگونه آن را انجام می دادیم؟� )
پرسش های دیگر
دکترین نیز به همین نحو نه جزو عملیات به شمار می رود و نه جزو تاکتیک است بلکه در واقع چارچوبی مفهومی است که تمام سه سطح جنگ ( راهبرد، عملیات، تاکتیک ) را هماهنگ می کند.
دکترین، آرا و نظرات افسران نظامی حرفه ای و تا حدی کمتر ولی با اهمیت زیاد نظرات رهبران غیرنظامی را منعکس می کند و مشخص می سازد که از نظر ایشان کدام اهداف را می توان یا باید از طریق نظامی به دست آورد و کدام یک را از روش های غیرنظامی.
از جمله عواملی که باید مد نظر قرار داد عبارتند از:
فناوری نظامی
جغرافیای ملی
قابلیت های دشمنان
قابلیت های سازمان های خودی

حاکم بیان می شود. دکترین های نظامی بالاترین و کلان ترین قواعدی هستند که در ساختار نظامی یک کشور تعریف می شوند.