راه آهن سراسری سیبری. راه آهن سراسری سیبری ( به روسی: Транссибирская магистраль ( ترانس سیبیرسکایا ماگیسترال ) یا به شکل کوتاه شده: Транссиб ( ترانس سیب ) ) طولانی ترین شبکه راه آهن جهان و مهم ترین خط راه آهن روسیه است. راه آهن سراسری سیبری یک شبکهٔ ترابری ریلی است که مسکو و بخش اروپایی روسیه را به استان های خاور دور روسیه، مغولستان، چین و دریای ژاپن پیوند می دهد. [ ۱] این خط راه آهن ۹۲۸۸ کیلومتر درازا دارد و از شهر مسکو، بزرگ ترین شهر اروپا آغاز شده و در شهر ولادی وستوک در کرانه های اقیانوس آرام پایان می یابد. [ ۲]
راه آهن سراسری سیبری به ویژه برای ترابری کالاها اهمیت زیادی دارد. بخش بزرگی از ترابری کالا در روسیه توسط این خط انجام می شود و ۳۰ درصد از صادرات روسیه از طریق این مسیر حمل می شود. این راه آهن، شاهرگ ترابری و اقتصادی سیبری به شمار می آید و بسیاری از مناطق، پس از احداث این خط به رونق اقتصادی دست یافتند. گردشگران زیادی نیز هر ساله با قطارهای این مسیر مسافرت می کنند اما مردم محلی، مسافران عمدهٔ این قطارها هستند. راه آهن سراسری سیبری امروزه سالانه ۲۰۰ هزار کانتینر را به اروپا می رساند.
نخستین راه آهن روسیه، خط آهن خصوصی نیکلای یکم بود. در سال ۱۸۵۱ و با راه اندازی راه آهن میان سن پترزبورگ و مسکو، نیکولای موراویوف، فرماندار کل سیبری، پیشنهاد ادامه این خط در سرزمین سیبری را به سران مسکو داد. بر پایه این پیشنهاد قرار بود بخشی از این خط از خاک چین بگذرد ولی به خاطر تنش در پیوندهای سیاسی میان روسیه و چین در آن دوره، این طرح اجرا نشد. تا ۳۰ سال پس از آن نیز رهبران روسیه طرح های گوناگون دیگر برای ساخت این خط را رد کردند. نخستین راه آهن در رشته کوه اورال در سال ۱۸۷۰ ساخته شد و پس از آن در سال ۱۸۷۲ یعنی زمانی که شهر ولادی وستوک در دوردست های سیبری تبدیل به یک بندر مهم گشت، نیاز به اتصال این شهر به بقیه روسیه نیز بیش از پیش احساس شد.
تزار الکساندر سوم در تاریخ ۱۷ مارس ۱۸۹۱ به پسر خود نیکولای دوم، که در آن زمان در سفر شرق بود، فرمان آغاز ساخت راه آهن سراسری سیبری را داد و کار ساخت این راه آهن در ۱۹ مه ۱۸۹۱ در نزدیکی ولادی وستوک آغاز شد. [ ۳]
ساخت این خط تا سال ۱۹۰۱ تا مرحله ای رسید که قطارها می توانستند از راه چین به ولادی وستوک برسند. تا سال ۱۹۰۵ قطارها ناچار بودند از دریاچه بایکال با کشتی بگذرند تا این که در سال ۱۹۱۳ خط ساحلی این دریاچه نیز آماده شد. با ساخت پلی بر روی آمور در خاباروفسک در تاریخ اکتبر ۱۹۱۶، راه آهن سراسری سیبری نیز تکمیل شد. از ۲۵ دسامبر ۲۰۰۱ تمامی مسیر این راه آهن برقی شده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفراه آهن سراسری سیبری به ویژه برای ترابری کالاها اهمیت زیادی دارد. بخش بزرگی از ترابری کالا در روسیه توسط این خط انجام می شود و ۳۰ درصد از صادرات روسیه از طریق این مسیر حمل می شود. این راه آهن، شاهرگ ترابری و اقتصادی سیبری به شمار می آید و بسیاری از مناطق، پس از احداث این خط به رونق اقتصادی دست یافتند. گردشگران زیادی نیز هر ساله با قطارهای این مسیر مسافرت می کنند اما مردم محلی، مسافران عمدهٔ این قطارها هستند. راه آهن سراسری سیبری امروزه سالانه ۲۰۰ هزار کانتینر را به اروپا می رساند.
نخستین راه آهن روسیه، خط آهن خصوصی نیکلای یکم بود. در سال ۱۸۵۱ و با راه اندازی راه آهن میان سن پترزبورگ و مسکو، نیکولای موراویوف، فرماندار کل سیبری، پیشنهاد ادامه این خط در سرزمین سیبری را به سران مسکو داد. بر پایه این پیشنهاد قرار بود بخشی از این خط از خاک چین بگذرد ولی به خاطر تنش در پیوندهای سیاسی میان روسیه و چین در آن دوره، این طرح اجرا نشد. تا ۳۰ سال پس از آن نیز رهبران روسیه طرح های گوناگون دیگر برای ساخت این خط را رد کردند. نخستین راه آهن در رشته کوه اورال در سال ۱۸۷۰ ساخته شد و پس از آن در سال ۱۸۷۲ یعنی زمانی که شهر ولادی وستوک در دوردست های سیبری تبدیل به یک بندر مهم گشت، نیاز به اتصال این شهر به بقیه روسیه نیز بیش از پیش احساس شد.
تزار الکساندر سوم در تاریخ ۱۷ مارس ۱۸۹۱ به پسر خود نیکولای دوم، که در آن زمان در سفر شرق بود، فرمان آغاز ساخت راه آهن سراسری سیبری را داد و کار ساخت این راه آهن در ۱۹ مه ۱۸۹۱ در نزدیکی ولادی وستوک آغاز شد. [ ۳]
ساخت این خط تا سال ۱۹۰۱ تا مرحله ای رسید که قطارها می توانستند از راه چین به ولادی وستوک برسند. تا سال ۱۹۰۵ قطارها ناچار بودند از دریاچه بایکال با کشتی بگذرند تا این که در سال ۱۹۱۳ خط ساحلی این دریاچه نیز آماده شد. با ساخت پلی بر روی آمور در خاباروفسک در تاریخ اکتبر ۱۹۱۶، راه آهن سراسری سیبری نیز تکمیل شد. از ۲۵ دسامبر ۲۰۰۱ تمامی مسیر این راه آهن برقی شده است.
wiki: راه آهن سراسری سیبری