راه در جهان یکی است و ان راستی است

.
aēvō pantā yō ašahe
راه [در جهان] یکی [و] آن [راه] راستی ( اَشا ) است
Vīspe anyaēšam apantam
همه دیگر [راه ها] بیراهه [است]
.
به نگرش من، فَردید ( منظور ) از "راه" >>> "خدا" هم می تواند باشد!
( ( یادآوری از واژه گرامی:
چکامه ای از بخش 3، پادشاهی 120ساله گشتاسپ پاک ( حذف ) شده است یا بیتی از دقیقی، وابسته به فردوسی است:
به یزدان که هرگز نبیند بهشت/هر آنکه ( کسی که ) ندارد رَهِ زردهِشت ) )
.
شوربختانه ( متاسفانه ) نیمه ی اوستایی دیگر این نوشته به دست نویسندگان اوستا از میان رفته است!
ولی در یک نسخه خطی یَسنا در سال ۶۲۹یزدگردی ( 1970 میلادی یا ۱۳۴۸خورشیدی ) به خط لاتین اینگونه نوشته است:
anarah mainyeus nasistam daenam
daevayasnem parajitim masyanam frakereitim!
معنی: بیراهه ای که یکرَهه ( یکسره، تماما ) [مردمان را] به دین انگره مینو ( اهریمن ) و به زندگیِ مردمان دیویَسنا ( دیو پرست ) کشاند!
.
واکاوی چکامه ( شعر ) لسان الغیب ( حافظ ) :
دارای جهان نصرت دین خسرو کامل
دارای جهان: داریوش سوم
نصرت: یاور
دین خسرو کامل: دین زرتشت و اشاره به نامه پیامبر اسلام به خسرو پرویز، که او پیش از آن یکتا پرست بود!
دورِ فلکی یکسَره بر مَنْهَجِ عدل است/
خوش باش که ظالم نَبَرد راه به منزل
مَنهَج: راستی و درستی ( اَشا )
جهان برپایه راستی است و ستمگر به جایی نمی رسد!
.
شوربختانه نتوانستم در اینترنت، لینک ( پیوند ) هادُخت نَسک و هات72 یسنا را پیدا کنم ولی خودتان نَسک ( کتاب ) اوستا را در برنامه طاقچه بخوانید!