رادرفوردیم ۲۶۷

رادرفوردیم - ۲۶۷ یکی از ایزوتوپ های رادرفوردیم[ الف] است که نیمه عمری[ ب] معادل ۱٫۳ ساعت دارد و با شکافت خود به خودی[ پ] تجزیه می شود. این ایزوتوپ پایدارترین ایزوتوپ شناخته شده رادرفوردیم است که خود برای اولین بار در سال ۲۰۰۴ در زنجیرهٔ واپاشی دارمشتادیم مشاهده شد.
این ایزوتوپ با واپاشی آلفا تجزیه می شود ولی همچنان محصول واپاشی آن مشخص نیست. در این زنجیرهٔ واپاشی دارمشتادیم به هاسیم - ۲۷۵ تجزیه شده؛ سپس هاسیم تولید شده نیز با واپاشی آلفا، به سیبورگیم - ۲۷۱ تجزیه می شود. بعد از تقریباً ۲ دقیقه ایزوتوپ سیبورگیم نیز تجزیه شد، و رادرفوردیم - ۲۶۷ نیز مشاهده می شود.
رادرفوردیم - ۲۶۷ در مقایسه با دیگر ایزوتوپ های رادرفوردیم یکی از سنگین ترین ایزوتوپ ها و پایدارترین آنها نیز هست؛ به همین دلیل بیشتر تحقیقاتی که بر روی رادرفوردیم صورت می گیرد، با استفاده از همین ایزوتوپ است. این ایزوتوپ از نزدیک ترین ایزوتوپ ها به جزیرهٔ پایداری است و همین می تواند از مهم ترین دلایل نیمه عمر بالای آن باشد. این نیمه عمر می تواند بزرگترین دلیل برای استفاده از این ایزوتوپ در صنعت و تحقیقات هسته ای باشد.
رادرفوردیم - ۲۶۷ برای اولین بار در زنجیرهٔ فروپاشی دارمشتادیم - ۲۷۹[ ت] در سال ۲۰۰۴ مشاهده شد:[ ۱]
110 279 D s + α → 108 275 H s + α → 106 271 S g + α → 104 267 R f ∗ + α
رادرفوردیم - ۲۶۷ تولیدشده در آزمایش، تحت شکافت خود به خود با نیمه عمری حدود ۱٫۳ ساعت تجزیه شد که این ایزوتوپ را به پایدارترین ایزوتوپ رادرفوردیم تبدیل کرد. [ ۲] [ ۳] [ ۴] ایزوتوپ دارمشتادیمی که مورد بررسی واقع شد، بعد از تقریباً ۰٫۱۸ ثانیه به هاسیم - ۲۷۵ تجزیه شد. [ ۵] این ایزوتوپ هاسیم، از ناپایدارترین ایزوتوپ های این عنصر بوده که طی زمانی کمتر از ۳۰۰ میلی ثانیه به سیبورگیم تجزیه شد. [ ۶] ایزوتوپ سیبورگیم هم بعد از دو دقیقه، با واپاشی آلفا تجزیه شد؛ که درنهایت محصول این واپاشی هسته ای، رادرفوردیم - ۲۶۷ بود. [ ۷]
در بین تمامی ایزوتوپ های رادرفوردیم، شاید به علت نیمه عمر بالای خود نسبت به دیگر ایزوتوپ های رادرفوردیم، [ ۱۲] پرکاربردترین ایزوتوپ آن باشد؛ برخی از کاربردهای پیش بینی شدهٔ آن، استفاده در پزشکی هسته ای، استفاده به عنوان هدف بمباران نوترونی، استفاده از آن در تحقیقات هسته ای و… هستند؛[ ۱۳] با وجود نیمه عمر آن که در مقایسه با دیگر ایزوتوپ های رادرفوردیم زیاد است، نمی توان کاربردهای تجاری خیلی زیادی برای آن متصور شد؛[ ۱۴] ولی از دیگر کاربردهایی که برای ایزوتوپ پیش بینی شده می توان به استفاده در نیروگاه های هسته ای و سیکلوترون ها به عنوان هدف برای بمباران نوترونی برای کشف عناصر جدید استفاده کرد؛ یا حتیٰ در جنگ افزارهای هسته ای به عنوان ماده منفجره استفاده شود. [ ۱۵]